Spaans dorp immuun voor crisis

Het kan dus wel!

Ook vandaag heeft Spanje het zwaar. De rente schiet opnieuw boven de zes procent. Economen vrezen dat Spanje de eurozone en de euro opnieuw aan het wankelen brengt. Maar het Andalusische dorpje Marinaleda biedt dapper weerstand aan de crisis. De gemeente met 2700 inwoners lijkt ongevoelig voor de enorme problemen waar andere Spaanse dorpen mee geconfronteerd worden. Europacorrespondent Saskia Dekkers doet samen met VRT-collega Sven Tuytens verslag.

Bron: Nieuwsuur » 2012-04-16 » Spaans dorp immuun voor crisis.

STRO-analyse financiële crisis in 11 stappen

Uit de STRO-krant van kerst 2011.

  1. Je kan met geld zaken doen en er rijkdom mee opslaan.
  2. Als veel rijken hun geld even niet willen laten stromen, stagneert de economie.
  3. Rente verleidt geld om in om loop te blijven. Centrale banken zorgen daarom zoveel mogelijk voor een positieve rente en zijn extra alert op inflatie.
  4. Door positieve rente stroomt geld van arm naar rijk, waar het geld zich concentreert.
  5. Positieve rente lokt hogere winsten uit en maakt grond en huizen duurder en dat versterkt het proces van geldconcentratie.
  6. Geld dat tegen positieve rente in omloop komt groeit de gemiddelde geldhoeveelheid.
  7. Als banken geld scheppen is er behoefte aan onderpand aan eigendomstitels. Op een eindige wereld is het lastig om steeds nieuw eigendom te creëren.
  8. Toen dat moeilijk werd, kwam de privatisering op, die nieuwe eigendomstitels opleverde.
  9. Geholpen door de tijdens de privatisering populair geworden deregulering, werd een steeds groter deel van het zich concentrerende geld voor speculatie gebruikt. Dat werkt destabiliserend en maakt in veel gevallen de economie minder efficient.
  10. Het aanbod van geld groeide, waardoor de rente daalde. De rente zakte en zakte en bereikte in het begin van deze eeuw unieke lage waarden.
  11. Als er onvoldoende kopers zijn, of eigenlijk onvoldoende geld in handen van kopers is, dan dalen de winsten en gaan de rijken niet langer beleggen in productie, maar gaan op hun geld zitten. En bij punt 1 zagen we al dat dit problemen oplevert.
  12. Door de lage rente durfden steeds meer mensen te lenen. Dat geld ging deels naar speculatie en stimuleerde ook de aankopen zodat punt 9 uitgesteld werd en producten nog steeds verkocht worden.
  13. Je kan maar een tijdje aankopen doen met geleend geld. Toen de trucs in de speculatieve markt te ver gingen, ontstond in 2007 de kredieterisis.

Er moet een alternatief komen voor het geldsysteem dat concentratie van vermogen afdwingt om aan steeds opvolgende crises te ontsnappen.

Direct, immediate exchange

According to the Governor of the Bank of England:

“There is no reason products and services could not be swapped directly by consumers and producers through a system of direct exchange – essentially a massive barter economy. All it requires is some commonly used unit of account and adequate computing power to make sure all transactions could be settled immediately. People would pay each other electronically, without the payment being routed through anything that we would currently recognize as a bank. Central banks in their present form would no longer exist – nor would money.”

—Mervyn King – Governor of the Bank of England

Yet another proponent of Money as the Instrument of Mass Healing and the three steps to Vrijgeld.

Open Enterprise

Good 8 minute talk on the open enterprise.

You see this emerging to a more or lesser extent at an increasing number of organizations (which may be a threat to some of the staff).

https://youtu.be/D–Ob2CxLds

Key points:

  • we live in democracies, but we work in (hierarchical) dictatorships
  • [our past stands in the way of our future – side note]
  • open source community have figured out a way to work freely, without managers
  • they figured out to have several thousand people working on billions of lines of code creating billions of dollars of amazing software that run 60% of the internet without a single person telling someone else what to do
  • they have figured out to be fully alive in something that they are passioned about and scale and actually produce value
  • so, why don’t we take the same principles of the open source software world and apply it to the conventional work place
  • it’s called the open enterprise
  • first principle: there is no fixed structure, there are no prescribed leaders, no job titles, everybody has the same job title
  • there is a holarchy, where people move up and down in a hierarchy depending on the situation
  • WL Gore (Goretex) 9000 employees, only one job title: associate (and you own part of the company)
  • there are leaders, and if there are, they have voted them into that position [and they have accepted the accountability and responsibility]
  • you can take that vote away immediately which makes you accountable to actually put some real leaders in place
  • the second principle of an open enterprise is transparency, everything: salaries, financial information. every meeting has an open door. if you show up in a meeting than you belong in that meeting
  • zappos, groupon are making employee culture the most important thing and they are kicking but doing it
  • third principle is that an open enterprise has is that they have a true meritocracy [governed by those who deserve to] of ideas. what that means is that every idea is judged on the idea itself, not who the idea came from.
  • the ideas get voted on and the good ones bubble up and get implemented.

Agile Business

Ooit in 2007 een Agile Business poster gemaakt.

Print voor- en achterzijde elk op een A3 of groter en hang hem op een tactische plek als grote zichtbare kaart aan de muur. Hang er eventueel een viltstift bij…

Op een A3 dubbelzijdig geprint over de korte zijde is een leuke weggever.

Misschien moet ik het geheel eens in een klein, handzaam boekje afdrukken. Ik hoor het wel als daar oren naar zijn.

Klik voor PDF

Vrijgeld voordelen

“Geld symboliseert het liefhebbende geven en ontvangen tussen individuen, dat aan de mens het gevoel geeft emotionele wortels in zijn gemeenschap te hebben (…) Geld ontstond aan als symbool van de menselijke ziel.”
—William H. Desmonde

Vrijgeld voordelen en zakelijke zin van innovatieve geldsystemen en aanvullende munteenheden:Continue reading “Vrijgeld voordelen”

STRO: Het onmogelijke mogelijk maken

Titel: Het onmogelijke mogelijk maken: het geldsysteem veranderen door praktische initiatieven
Samenscholing: Conferentie
Datum: 26 november
Tijd: 13:00–17:00
Lokatie: Congrescentrum De Witte Vosch, Oude Gracht 46, Utrecht
Programma: STRO » Het onmogelijke mogelijk maken
Meedoen? Inschrijven via STRO

STRO werkt al jaren aan een ander geldsysteem dat het milieu minder belast en dat mensen kansen geeft zich te ontwikkelen. STRO-projecten in Latijns-Amerika laten zien dat deze idealen in de praktijk ook echt werken!

Op de conferentie hoort je de laatste stand van zaken over onze projecten en kan je zelf meehelpen bij de volgende stappen naar een nieuw geldsysteem.

Naast het laatste nieuws over STRO door Henk van Arkel kan je meedoen aan de volgende workshops:

  1. Werk mee aan het nieuwste STRO-boek
  2. TransActie Netwerk Nederland
  3. Duurzame biobrandstoffen
  4. Apreciando lo nuestro: waardeer wat je hebt!

Het volledige programma op STRO » Het onmogelijke mogelijk maken.

Postzegels waardevast

Postzegels hebben voortaan een cijfer, meldt TNT Post.

Postzegels hebben voortaan een cijfer: 1 voor post t/m 20 gram en een 2 voor post van 20 tot en met 50 gram. Maakt dat postzegels waardevast? Interessant.

Stel ik koop nu 250.000 postzegels van €0,44. Daar moest ik tot 1 september 2010 €110.000,— voor betalen. Vandaag, 15 september 2010, moet ik daar met €0,46 per zegel overigens €115.000,— voor betalen. Die postzegels leg ik netjes in een goede kluis.

Stel, over 10 jaar moet je voor dezelfde postzegels €0,57 betalen (o.a. door inflatie). Hé, ik heb nog een stapeltje van 250.000 postzegels liggen. Ik verkoop ze voor €0,56. De koper heeft dan een voordeel van 250.000 centen, ofwel €2.500,—. Zakelijk altijd interessant. Mijn voordeel is 250.000 dubbeltjes (€0,56 – €0,46), ofwel €25.000,—.

Kortom, zij postzegels vanaf nu inflatievrij of waardevast?!

Beleggen in postzegels, een waardevaste belegging? Beter dan beleggen in goud?

Wat doe ik fout in mijn redenering?

Open geest

foto © mikonT

Net zoals een parachute alleen maar werkt als hij open is, krijg je baanbrekende innovaties ook alleen maar met een open geest. Dus: geef álles een kans. Ontwikkel een schakelaar in je hoofd waarmee je oordeel uit kan zetten. Elk idee is een vonk. En soms: hoe dommer hoe beter.

Uit Deepak Chopra’s ”Leven na de dood’, pagina 250 en verder.

…Wanneer iemand opmerkte dat het goed is om een open geest te hebben, vroeg Krishnamurti: “Bestaat er zoiets als een open geest?’”. Dit was een typisch tweeslachtig antwoord, maar als de geest door memen of samskara’s gevangen gehouden wordt, kan hij niet open zijn, vanwege overtuigingen, opinies, oordelen uit de tweede hand en andere mentale ‘virussen’. Of bestaat er een nieuwe ervaring die volledige aan het gebied van ingewortelde overtuigingen en karmische indrukken voorbijgaat?

De meest diepzinnige tegenstrijdigheid is dat je, om verlichting te bereiken die vrij van indrukken uit het verleden, er5 alleen maar voor kunt kiezen je hersens te gebruiken; en de hersenen zijn bezoedeld door hun gewoontepatroon van filteren, kiezen, prefereren, verwerpen, etc. Krishnamurti drukte dit op een elegante manier uit door te vragen: “Kan een onsamenhangende geest ooit heelheid ervaren?”

Het antwoord is dat dat onmogelijk is, maar het enige waar wij allemaal mee uitgerust zijn, is een onsamenhangende geest, een geest samengesteld uit memen en samskara’s. Beweren dat jij een open geest hebt terwijl die van een ander gesloten is, of er aanspraak op maken dat je de werkelijkheid ervaart in plaats van een illusie, lijkt redelijk, maar in Krishnamurti’s termen—die zuiver vedanta zijn—is het onmogelijk iets te doen als ‘proberen meer open te zijn’ of ‘proberen meer echt te worden’. Je bent gewoon aan het vechten met je eigen verdeelde zelf. (En je weet het: ‘verdeel en heers’ is de beste manier om je te laten overheersen door een ander.)

Hoe komen we dus uit deze paradox? Er is een manier om de netelige kwestie van het open van je geest te benaderen.

  1. Weet dat je, bij ieder stadium van jouw persoonlijke groei, u met jouw wereldvisie gaat vereenzelvigen.
  2. Aanvaard dat deze identificaties altijd tijdelijk zijn. Je zult nooit werkelijk jezelf zijn tot je eenheid bereikt.
  3. Wees bereid om elke dag je identiteit te veranderen. Neem een flexibele houding aan. Verdedig geen ‘ik’ waarvan je weet dat het maar tijdelijk is.
  4. Sta je vermogen om rustig te observeren zonder een oordeel te vellen toe om de ingesleten ideeën waar je automatische naar reikt te vervangen.
  5. Wanneer je de neiging krijgt te gaan vechten, gebruik dat dan als onmiddellijk signaal om los te laten. Open een ruimte waarin een nieuw antwoord zichzelf kan ontplooien.
  6. Wanneer je niet los kunt laten , vergeef jezelf dan en ga verder.
  7. Gebruik elke gelegenheid om jezelf duidelijk te maken dat alle gezichtspunten gegrond zijn, elke ervaring de moeite waard is, elk inzicht een moment van vrijheid betekent.

Deze stappen cultiveren een open geest, door jezelf bloot te stellen aan het veld van de geest zelf, door getuige te zijn zonder te oordelen.

Daarom streef ik ernaar om als visionier met radicale openheid door het leven te gaan.

Vrijgeld

De ‘vrij’ in vrijgeld is als de ‘vrij’ in vrijheid. Je bent vrij om te doen en te laten. Je mag je eigen munt creëren en in omloop brengen. Je mag vrijbankieren. Je mag in feite alles met valuta doen wat je zinnig vindt. Als anderen dat ook vinden en jouw munt en geldsysteem adopteren en omarmen, dan geeft dat bestaansrecht aan jouw systeem. Vrijgeld ontwikkelt zich, evolueert, vernieuwd zich en past zich voortdurend aan veranderingen aan. Vrijgeld gaat daarin verder dan het ‘Freigeld’ zoals Silvio Gessel destijds voorstelde. Vrijgeld als term is en blijft een prachtige.

Vriigeld heeft drie belangrijke kwaliteiten:

  1. Het aantal instanties van vrijgeldsystemen en de rijkdom die ze creëren dient exponentieel en schaalvrij te kunnen groeien.
  2. Vrijgeld is onderworpen aan open evolutie en kunstmatige selectie.
  3. Vrijgeld creëert waarde met minimale of geen afhankelijkheid van traditionele politieke of bancaire machten.

Nederland (en de rest van de wereld) kan in 3 eenvoudige stappen uit de crisis komen:

  1. Keer de stroomrichting van rentegelden om.
  2. Stap over op een geldsysteem op basis van wederzijds krediet.
  3. Er is geen stap 3.

En graag met herintroductie van de Florijn, maar wel een 100% digitale girale.

De Duits-Argentijnse zakenman Silvio Gesell (1860-1932) is de grondlegger van ‘Freigeld’. Gessel herontdekte destijds een manier om geld te ontdoen van zijn machtsfunctie en leverde er een theoretisch kader voor. Hij stelde een heffing voor op het ongebruikt laten van geld: een liquiditeitsheffing of stroomgeld—als het ware een belasting op positieve saldi—en noemde dit belaste geld Vrijgeld.

Volgens Gessel dient geld in dienst van de gemeenschap en haar gebruikers te staan. Voor dat gebruik kan je de gebruikers best een kleine vergoeding vragen in de vorm van een liquiditeitsheffing vond hij. Dat stroomgeld is een kleine belasting op het bezit van geld. Mensen die hun geld gebruikten of uitlenen zijn vrijgesteld van het betalen van stroomgeld. Geldbezitters zullen hun geld aanbieden om onder de betaling van stroomgeld uit te komen.

Met stroomgeld is oppotten van geld zinloos. Mensen zullen hun geld zo snel mogelijk kwijt willen, tenzij ze het op korte termijn zelf nodig hebben. Ze zullen er iets voor kopen, het investeren in duurzame goederen of het uitlenen. Geld vervult dus weer onbeperkt zijn ruilfunctie, zonder dat de geldbezitter daarvoor rendement geboden hoeft te worden.

Roestende goudstaven

Gesell noemde dit geld ‘roestend geld’ of Vrijgeld, omdat het de mensheid zou bevrijden uit de greep van het rentedragende geld.

Het aan de economische kringloop onttrekken van dit Vrijgeld is geen begerenswaardige renteniersmethode. Geld oppotten—en daarmee onttrekken aan de economie—mag best, maar dan krijgt je de maatschappelijke kosten daarvan doorberekend. Zo krijgen rijke mensen een impuls om hun geld óf te besteden óf gratis uit te lenen aan ondernemender mensen. Geld gaat hierdoor beter stromen en zo zal er altijd voldoende geld in omloop zijn om iedereen aan werk te helpen en de onderlinge ruil te faciliteren. stroomgeld nodigt stilstaand geld dus uit weer terug te vloeien in de kringloop.

Rijkdom in geld vastzetten is zo niet lucratief. Het bezit van geld kost namelijk geld in plaats van dat je er slapend rijk van wordt. Onder die omstandigheden zijn rijken maar al te graag bereid om gratis (tijdelijk) afstand te doen van hun geld. Om van de kosten (de liquiditeitskosten, stroomgeld) af te zijn, gaan ze op zoek naar ondernemers die hun geld willen lenen en zakelijk zinniger in kunnen zetten. Rijken zijn al tevreden als ze na verloop van tijd de oorspronkelijke waarde terugkrijgen, waardoor rente en hoge rendementen zijn in zo’n systeem niet aan de orde.

De huidige vorm van vrijgeld gaat echter een stap verder en geeft een ruimere betekenis aan de term vrijgeld.

Vrijgeld:

  • verdubbelt je koopkracht;
  • honderd procent meer koopkracht;
  • dezelfde koopkracht voor de helft van het werk;
  • vijftig procent minder werken en hetzelfde kunnen besteden;

Dit alles omdat de prijzen van grondstoffen, goederen en diensten voor ongeveer 50 procent uit rente bestaan.

De fabrikant die een lening af moet sluiten om grondstoffen, machines en gebouwen moet aanschaffen moet niet alleen de lening aflossen maar ook de rente erop betalen. Die rentekosten worden natuurlijk omgeslagen op zijn productkosten. De productkosten zijn bovendien gecorrigeerd voor de contante waarde. De ingekochte goederen en diensten bestaan op hun beurt ook voor de helft uit rentekosten. Tel daarboven op de winst die de ondernemer wil maken om te groeien en ontwikkelen, dan zie je dat een zeer groot gedeelte van zijn productkosten uit rente bestaan.

Als je die rentekosten en correctie voor contante waarde kwijt zou zijn, dan kan je jouw product dus voor ongeveer de helft van het normale bedrag leveren. Dat geeft je zonder rentekosten een enorm concurrentievoordeel. Je kan zo in de helft van de tijd het zelfde leveren of in dezelfde tijd het dubbele leveren. Halveer je personeelsbestand of verdubbel je productie.

Hamvraag:

Hoe kan ik mijn ecosysteem zodanig inrichten dat ik een belangrijk deel van mijn rentekosten kwijtraak?

Oplossingsrichting:

Zet een eigen zo groot en divers mogelijk en volledige digitaal en geautomatiseerd ecosysteem op, met een eigen munt en zonder positief samengestelde rente.

Hoe diverser, hoe beter, want dat verhoogt de kans op mogelijke kringlopen. Zonder een web van kringlopen geen ecosysteem. Ontbreekt het aan kringlopen, dan ontstaan er op diverse plekken zowel overschotten als tekorten, beiden onverenigbaar en onoplosbaar. Dat is dodelijk voor een ecosysteem. Menig bartersysteem gaat er aan kapot of loopt vast.

Doordat de rentekosten wegvallen, neemt ook je liquiditeit toe. Toegenomen liquiditeit betekent meer werkkapitaal. Het geheel betekent dat je je meer op je kerncompetenties, op je talenten kunt toeleggen. Hoe meer je vanuit je kerncompetenties en talenten kunt werken, hoe gemakkelijker en moeitelozer alles gaat. Het kost je dus veel minder energie. Sterker nog, werken vanuit je talenten levert je energie op. Moeiteloos waarde creëren dus. En waarde creëren vinden mensen wat waard. Daar hebben ze dus graag wat voor over. Die waardering drukken ze onder andere in geld uit, en bij voorkeur in jouw munt want die levert meer koopkracht dan de dure euro.

Er is een oplossing. Is er voldoende dissonantie met het huidige systeem van slaafgeld? Is jouw wereld al turbulent genoeg? Is jouw gevoel van urgentie al voldoende aangewakkerd? Sta jij open voor vrijgeld? Ben je bereid om de stappen voorwaarts te nemen en anders om te gaan met jouw ecosysteem? Welke blokkades moeten nog worden opgeheven? Welke excuses heb je nog? Welk inzicht ontbreekt je nog?

Wij kunnen helpen. Voel je vrij en neem contact op.

Serieus spel

serieus spel, een parel uit pareltaal in boekvorm:

De motivatie voor het Serieus Gek Geld Spel—pak serieus spel en schuif er gek geld tussenin.

…geleid door het grootse gevaarlijke gedurfde doel in de vorm van een hoshin kanri ontwerp je een nieuw systeem of onderzoekt een bestaand systeem.

Je wilt glashelder inzicht de impact van een systeem dat daardoor mogelijk zelfs een paradigmaverschuiving teweegbrengt. Je wilt de impact van haar regels en afspraken op de mens en haar omgeving duidelijk voelen zodat je de juiste ontwerpkeuzes maakt. Je wilt de diepste storingen van systemen begrijpen.

Daarom:
Vang de essentiële regels en afspraken in een interactieve spelvorm en speel het spel met een breed, diep en dwars team zodat je het systeem aan den lijve voelt. Besteed aandacht aan de regels en aan degenen die daar de macht over hebben. zien is geloven, dus neem een proef op de som en toets het systeem aan de beginselen en het grootse gevaarlijke gedurfde doel.

Er is niets zo effectief om het leren te versnellen als ondergedompeld worden in een fysiek spel. Hoe eenvoudiger hoe beter, nog beter met weinig of geen middelen. Zo low-tech mogelijk. Je ziet dan bij sommigen écht het kwartje vallen—een prachtig moment.

Noösfeer

Onze Aarde is als een ui: een geneste verzameling van ringen of schalen: lithosfeer, biosfeer, atmosfeer, technosfeer, cybersfeer en noösfeer. Noëtica bestudeert met name in ons collectieve bewustzijn opkomende noösfeer.

Noëtica—van het Grieks νοητικός ‘mentaal’ en νοεῖν ‘denken’ (van νοῦς)—is een tak van metafysische filosofie die zich richt op de studie van de geest en intuïtie en haar relatie met het goddelijke intellect. Een van de belangrijkste doelen is het bestuderen van de effecten van opvattingen, overtuigingen en de intentie met betrekking tot het menselijk bewustzijn.

Alle definities van noëtische wetenschappen komen uit op de kracht van de (menselijke) geest:

Noëtische wetenschap is de ‘verstandsleer’ waarbij mensen met een bundeling van hun geestelijke vermogens macht kunnen uitoefenen op de materie.

Nog één evolutionaire stap verder kom je bij de wijsheidsleer—sofotica.

Amit Goswami vat het kernachtig samen en zegt in zijn boek The Self-Aware Universe in wezen:

‘consciousness matters’—bewustzijn materialiseert; letterlijk.

De kwantumfysica en -theorie verzamelen steeds meer bewijs voor het ‘observer effect’—de golfdeeltjes ‘storten ineen’ tot hun deeltjesvorm als gevolg (de intentie) van hun observator. Het antwoord op de vraag ‘Wordt de materiële wereld beïnvloed als veel mensen hun aandacht op hetzelfde richten?’ is dus ja.

Ook Deepak Chopra claimt: ziel ≡ geest ≡ bewustzijn. Jouw herinneringen zijn letterlijk ‘gelokaliseeerd’ in jouw brein, ze zitten niet echt ín jouw brein. Jouw brein is een zendontvanger. Wanneer we elkaars bewustzijn delen zijn we verliefd en raakt en roert het ons. Onze intentie manifesteert de mogelijkheden die ons bewust zijn. Je ziel is een veld van oneindige mogelijkheden.

Noëtica

Noëtica resoneert rondom de volgende kernbegrippen:

  • omegapunt—bewustzijn van de Eenheid van Alles wat Is;
    • onbekende bestemming van de menselijke evolutie;
    • in het werk van Pierre Teilhard de Chardin het klimatologisch convergentiepunt (harmonische convergentie) van de menselijke evolutie als emergentie van het hieperpersoonlijke;
    • door de Tijdwet gedefinieerd als punt van volledig superbewustzijn;
    • universele telepathie ingesteld als norm voor de menselijke mentale conditie;
    • haar dageraad is winter-noordelijke/zomer-zuidelijk zonnewende van 2012;
    • haar voltooiing in de Tzolkin—ook wel de Harmonische Module genaamd, of de Heilige telling der dagen; het Mayaanse weefgetouw, welke de 20 solaire zegels met de 13 maantonen verweeft—is op ‘Gele Galactische Zaad’ (26 juli 2013) ook bekend als de ‘droombetovering’ van galactische cultuur;
  • lithosfeer (lithos = steen)—omhulsel van planeet Aarde;
    • korst van inerte massa van planeet Aarde;
  • biosfeer (bios = leven)— omhulsel van het leven;
    • alle vormen van leven van een meter onder de oppervlakte tot enkele honderden meters in de atmosfeer;
  • cybersfeer—omhulsel van informatie en kennis;
    • virtuele ruimte waarin de integratie naar het omegapunt plaatsvindt; en
  • noösfeer (nous = bewustzijn)—omhulsel van de geest;
    • bewustzijnsgebied dat door de mens wordt opgeroepen zou naar omegapunt opschuiven;
    • mentale envelop of veld van Aarde, discontinue en boven de atmosfeer;
    • onbewust tot de ontdekking en toepassing van de Tijdwet;
    • geactiveerd door de registratie van de menselijke biomassa in correcte 13:20 frequentie via de universele adoptie van de Dertien Maankalender;
    • beschrijving van de getransformeerde toestand van de biosfeer;
    • samenvallend met het einde van de geschiedenis;
    • voorwaarde voor universele telepathie volgend op de ineenstorting van de technosfeer en toepassing van de Tijdwet;
    • synchroon met de programma’s van Aarde’s octahedrale kern.

Teilhard de Chardin—een antropoloog uit het midden van de 20e eeuw—ontwierp een allesomvattend raamwerk. Teilhard werd geïnspireerd door een weinig bekend werk, De Biosfeer, van Vladimir Ivanovitsj Vernadski. Teilhard veralgemeniseerde Verdanski’s concept door de evolutie van onze planeet te zien als ingesloten sferen.

Eerst de lithosfeer, die alle inerte materie van deze planeet weergeeft. Vervolgens de biosfeer met alle levensvormen. De biosfeer lijkt op een dichte schil van biomassa rond inerte materie en ligt fysiek ingesloten in een dunne laag van een paar meter beneden tot enkele honderden meters boven het Aardoppervlak—inclusief het water en de lagere gebieden van de atmosfeer voor vogels, insecten in de lucht en micro-organismen.

Pas in de 21e eeuw gaven de mensen de illusie op dat zij zich konden losmaken van de natuur. We komen meer en meer tot het besef dat er is slechts één levensvorm op aarde is—de biosfeer:

De gehele menselijke soort speelt in de biosfeer eenzelfde rol als een orgaan in ons eigen lichaam.

De volgende laag—de noösfeer—is meer etherisch. Het is de ruimte waarin alle vormen van bewustzijn, inclusief menselijk bewustzijn, op elkaar inwerken. Wat Teilhard zag was dat, naarmate de mensheid zich meer bewust werd van de onderlinge afhankelijkheid, zij ook zou groeien in het bewustzijn van haar Eenheid.

Teilhard dacht dat het doel van de menselijke evolutie wat hij noemde het ‘omegapunt’ zou zijn, een kosmisch bewustzijn van Eenheid dat rekening hield met alle verscheidenheid.

Cybersfeer

Ondertussen hebben we de middelen—de cybersfeer—om deze verschuiving in bewustzijn te versnellen.

Toen computertechnici in de 20e eeuw dachten dat zij een gewoon computernetwerk maakten, schiepen zij in feite een extra dimensie en een nieuw soort ruimte.

De cybersfeer is het verband tussen Teilhards noösfeer en haar bestemming. Het is de virtuele ruimte waarin de integratie van het menselijk bewustzijn zich kan manifesteren. Het speelt een rol gelijk aan de rol die de lithosfeer heeft gespeeld voor de biosfeer. Alle levensvormen gebruiken direct of indirect inerte chemische componenten van de lithosfeer en herschikken die om hun eigen fysieke levensondersteunende systemen te maken. De cybersfeer is de voedingsbodem voor de noösfeer zoals de lithosfeer de voedingsbodem is voor de biosfeer.

Vijfhonderd miljoen jaar geleden leidde een plotselinge mutatie in de biomassa tot de Cambriaanse explosie: eencellige levensvormen gaven een uitbarsting van biologische diversiteit te zien en er kwamen vele ingewikkelde meercellige organismen tot stand.

Honderden miljoenen jaren later ontstond de fotosynthese en, nog later, leidde de gelijktijdige opkomst van seksuele voortplanting en individuele dood tot andere mijlpalen. Kennelijk ondergaat de evolutie zulke kwantumtransformaties of metamorfoses.

De cybersfeer bevrijdt het leven van de beperkingen van langzame moleculaire recombinatie waardoor ze kan reizen met de snelheid van het licht.

De cybersfeer ontketent een nu een uitbarsting van hogere kennis, intelligentie en potentieel wijsheid met de mens als intrument, als medium.

Cosmopedia

Piere Lévy noemt de kennissfeer in zijn boek Collective Intelligence cosmopedia. De cosmopedia maakt het navigeren van kennis moeiteloos. De kennis vouwt zich voortdurend om jouw huidige behoefte heen. Het is alsof je over de oceaan van kennis zeilt en een spoor achterlaat. Lezen is schrijven in cosmopedia.

Collectieve intelligentie is gedistribueerde intelligentie waarbij het totaal groter is dan de som der delen. Cosmopedia is het substraat voor de noösfeer, voor de collectieve wijsheid. Niemand weet alles en iedereen weet iets.

De voorspoed van een gemeenschap is afhankelijk van de vaardigheid waarmee men over de cosmopedia navigeert. Onze levende kennis, wijsheid, vaardigheden en creativiteit worden hand over hand erkend en herkend als de primaire bron van alle rijkdom. Een onomkeerbaar proces.

Het Internet benadert ondertussen de rekenkracht van een enkelvoudig menselijk brein waardoor de kennissfeer of cosmopedia zich ontwikkelt tot een hypercortex.

Elke nieuwe sfeer beheerst, overheerst de voorgaande. De technosfeer heeft zich factoren sneller ontwikkeld dan de biosfeer. De infosfeer en kennissfeer doen daar nog een schep bovenop. De snelheid waarmee noösfeer als een warme deken over ons heen wordt gelegd zal menigeen verbazen. De opkomst en aanwezigheid van elke sfeer is onomkeerbaar. Verzet tegen haar ontstaan is zinloos.

Aarde is geen planeet, geeneens een biosfeer, maar een kosmos waarin de mensheid communiceert met dieren, planten, landschappen en geesten. Aarde is de ruimte waarin de mens, de stenen, groenten, beesten en goden elkaar ontmoeten, spreken en scheiden in een oneindig proces van re-creatie.

De mensheid is de soort toegewijd aan Aarde, de kosmos van communicerende dieren en planten, toegewijd aan de chaosmos van metamorfose.

De infosfeer, kennisfeer en noösfeer zijn u-topia, geen-plaats, Nergensland. Het kent geen belichaming. Het is zich aan het realiseren, virtueel en in potentie al aanwezig, wachtend op haar geboorte. Net onder de oppervlakte ontstaan haar sporen. Het flikkert zelfs voordat het haar kans krijgt om zich te ontvouwen naar zelfstandigheid. Ze is onomkeerbaar.

De lithosfeer is de steentijd van de geest. De steen is niet langer silex maar het silicon van microprocessoren en optische fiberkabel.

De intentie van het collectieve intellect is niet om Aarde te vernietigen, noch het territorium, noch de markteconomie. In tegendeel, het op de lange-termijn overleven van de voorgaande sferen wordt zonder twijfel mogelijk gemaakt door de opleving, letterlijk, van een nieuw bestaansvlak voor de mensheid.

Elke nieuwe sfeer overstijgt en omvat de voorgaande. Aarde is een ui.

De mens is het medium, stommerd.

Uit het Universum ontvangen we inspiratie en ideeën die wij als schepselen en scheppers, creatoren letterlijk vormgeven—informeren—door energie te vertragen naar vaste vorm—wij laten het aarden. Vanuit die aarding sturen wij wensen, verlangens en intenties het Universum in. Het Universum trekt vervolgens alle registers open om die intenties te manifesteren. Zo is de kringloop van eeuwige creatie en entropie rond.

Hamer, zaag en munt

Sommige dingen doe je beter met een zaag, andere met een hamer. In het Stenen Tijdperk gebruikten de mensen hetzelfde stuk gereedschap voor veel verschillende doeleinden: een fragment van een gebroken steen kon voor van alles gebruikt worden, van het doden van een prooi tot het snijden van leer en het schoonmaken van de nagels.

Gedurende de 19e en 20e eeuw lijkt er eenzelfde vasthoudendheid te zijn geweest door te proberen hetzelfde monetaire hulpmiddel—de nationale munteenheden—voor van alles te gebruiken, van wereldhandel tot het betalen van iemands studie of van de ouderenzorg.

Om een andere metafoor te gebruiken: dit zou gelijkstaan aan aan te nemen dat het zenuwstelsel de enige informatiedrager in het menselijk lichaam is en geen aandacht te schenken aan de rol van de bloedsomloop, van het lymfestelsel en van een groot aantal biochemische reacties.

Net zoals koning Midas alles wat hij aanraakte veranderde in goud, zo verandert het kapitalisme alles wat in haar baan komt in handelswaar. Kapitalisme is onomkeerbaar.

De vroege 21e eeuw kenmerkt zich als een onstuimige tijd waarin drie tsunami’s elkaar in rap tempo opvolgen:

  • Tsunami van Waardeverschuiving—zet oude modernistische metrieken zoals winst, groei en bruto national product om naar de de waarden van het Tijdperk van Integratie;
  • Tsunami van Informatie—verschaft aan ongekende aantallen mensen ongekende toegang tot kennis; en
  • Tsunami van Geld—vult oude systemen van nationale munteenheden aan met nieuwe geldsystemen die cohesie en samenlevenskunst katalyseren.

Met rasse schreden komen we tot het inzicht dat het idee van ‘één munt voor alles’ snel moeten verlaten. Steeds meer mensen willen hun ‘baan’ verruilen voor ‘werk’ waardoor ze gepassioneerd uit kunnen blinken in hun talent.

Het aantal cultureel creatieven groeit exponentieel. Het aantal ZZP-ers neemt hand over hand toe. Onze oude schaarse nationale munteenheden zijn niet ontworpen om zo’n explosie van willekeurige creativiteit te ondersteunen. Onze roestende goudstaven zijn aan vervanging toe.

Deze golven leiden tot een versnelde verandering van ons economisch stelsel. De cybersfeer schept haar eigen cybereconomie—de grootste en snelst groeiende economie ter wereld. De cybersfeer injecteert nieuwe economische speelregels en geldsystemen in het bestaande systeem. Wie niet met zijn tijd meegaat, gaat mettertijd.

Laten we de munteenheid afstemmen op de behoefte die in een bepaalde situatie is ontstaan in plaats van met ons huidige stelsel als een soort ‘Gouden Hamer’ alles in een spijker te willen veranderen.

In de cybersfeer is de omwisselbaarheid tussen verschillende muntstelsels is technisch triviaal. Duizenden, miljoenen verschillende systemen werken naadloos samen als een organisch geheel. Elk component evolueert zich voortdurend om zich aan te passen aan de eisen en mogelijkheden van de omgeving waarin het werkzaam is—vrijgeld pur sang.

Metrieken zoals BNP, winst en groei verouderen in rap tempo en verschrompelen voor onze ogen. Nieuwe meetmethoden voor waardesysteming die waarde en waardering helder en inzichtelijk maken beginnen aan een stroomversnelling. Frisse nieuwe geldsystemen hebben de potentie als Doorbraakversneller™, katalysator voor de metamorfose naar het Briljanten Millennium.

Werkt het geldsysteem voor jou of werk jij voor het geldsysteem?

Alomtegenwoordig, alwetend, almachtig

De cybersfeer en noösfeer zijn alomtegenwoordig (omnipresent) en alwetend (omniscient) en vormen de voedingsbodem voor onze collectieve wijsheid. Zodra wij als collectief, als zwerm uitblinken in wijze beslissingen en keuzes groeit onze verantwoordelijkheid en vrijheid ontluikt onze almachtigheid (omnipotent). Zijn wij God? Zijn wij Allah? Zijn wij Boeddha?

Alles wat wij zijn is het resultaat van onze gedachten…

—Boeddha

Heel toevallig: tijdens het samenstellen van dit artikel wilde ik in het woordenboek termen opzoeken die met sofo (wijsheid) beginnen. Ik sla het woordenboek redelijk willekeurig ongeveer bij de s open en het eerste woord dat me in het oog springt rechtsbovenaan de pagina is singulariteit.

Toeval bestaat.

Meer

Wetenschappers

Wetenschappers die zich met deze ‘materie’ bezighouden of -hielden:

Miljardairs 50 procent rijker in 2009

Wanneer worden we wakker? Lees hier het huiveringwekkende verhaal van renterot en slaafgeld.

Vraag jij je ondertussen ook af welke waarde deze miljardairs aan de gemeenschap hebben bijgedragen wat al deze miljarden rechtvaardigt?

Vraag jij je ondertussen ook af wat deze miljardairs met al die miljarden moeten doen als een menselijk lichaam fysiek in staat is om ‘slechts’ 7 miljoen per jaar aan spullen en diensten te incasseren?

De Banken Bonus Battle dient hierbij als effectief rookgordijn voor de superrijken.

2009 zal door miljoenen gewone mensen herinnerd worden als het jaar dat ze hun baan, hun huis, of het vooruitzicht van een opleiding verloren. Maar voor de rijken was 2009 een goudmijn.

Volgens de meest recente Forbeslijst van miljardairs zagen de miljardairs van de wereld hun vermogen vorig jaar met 50 procent groeien en zagen ze hun soort van 793 tot 1011 aanzwellen.

De gecombineerde nettowaarde van deze 1.011 personen is toegenomen tot 3,6 biljoen dollar, een stijging van 1,2 biljoen dollar ten opzichte van het jaar daarvoor. Gemiddeld zag elke miljardair zijn of haar vermogen stijgen met 500 miljoen dollar.

Vierhonderdendrie miljardairs wonen in de Verenigde Staten. Ze vormen slechts 0,00014 procent van de totale bevolking van het land, maar beheersen 8 procent van de nationale rijkdom. Elk van deze personen heeft meer dan 300 miljoen keer meer vermogen dan de gemiddelde Amerikaanse ingezetene.

De lijst omvatte 21 hedge fund managers die als een groep welke verliezen die zij in 2008 dan ook hebben gemaakt meer dan goed maakten. Sommigen van hen, waaronder James Simons, John Arnold, en George Soros, harkten zowel tijdens de instorting als het herstel van de markt winst naarbinnen

Aan de top van de lijst van rijkste hedge fund managers staat John Paulson met 32 miljard dollar. Paulson verdiende miljarden in 2008 door te wedden dat de huizenmarkt zou instorten en vele miljarden meer via het herstel van de beurs in 2009.

Slechts één van de 21 hedge fund managers verdween van de Forbeslijst van vorig jaar. Dit was Raj Rajaratnam van de Galleon Group die vorig jaar werd gearresteerd op beschuldiging van handel met voorkennis.

Hedge fund managers James Simons, John Arnold en David Tepper ontvingen een gemiddeld rendement van 62, 52, en 31 procent in respectievelijk 2008, 2009 en 2010. David Tepper verdiende in het afgelopen jaar 2,3 miljard dollar terwijl de John Paulson’s rijkdom groeide met 6 miljard dollar.

Het aantal Amerikaanse miljardairs groeide van 359 vorig jaar tot 403 dit jaar. De Aziatische regio telt nu 234 miljardairs, tegenover 130 het afgelopen jaar. Europa heeft 248 miljardairs, ondanks het feit dat de bevolking twee keer zo groot is dan die van de Verenigde Staten.

De 1011 mensen op deze lijst beheersen een fenomenaal bedrag van persoonlijke rijkdom. Hun bezittingen zijn groter dan het bruto nationaal product van alle landen tezamen, uitgezonderd China, Japan en de Verenigde Staten. De rijkdom van de 403 Amerikaanse miljardairs dekt meer dan het Amerikaanse federale tekort in 2008en dan nog blijft er geld over voor de staten.

Hoewel het aantal miljardairs op de lijst net onder het toppunt van 1125 in 2007 ligt vertegenwoordigt het een fenomenaal herstel. In dit tempo zal het aantal miljardairs volgend jaar opnieuw een record breken.

Carlos Slim, een Mexicaanse tycoon in de telecommunicatie, klom met 53,5 miljard dollar op naar de eerste positie op de lijst en wint van de Amerikanen Bill Gates ($ 53 miljard) en Warren Buffet (47 miljard dollar). De rijkdom van alle drie deze mannen steeg dramatisch. In de afgelopen jaren kon Slim ruwweg 27 miljoen dollar per dag verdienen vergeleken met de gemiddelde dagelijkse inkomen van 16,50 dollar voor de Mexicaanse arbeiders. [1,6 miljoen keer meer; bijna 55.000 keer de Balkenendenorm].

De rijken in India en China groeiden het meest. “Voor de eerste keer telt het vasteland van China de meeste miljardairs buiten de VS”, aldus Forbes in zijn verklaring. “Amerikaanse burgers domineren nog steeds de gelederen, maar die grip wordt kleiner.”

De hedge fund beheerders en financiers op de lijst profiteerden direct van de reddingsopertaties voor de banken die enorme bedragen van openbare middelen overboekte naar de rekeningen van de grootste financiële ondernemingen. Maar de miljardairs in alle andere industrieën waren de eigenlijke indirecte begunstigden van het overdrachtprogramma van rijkdom van de regering.

The Wall Street Journal schreef in een commentaar op de cijfers: “Hoe werden de rijken in de wereld zo veel rijker? Aandelenmarkten… Kortom, wat de beurs heeft genomen heeft de beurs—in ieder geval aan de miljardairs—teruggegeven.”

Maar het beursherstel zelf is geen toeval. Het beursherstel is het directe resultaat van het beleid van beide Amerikaanse politieke partijen. De reddingsoperatie is gefinancierd door een beleid van fiscale soberheid en hoge werkloosheid. De snelle toename van de rijkdom van de miljardairs is het resultaat van de verarming van tientallen miljoenen mensen. Het is het andere gezicht van de massale werkloosheid, armoede, het korten van nutsvoorzieningen en de executieverkopen.

Afgezien van directe uitreiking van overheidsgelden aan de banken en superrijken is de belangrijkste stuwkracht van het herstel van de bedrijfswinsten—en dus de beurs—de groei van de productiviteit en het afslanken van het bedrijfsleven.

In 2009 steeg de werkloosheid van 7,7 tot 10 procent, drie miljoen banen zijn verloren gegaan en daalden de lonen dramatisch. Miljoenen gezinnen verloren hun huis en werden ontwricht. Maar de productiviteit, het bedrag van het rendement van elk uur productie steeg met 7 procent.

Het geld vrijgemaakt door de vernietiging van de sociale programma’s, verhoging van productierendement en herstructurering van ondernemingen heeft zijn weg gevonden naar de zakken van de mensen op de lijst van Forbes.

[Hoe lang blijf jij dit pikken?!]

Bron: World Socialist Web Site » World’s billionaires grew 50 percent richer in 2009, door Andre Damon.

Dank aan Anthony Migchels van Gelre Handelsnetwerken voor de tip.

Banken Bonus Battle

Dan Roam doet het rookgordijn dat de superrijken hebben opgetrokken—Miljardairs 50 procent rijker in 2009—glashelder uit de doeken.

A couple weeks ago Dan Roam met with potential clients at an investment bank in New York. President Obama had just announced that he was going to levy a $120 billion fee on Wall Street Banks to recoup money lost in the initial $700 billion TARP bailout.

The bankers were understandably upset. After all, they’d already paid back their share of TARP, but now they were being told they’d have to pay back money that had been paid to OTHER organizations. Huh? Dan admits that angry as he was about the crazy Wall Street bonuses he was hearing about, that still didn’t make a lot of sense.

We taxpayers bailed out the banks, but the banks paid back everything they’d been loaned, plus interest. So why the lingering anger from DC?

Then Dan drew the pictures and (as always) when we stop talking and start looking, things have a tendency to become real clear real fast. See the full story in this clip Dan recorded for BNET / CBS Interactive…

Source: The Bonus Battle (Or: How to make the world mad at you without really trying.)

Open letter to Dan Roam

Dear Dan,

I like your Bonus Battle so much that I’ve reblogged it here.

At the same time I challenge you to open this smoke curtain played out by the plutocracy using banks and government as expendible pawns.

What do you see when you look at World Billionaires Grew 50% Richer In 2009? What image emerges then? What video makes that?

Please Dan, you’re an expert in making complex things and their impact understandable and accessible. Do mankind and planet Earth a pleasure and create another video on what really goes on behind the (smoke) curtains.

Dan, beware of tunnel vision.

Succes en plezier,

Martien van Steenbergen.

Thanks to Anthony Michgels (see below) for bringing my attention to World Billionaires Grew 50% Richer In 2009.

Geluksbedrading standaard

  • Geluksbedrading is standaard voor de mens.
  • Gelukkig zijn is onze aangeboren aard.
  • We spenderen ons hele leven te leren ongelukkig te zijn.
  • Ons mentale model—ons idee van hoe de wereld werkt—maakt ons ongelukkig.

Geluk:

  • Laat het ‘als ik dit heb/ben/doe dan ben ik gelukkig’ los.
  • Accepteer en omarm ‘wat is dat is’ volledig (zoals Byron Katie ons helpt herinneren).
  • Stel een paar doelen of een vurig verlangen.
  • Investeer alles wat je hebt en kunt in het proces en níet in de doelen of uitkomsten.
  • Geniet van de reis.

Srikumar Rao: Plug into your hard-wired happiness

rough transcription of Srikumar Rao’s talk

You do not have to get, be or do anything to be happy.

What you can get, you also can unget, right? If you unget everything, are you still happy?

Being happy is your innate nature.

You have spent your entire live learning to be unhappy.
You have spent your entire live learning to be unhappy.

The way you get unhappy is by buying into a mental model.

Your mental models make you unhappy.

A mental model is a notion of how we think the world works.

We all have mental models, on how to get a job, how to pick a restaurant, etc.

The problem is not that we have mental models. The problem is that we don’t know that we have mental models.

The more we invest in a mental model, the more we think that this is the way the world works.

But it isn’t. It’s just a mental model.

The mental model that we buy into so strongly is that we have to get something so that we have something so that we can be happy.

The ‘if then’ model. If I would get moew money, I could travel and I ‘d be happy.

Key question: what is the particular if you are focusing on?

Think of your life ten years ago. There probably are things you wanted to have ten years ago. Odds are that you probably have them now, right? Where has that left you?

The if-then model itself is flawed. We invest a lot in changing the ‘if’. If I would be a CEO, I’d be happy.

Can you remember a spectacular scene that took you outside of yourself? A valley, a rainbow, a view on the sea. Have you ever wondered why that happened? The reason that happened is that somehow, for some reason, at that instant, you accepted the Universe exactly as it was.

You didn’t “That is a beautiful rainbow, but it’s kind of off to the left, if I can move it 200 yards to the right, it will be ever so much more beautiful.”

The moment you accepted the Universe as it is, your habitual wanting self falls away, and the happiness—which is your innate nature—surfaces and you feel it.

And you know you felt it, because now, after all thos years, you can still remember it.

The problem is that your life, right now, with all the problems that you have—more precisely: all the problems that you think you have—is equally perfect. But you do not accept it. In fact, you are spending all your time, striving with might and main, to make it different.

You are not accepting it. And when you are not accepting it, you are buying into the if-then model and is the model itself that is flawed.

Let me show you steps to get out of that. Because action [blah] our lives to get something out of it, right?

I like to share that action…

Action results in outcome, you would like something to happen.

Actions are within your control, not entirely, but within a large extent.

The outcome is completely out of your control.

Has anyone noticed that when you work towards a goal, some of the time you don’t achieve your goal, and some of the time what you get is the exact opposite of what you wanted?

E.g. guy buys expensive dress for wife to give attention: wrong size, wrong color, etc.

In the western world we define our lives in outcome. Here is where I am, here is where I want to go and these are the steps I have to take to get there. If I succeed, life is wonderful, and if I don’t, I have failed, life is no good, life sucks.

We invest in the outcome, and the outcome is out of our control and frequently different from what we want. We aer ‘happy’ to endure all the frustrations and problems that come with it.

There is an alternative.

The alternative is that you do NOT invest in the outcome, you invest in the process.

The best way to describe that is to quote John Wooden: He’s the only person that made it into the basketball hall of fame both as a player and a coach.

What he would tell a new team, he never spoke about winning. He always said “When it’s over and you look in the mirror, did you do the best that you were capable of? If so, the score does not matter. But if you find that you did your best you were capable of, you will find it to your liking.” That is investing in our process.

What we do is the exact opposite, we invest in the outcome. This is what I want, oh, I want it so bad. If I get it I will be happy.

Focusing on the outcome is fine, it gives you direction. Investing in the outcome, you make the xxx of the particular outcome dependent on your happiness. And that is a surefire receipe for failure.

Here is where I am, there is where I want to go so this is my direction and then you invest yourself completely in the process. Here are the steps you want to take and you invest everyting into it. If you succeed, wonderful. If you don’t succeed, STILL wonderfull. Because now you have a new starting point, you select another outcome and continue. When you do that you will find that every day is a blast.

E.g. child learning to walk between 11th and 13th month. She sees everybody walking and she wants to walk too. Standing up, falling down, than finally, baby’s first step. Big smile on her face. Then very soon, normally within 24 hours, she walks all over the place.

Imagine that each time the child falls over she thinks “Oh I have failed again, I’m never going to learn to walk. I need to get counseling to learn to walk and to get rid of these feelings of inadequacy and not being able to achieve and fail again.

How long would it take you to learn to walk if you need a counseler every time you fail. That is exactly what we are doing.

The child invests in the process, not in the outcome. What we do is the exact opposite. As we grow up, we lose the ability to invest in the process and we atart investing in the outcome. By definition, the outcome is outside of our control. And if that is where we spend all our emotional energy, we are going to get drained as we do.

But if, on the other had, we said: “Here are the outcomes. I am going to invest in the process and give it every single bit I can.”, every day is a blast, and you are well on your way to achieve the vision that I outlined to you.

The question that I get all the time is “But sir Rao, nothing gets me passionate.” And I say “What would?” And they invariably come with list of how their boss, spouse, customers, colleagues are, how big the office is, how much they travel, how deep the carpet is, how many windows there are. A bunch of parameters.

All of that stuff… First of all, it doesn’t exist. Second, even if it did and you were plugged into it, it would not take more than six months for you to be the same misserable sorry yourself there as you are now.

Because passion exists inside you. It does not exist in the job. And if you don’t find a way to ignite it, within you, right where you are, you are not going to find it outside.

But if you do find a way to ignite it where you are, then you will find that the external world rearranges itself to accomodate the person that you are becoming. And as you do that, you will find that miracles happen on a regular basis, new persons come up who you are delighted to meet, people enter your life, it is just a breeze.

Because all you do in your life is, you take journeys. You came here to this conference on a journey. You hang around the watercooler telling how terrible your workplace is, you went on a journey. You watch Desperate Houswives, you are on a journey.

Nothing wrong with that, but aks yourself “Is this the journey I want to take? Does this journey take me to a place I want to spend time?”

If you start doing that, you will find that your life changes. The kind of people you meet, the kind of things you talk about, the movies you go to, the books you read. Everything changes.

You begin all of that by focusing on the process. Invest in the process, not in the outcome.

Thank you.

Aards paradijs

De gevoelige antennes van Aardbron ontvingen dit bericht van Margrit Kennedy dat enorm resoneert met wanneer dan.

Wanneer het millennium,
dat na het millennium komt, ten einde komt,
zal er voor de mens een tweede geboorte zijn.
De Geest zal de massa van mensen grijpen.
die één zijn in de broederschap.
Dan wordt het einde van de tijd van de barbarij aangekondigd.

Het wordt de tijd van een nieuwe kracht van het geloof.
Na de donkere dagen aan het begin van het millennium,
dat na het millennium komt,
beginnen de gelukkige dagen.
De mens zal de weg van de mensen hervinden
en de aarde zal haar orde weer terughebben.

De aarde zal een tuin zijn.
De mens zal aandacht besteden aan alles wat leeft.
Hij maak schoon wat hij besmeurd heeft.
Hij zal de hele aarde als zijn thuis zien
en hij zal met wijsheid aan morgen denken.

Wanneer het millennium,
dat komt na het millennium, ten einde komt
zal de mens weten dat alle levende wezens dragers van het licht zijn,
en dat zij schepselen zijn die respect vragen.
Hij zal nieuwe steden grondvesten
In de hemel, op de aarde en op de zee.

Hij zal zich herinneren aan dat wat hij ooit was,
en hij zal weten te duiden wat zal worden.
Hij zal geen angst meer hebbe voor zijn eigen dood,
want hij zal meerdere levens in zijn leven geleefd hebben,
en hij zal weten dat het licht immer zal schijnen.

—Johannes van Jeruzalem (1042–1119)

Vrijwillig belasting betalen

foto © Peter Rigaud

Sanne Bruijne van new shoes today tipte het interview met Peter Sloterdijk in VPRO’s Tegenlicht: Waar is Woede?.

Vooral het vrij en willig betalen van belasting is een interessante radicale en veelbelovende omkering van ons huidige stelsel.

Belasting dient eigenlijk verlichting te heten omdat het ons leven plezieriger, lichter en moeitelozer maakt. Helemaal als we het vrij en willig schenken aan de overheid om er zinnige dingen voor de gemeenschap mee te doen. Van ikonomie naar wijconomie.

Grote Globale Metabool

Het gaat hier om een echte kloof in inzicht. We weten niet dat we het niet weten. [dus helpt zoiets als het Serieus Gek Geld Spel om deze kloof te dichten].

Toorn is altijd dan productief wanneer er een eenduidig te identificeren schuldige aan te wijzen is die op geen enkele andere manier uit zijn positie verdrongen kan worden. In de huidige situatie is niet duidelijk wie er door de collectieve toorn uit zijn functie verdrongen kan worden.

Wij mensen leven veel te langzaam voor het grote globale metabolische systeem. Dat systeem wil eigenlijk dat we elke maand alle lampen vervangen, elk jaar een nieuwe auto nemen, elk half jaar een nieuwe TV, elk kwartaal een nieuwe computer. Twee maanden op vakantie in plaats van drie weken. De ‘Grote Globale Metabool’ wordt nog gelukkiger als we nog meer zouden verspillen en verkwisten.

Obama’s “Yes We Can” was in 2008 het Amerikaanse antwoord op de Europese vraag naar revolutie.

Europa is een oud en gedeprimeerd continent. Daarom hebben wij geen charismatische leider zoals Obama.

De zittende orde weet dat ze teveel te verliezen hebben en zullen daarom geen revolutie starten.

De typische revolutionaire constellatie zijn de aanhangers van een ambitieuze middenlaag, meestal de intellectuele leiders, tegenover een groep ontevredenen die het gevoel hebben niets te verliezen te hebben.

Zijn mensen nog wel in staat om zich iets buiten deze, nu globale crisis voor te stellen? Kunnen ze nog ontsnappen? Waar is hier de nooduitgang?

De vraag naar de nooduitgang heeft weinig zin. Met ons systeem van commercieel vastgoed die een prettige welvaart gebracht heeft maakt de vraag zinloos.

Vrijwillige belasting

We lijden aan luxepessimisme en luxe-oppositie.

Europa lijdt eraan dat er te weinig jonge mensen met frisse nieuwe ideeën hebben.

Veel woede en toorn doordat m.n. jonge mannen tot het inzicht komen dat ze de levensstandaard van hun ouders niet kunnen herhalen (denken ze). Ze kunnen er niet meer vanuit gaan dat de volgende generatie het beter zal hebben dan de huidige.

Deze toorn is wel voelbaar maar niet bundelbaar. De enige adequate uiting van deze toorn is de wil voor een goede politieke of beroepsmatige carrière. Jongeren zijn beter af indien ze hun toorn in ambitie transformeren en niet in politiek activisme.

Een transnationale beweging is noodzakelijk omdat de problematiek boven het nationale niveau uitstijgt. Je kan het niet meer lokaal (binnen je eigen afdeling) oplossen.

De huidige informatie en netwerktechnologie maakt het mogelijk om deze woede om te zetten in constructieve energie.

Stel je voor dat alle belastinginningen niet door dwang maar vrijwillig worden ingenomen (verzameld). Dat zal het gemeenschappelijke leven radicaal veranderen.

Wanneer we van belastingdwang overgaan op het geschenk voor de gemeenschap. Dat is een soort idealistische herprogrammering van de gemeenschap. Daarbij worden precies dezelfde bedragen betaald, ze worden echter niet meer afgedwongen maar vrijwillig.

Dan zullen de schenkers zich volkomen interesseren wat er met hun geld gebeurt. Daardoor zal een veel intensievere sociale coherentie (samenhang) ontstaan omdat de schenkers hun geld begeleiden tot aan het punt van allocatie (besteding), daar waar het werkelijk gebruikt wordt.

Zo worden ook sponsoren gezien. Die bereiken veel meer met minder geld als de staat voor dat doel gebruiken zou wonderbaarlijke dingen. Zodra het geld privé uitgegeven wordt neemt de productiviteit/effectiviteit minstens vijfvoudig toe.

Wanneer je het geld aan de staat geeft en zegt, doe er wat mee, dan kunnen ze het net zo goed in de zee gooien. Van elke vijf euro die je aan de staat geeft komt er één of twee zinvol besteed aan. De rest wordt in op de reis daar naar toe verkwist.

Saoedi Arabië werk zo. Al het geld voor weduwen en wezen komt zo bij elkaar.

Klopt. Die cultuur is niet gebaseerd op miserabiliteit zoals bij ons maar op trots. De trotse mens wil niet dat de staat hem iets afneemt maar wil liever de staat iets geven, of toestaan dat de staat iets neemt.

Diabolisch Experiment

Dat zou een wonderschoon experiment zijn.

Dit voorstel zelf heeft een diabolische component. De mensen denken dan automatisch “Dan geven we lekker niets meer.” Ze begrijpen de grap van het voorstel niet op het ogenblik dat het vrijwillig wordt… Het kan zijn dat er de eerste keer een deflatie optreedt omdat de mensen veel minder geven. Maar dan schrikken ze van omdat ze erkennen dat ze gulzig en gierig zijn en ze zich in een laag spel hebben laten engageren. Namelijk in het grijp- en graaispel.

In de moraalpsychologie is deze grijp- en graaicultuur echter alleen de onderste laag. Zodra mensen iets welvarender zijn verandert de sociaalpsychologische structuur en de tymotische kwaliteiten, de trots gaat tegenover de gierigheid aan de leiding.

Dat kunnen wij ons niet voorstellen. Wij geloven allemaal dat onze buren ook gierige varkens zijn en vooral dat de buren niet zullen betalen. Mischien betalen de buren nog wel, maar hún buren niet meer.

Wat ze niet weten is dat die sociaalpsychologische verandering een sportieve wedstrijd tussen trotse mensen start vanwege het verlangen om als gevende, schenkende mens erkend te worden.

Gierige zwijnen

Wij zijn eigenlijk allemaal door de staat in de positie van gierige zwijnen geduwt die je met de fiscus en de wet de helft van je inkomen afneemt omdat ze geloven dat we ze niet uit onszelf willen geven. Dat is het onderscheidende punt.

Je moet alleen één ding niet vergeten. In 2008 hebben private filantropische instituten in de USA 310 miljard dollar aan giften verzameld. Dat is net zoveel als de Duitse federale begroting. En niemand heeft ze daartoe gedwongen, maar de cultuur als geheel heeft ze zodanig gestructureerd dat ze dit gedrag ondersteunt en de mensen ‘bevleugeld’ (bevlogen, begeesterd) in deze verhouding. Natuurlijk is daar ook een bepaald belanstingstelsel en allerlei andere zaken helpen daarmee, maar zoiets kun je bij ons ook doen.

In Duistland is het precies 1% van deze som. Wij hebben 4 miljard euro in 2008 aan private liefdadigheid of cultuursponsoring samengebracht. Aan de ene kant is dat een mooi bedrag, aan de andere kant is het, als men dat vergelijkt met wat sociaalpsychologisch mogelijk is en de rijkdom van de gemeenschap, tegelijkertijd ook een blamage.

Flow money

Compound positive interest is a system wide exponential pump that increasingly flushes money from the poor to the rich. It compells us to grow beyond sense. It results in Obsessive Compulsary Growth Disorder, if you will.

This can be proven by mathematics, simulation and experience (as we all feel right now).

Don’t get me wrong, development, unfolding, and evolving is good. But only asymptotic s-curved growth, not only exponential unlimited growth. Just take a look at the impossible hamster.

https://www.youtube.com/watch?v=Sqwd_u6HkMo

If you want to destroy a community, introduce a monetary system where money can be owned (hoarded and ‘saved’) and with compound positive interest. Introduce it in such a way, that people are willing and able, eager even, to play this system. Mankind has succeeded in that.

Our current monetary system is like a cancer with metastasis into the smallest corners of our system. It cannot be treated. No irradiation, and no cutting will help. In fact, it will only fuel its self-destruction. Future monetary crises and crashes will happen more frequent, faster and will be deeper. The worst has yet to come, Schopenhauer would say.

Compound positive interest also makes each and everyone extremely short-sighted. The economy at large warps itself into short-term profits and utter efficiency. Exact the opposite of sustainability, durability and long-term wealth and richness—in the non-financial meaning.

It’s extreme focus on efficiency makes the system as a whole brittle and oversensitive, allergic even to small changes. Flourishing systems have their dynamic balance somewhere in the middle between chaos and order—chaordic—with a slight preference for the chaotic side. Chaos is creativity searching for order. Likewise, order (efficiency) is destructivity searching for chaos. The sweet spot is an area (not a point) in the middle, nudged slightly towards chaos.

This short-sightedness is due to the economist’s Net Present Value calculations. Suppose you invest €1,000 to obtain an annual revenue of €100 during a period of 15 years, so €1,500 in total. You may think that this results in a profit of €500…

An economist however will tell you that €100 in a year will be worth €91 now (with an interest rate of 10%). The €100 in year 2 will be worth €83 now and €75 in year 3 , and so forth. The €100 in year 15 is worth a meager €24 now. All in all, in 15 years, the total Net Present Value of the revenue will be €761, resulting in a loss of €239. In other words, not a profitable investment—the red line in the graph below.

This affects our behaviour to short-term financial gains and an obsessive compulsive focus on efficiency and profit. Combined with the interest pump from poor to rich, this leads to a structurally instable and brittle system.

Enter ‘flow money’

Flow money—a.k.a. ‘demurrage’ or liquidity tax—is, technically, a negative compound interest. Using exactly the same calculations and formulas as our economist did in the previous example and with an interest of –10%, the first €100 is worth €111 now, the 2nd €123 and the 15th €486, adding up to a total of €3,857 and a profit of €2,857! Break even is during year 7. The green line in the graph above.

Together with the effect that your balance trickles away (into a larger commons fund), this affects our behaviour in such a way that we will:
#tend to spend our money sooner rather than later since our buying power now is greater than later, resulting in a lot of employment opportunities, no more unemployed; and we’ll chop the forest later rather than now, since we don’t want the money now as it will seep away;
#prefer sustainable, durable, resilient and long-term projects over short-term ones; it gives all of us vision; we can see clearly now;
#close the gap between the rich and the poor; in fact there are only wealthy people and some very wealthy people; and our planet replenishes itself too.

If we can also get rid of the capacity to ‘own’ or hoard money, and we only use money for payment and measuring products and services, than no one is poor. Better still, everyone is rich.

Use money just like we use centimeters. We’re never short of centimers (or inches or lightyears for that matter). Everyone is as wealthy as their activity in the community, small and large.

A fully digital giral value system with flow money combined with a dynamic trustspace comes to a neigbourhood near you soon.

Trustspace

Imagine a monetary system where the amount of money you own does not matter anymore, since it is of no value to own money; you can’t even own it, just like it does not make sense to own centimeters, inches or Volts. Mutual credit systems are like this. A mutual credit system track of and shows you your current promises towards the community or vice versa.

What does matter in a mutual credit system is the number of times you touched zero when trading (either or not changing sign), since at precisely that moment you have contributed to the community the exact value as the community contributed to you. You are in balance with your environment—that serves you so good and abundantly.

Every time you touch zero, your ‘trustspace’ increases, since you just proved to balance your consumption with your contribution.

To avoid kartels and free riding, the trustspace is parameterized by your turnover until now, a damping factor and a connectivity index derived from the relative number of others you traded with. Just like with flow money, your trustspace diminishes, decays, over time. So you need to stay active and add value to your environment to keep up your trustspace.

The trustspace are the ‘credit’ and ‘debit’ limits for safe trade. Of course, if you like risk, you can go beyond someone’s trustspace, but you know that you risk losing your extra investment.

It’s just like scaling up micro credit to meso and macro credit. With our current technology level, it is a piece of cake to implement a global digital giral spreadsheet system—which is all we need; mind-boggling cheaper than all these expensive banks and their emplyoees who don’t even understand their own products anymore.

This non-monetary but value-based balance is essential on all scales as well. Just as the individual needs to balance receiving and giving to the community, the import and export of countries should enjoy a dynamic (chaordic) balance.

Overshooting in either direction or not touching zero for longer time destroys your credibility als a good citizen or global player. Too much import increases your ‘debt’ or promise to other countries, your promise to do something back. Too much export hoards employabilty, depriving other countries from adding value and wealth to the world at large.

The balance and trustspace are similar to energy economics.

In short, let:

  • trustspace = credit limit – debit limit;
  • trustspace = spending space + saving space;
  • zero touch be the number of times you’ve changed the sign of your balance: if sign(current balance) ≠ sign(previous balance): + → 0, + → –, – → 0, – → +, + → – or – → +;
  • trade diversity be the number of unique legal entities you have traded with;
  • average turnover be the total value of net profit – gross profits divided by time—a synonym for average revenue (or in certain contexts, sales).

From 1) and 2) follows that:

  • credit limit – debit limit = spending space + saving space.

While trustspace is calculated as:

  • trustspace = damping factor × zero touch × average turnover × trade diversity.

Mutual Credit

Money is created at the moment of transaction, and not by some central authority. When Mary buys something from John for 100, Mary’s balance goes down 100, and John’s goes up 100. In this system, it is okay to be ‘in debt’. In fact, everyone starts at zero, thus the very first transaction, of 100 say, implies that one will end up at –100 while the other ends up at +100.

Dynamic Trustspace—Just like with microcredits, you get the growing benefit of the doubt. It’s okay to have an outstanding promise to the community or society (be ‘in debt’), but within limits. These limits, plus and minus, are your trustspace. If you are a good citizin and compensate your debt by prviding a service to someone else, your debt will be lessened, and you might even flip to the positive side of the balance, thereby showing your trustworthiness.

In fact, balance is key here. The most important thing. Your trustspace grows when you touch or cross zero. Your turnover is a measure of your activity, hence your trustspace can grow as a fraction of your turnover. For example, if your turnover is 1,000 and your trustspace is 20, and as you touch zero, your new trustspace grows to 22, say.

Since trustspace includes the average turnover over time, it decreases if you sit idle for too long. In other words, you trustspace keeps fresh and fit as you continue to add value and trade.

You may even consider that when a shrinking trustspace becomes less than credit limit – debit limit, the excess is trimmed off to a commons fund and your new limits are set to the current trustspace. So when you are inactive for too long, you’ve left the system, say, you’re effectively ‘squeezed out’ of the system, relasing any debit to the commons. If your balance was in debit, though, the commons fund needs to repair your promises by ‘funding’ your debt. It is a loss brone by the community at large. You, of course, lose your trustworthiness and credibility.

Question: How do you elegantly avoid or choke when two malafid friends agree to pump up their trustspace by a large number of fast transactions between the two and at maximum trustspace.

Just like an engine that runs smoothly when stationary, but as soon as you push down tha gas throttle, it chokes, even turns off.

My quest is to find:

  • the extremely elegant formulas that take any financial transaction log and calculate the trustspace within which a player can safely trade;
  • how to connect two ecowebs that have so far been developing independently and suddenly touch;
  • design an immune system that keeps the system as a whole healthy, even when (severely) attacked;
  • the distributed, decentralized, peer-to-peer layers of software, infrastructure and humanstructure that make it feasable and completely self-everything (organizing, healing, supporting, etc.); and
  • the way to have a holarchy emerge that use a cascade of flow money for ever larger commons activities, up to the global level, while embellishing local wealth and unfolding.

Vrijgeld strategiecanvas

Zo te zien is het vrijgeld strategiecanvas een volledig blauwe oceaan. Vrijgeld onderscheid zich op werkelijk alle vlakken van slaafgeld. Te mooi om waar te zijn? Of is het nóg mooier en zijn er eigenschappen die alleen vrijgeld heeft?

Blikveld Ligt de focus en het effect van handelen op de korte of op lange termijn en duurzaamheid zoals bij stroomgeld?
Openheid Hoe transparant is de operatie en inzicht in rekeningen en vertrouwen?
Samenwerking Roept het systeem concurrentie of juist samenwerking op?
Digitaal In welke mate ondersteunt het systeem chartaal geld—munten en biljetten—en digitaal geld—bits. Munten worden bits en bits worden geld…
Eenvoud Hoe eenvoudig, toegankelijk, elegant en begrijpbaar is het systeem?
Voldoende Is het geld (kunstmatig) schaars, overvloedig of altijd precies voldoende?
Distributie Is het gebruik en de organisatie centraal en monopolistisch of decentraal—gedistribueerd—en democratisch? In welke mate zijn organisatie en gebruik gelijkvormig?
Kosten Zijn de operationele kosten hoog of laag? Hoeveel moet je betalen voor het geld en de onderhoud en organisatie van het systeem?
Compleetheid Dekt het systeem álle menselijke handelingen—zowel betaald werk als vrijwilligerswerk?

Margaret Wheatley over duurzaam leidinggeven

Krachtig leiderschap is het antwoord in deze onvoorspelbare tijd. Maar dan wel anders!

Margaret J. Wheatley autoriteit op het gebied van Duurzaam Leiderschap zal op 19 januari 2010 leiders haar inzichten brengen “hoe het vooral anders kan”. We gaan met Margaret een dagreis maken, een nieuwe wereld van mogelijkheden ontdekken en een nieuwe wetenschap ten behoeve van een krachtig leiderschap voor deze turbulente tijden ontdekken.

Over hoe we in deze tijd het “anders” kunnen organiseren en hoe we het toe kunnen passen in ons dagelijks werk. Over community als universeel antwoord op elk probleem.

Kortom:

Op dinsdag 19 januari komt u om 10.00 uur filevrij aan in het Kontakt der Kontinenten in Soesterberg en vertrekt u om 20:30 uur weer filevrij naar huis, na het diner.

Registreer je bij De Spirituele Management Tafel. 5 voor 4: kom je met je management team van 5 personen dan is de 5e gratis.

Euro’s voor cybergeld wettig volgens hooggerechtshof

De klap die we kunnen verwachten door Betaal met belminuten: boem! wordt nog eens versterkt door de eigen muntstelsels van online games zodra ‘cybergeld’ inwisselbaar is voor cash.

Het hooggerechtshof van Korea heeft zich afgelopen zondag hiervoor uitgesproken en daarmee een mijlpaal bereikt.

Volgens rechterlijke ambtenaren en speldeskundigen is dit is de eerste uitspraak van deze soort in Korea. Naar verwachting zal deze uitspraak in nieuw gebied voorzien van de sterk groeiende online-game-industrie doordat het niet alleen mensen op zoek naar vermaak maar ook geld aantrekt.

De rechtbank heeft 2 gamers vrijgesproken die waren aangeklaagd voor het illegaal verdienen van bijna 20 miljoen Zuid-Koreaanse won (KRW; 1.000 won is ongeveer 56 eurocent; 1 euro is ongeveer 1.785 won) door ter waarde van 234 miljoen “Aden”—de munt van het online spel Lineage— te verkopen aan andere spelers. Volgens speldeskundigen werd de Aden stiekem verhandeld met een verhouding van 1 miljoen Aden voor 8.000 won.

De verdachten werden in 2008 aangeklaagd en een provinciale rechtbank strafte ze respectievelijk met een boete van twee en vier miljoen won, verwijzend naar een wet op het verbod voor de uitwisseling van cybergeld tegen harde valuta.

Maar het hooggerechtshof vernietigde het besluit en geeft daarmee een heldere richting voor dergelijke uitwisselingen vanaf heden.

Justitie Min Il-jong zei dat het inwisselen van spelgeld in contant geld alleen moet worden gestraft wanneer het verkregen is door online gokspelen zoals poker en andere kaartspelen.

Het besluit van de hoogste rechter kwam nadat door het openbaar ministerie een hoger beroep was ingesteld in deze zaak.

”Ondanks de verschillen in de methoden voor het verkrijgen van contanten in het spel (Lineage) en met gokken bevat het spel nog steeds elementen die bestraft zouden kunnen worden”, zei de aanklager.

Maar het hooggerecht wees de vordering af, zeggende: ”De beslissing van het gerecht is gebaseerd op de wet en correct in haar interpretatie van de relevante wetten.”

De uitspraak heeft gemengde reacties.

Oudersverenigingen en antigokactivisten bekritiseren de beslissing met het argument dat het een slecht precedent voor de jongere generatie is. Anderen zeiden dat het een nieuwe impuls zal geven aan de online game business.

”De uitspraak van de maakt de toekomst van de Koreaanse gamesmarkt een stuk aantrekkelijker”, aldus Prof Chung Hae-sang van de Dankuk Universiteit. ”Tot nu toe werd de groei van de industrie gehinderd door strenge regelgeving.”

Lee Young-Yeol, een stadsambtenaar van Seoul, zei: “We moeten ons houden aan de uitspraak van de rechtbank. Maar het besluit zal zeker gevolgen hebben voor de huidige handelspraktijken van spellen.”

De Koreaanse Game Development & Promotion Institute zei dat het bedrag van de uitwisseling van online spelgeld in Korea in 2006 830 miljard won bereikte en in 2008 1 biljoen won overschreden zou hebben.

In september van vorig jaar oordeelde een rechtbank dat de winst uit het verhandelen van cybergeld moeten worden onderworpen aan 10 procent belasting over de toegevoegde waarde (BTW).

Door Park Si-soo, Korean Times.

Meer informatie:

Hoshin kanri

…je werkt met z’n allen aan een het grootse gevaarlijke gedurfde doel—een onderneming, een reis, een project, een programma. Je hebt een vaag beeld van je bestemming, laat staan een marsroute daar naar toe.

Een helder beeld en kernachtige beschrijving van je bestemming van het eindresultaat en de stappen om er te komen geeft focus en voldoende creatieve spanning voor voortgang en voorkomt papieren tijgers.

  • Als je niet weet waar je naar toegaat, kan je wel eens ergens anders uitkomen—Yogi Berra.
  • Als je niet weet waar je naar toegaat, is elke weg de goede—Alice in Wonderland.

Daarom: Lees er alles over op hoshin kanri.

Nog meer hoshin kanri.

Armillaria hoshin kanri

Armillaria is de hoshin kanri—voorstel, reden, zakelijke zin en plan van aanpak op één A4—om met Nederland Vrijgeldland™ samenlevenskunst op te laten bloeien.

Klik op onderstaande plaat voor de PDF van Armillaria.

Nog meer hoshin kanri. Voor meer uitleg, zie hoshin kanri.

Wensen

  • Onze Aarde beter en rijker voor onze kinderen en de kinderen van onze kinderen achterlaten.
  • De mensheid bevrijden van:
    • uitsluitend schaarstedenken en -doen; en
    • de obsessieve groeidwangstoornis.
  • Sociale en economische impact van zowel betaald als onbetaald (vrijwilligers)werk voor eens en altijd zichtbaar maken.
  • Elke transactie een bijdrage laten leveren aan mens, natuur en netto nationaal geluk.
  • Sociale kapitaalkracht langer nationaal laten bijdra- gen in plaats van weg te laten vloeien.
  • Vangnet spannen voor de krakende economie.
  • Volledige transparantie, billijkheid en economische gelijkwaardigheid.
  • Krediet synoniem aan vertrouwen maken.

De Bedoeling

  1. Nederland Vrijgeldland™.
  2. Vrijgeld geeft zin™.
  3. Slagen met een monetair stelsel voor globale samenlevenskunst waar het huidige faalt.
  4. Money Systems from Holland™ en Vrijgeld™ internationaal erkend.
  5. De Google + WordPress + Wikipedia van vrijgeldsystemen zijn.
  6. Het meest vertrouwde schaalvrije robuuste commerciële open source financiële systeem leveren.

Daarom

  • Schaal bewezen monetaire oplossingsrichtingen uit de onderstroom op naar nationaal niveau.
  • Ontwerp en implementeer een elegant, slim, schaalvrij, gedecentraliseerd, zelforganiserend, zelfhelend en zakelijk zinnig open source vrijgeldsysteem en monetair internetprotocol dat:
    • samenlevenskunst, sociale cohesie en maatschappelijke participatie nationaal katalyseert;
    • mensen in staat stelt elk gereedschap te creëren voor het uitdrukken, groeien en uitwisselen van krediet, waarde, rijkdom, rangordening en verkiezing met (eigen) digitale girale munten;
    • volledig onafhankelijk is van hard- en software en leveranciers; en
    • voldoende, duurzaam, ‘gratis’ & waardevast is.

Waarom?

Vergrijzing, ontgroening, toenemende spanning in de markt en de transitie naar duurzaamheid op basis van grote systeemwijzigingen vergroot de hunkering naar oplossingsgerichte innovaties van aanvullende monetaire systemen uit de onderstroom. De noodzaak voor en behoefte aan structurele innovaties op maatschappelijk, economisch en financieel terrein neemt sterk toe. De transitie van de ‘ikonomie’ naar de ‘wijconomie’ is onomkeer- baar ingezet.

Geldsystemen oefenen een extreme kracht uit op organisatiestructuren en kunnen genetwerkte gemeenschappen en samenlevenskunst maken of breken. Daarmee hebben ontwerpkeuzes voor geldsystemen een ongekende impact op sociale cohesie en zijn daarmee van kritisch maatschap- pelijk belang. Ons huidige monetaire systeem blijkt verouderd en achterhaald en past niet meer bij de zich steeds sneller ontwikkelende informatie-, kennis- en wijsheidstechnologie.

Het tekort aan gezond, fris geld neemt exponen- tieel toe. Hierdoor komen steeds meer mensen in de knel terwijl er steeds minder geld voor beschikbaar is.

Gedecentraliseerde semantische informatietechnologie (Web 3.0) opent ongekende kansruimtes voor waarde-, geld- en reputatiesystemen die samenlevenskunst koesteren. Herstelplannen bestrijden slechts op korte termijn de symptomen en lossen daarmee de structurele problemen niet op. De huidige maatregelen hebben slechts invloed op de aard, mate en frequentie van crises. De kans op nieuwe, ingrijpender crises wordt algemeen onderkend. Verstandigen zetten zich schrap.

Nederland is een land van vrijdenkers en vrijdoeners. Laten wij wederom een impuls geven door met een gezond vrijgeldsysteem dé vrijstaat te worden.

Stap voor stap

In antichronologische volgorde komen stap voor stap dichterbij Nederland Vrijgeldland™ en Vrijgeld geeft zin™.

  • Seizoen 4:
    • Armillaria 100% op eigen benen.
    • …Eerste 100.000 vrijgeldpassen in gebruik.
    • Vrijgeldomzet per maand gelijkwaardig ≥ €100k.……
    • Telegraaf publiceert artikel vrijgeld.
  • Seizoen 3:
    • Drie gemeenschappen met elk ≥ 1.000 leden.
    • Prototype (RFID) chippas operationeel.
    • DNB steekt voorzichtig duim omhoog.
    • EU zet vrijgeld op agenda en Buitenhof rapporteert.
  • Seizoen…… 2:
    • Wachtrij voor participatie in project groeit.
    • 1.000 bedrijven investeren elk €1.000.
    • Open source software vrijgegeven.
    • Versie 1.0 protocol specificatie gepubliceerd.
  • Seizoen 1:
    • Rechtsvorm Vrijgeld leidt tot coöp.
    • Banken en Ministeries tekenen convenant.
    • Ontwikkelteam als ‘film crew’ op snelheid.
    • Financiering voor project rond.

AEGON over renterot

Eindelijk eens een profi die het duidelijk uitlegt. AEGON vertelt het effect van renterot.

Heel leuk voor spaarders, funest voor leners, dodelijk voor ons Aarde.

Andersom geldt namelijk precies hetzelfde. Als je 5 ton leent voor een huis, dan moet je in 30 jaar dus 8 x 5 = 40 ton = 4 miljoen euro extra betalen voor datzelfde huis. Waar haal je die 4 miljoen vandaan? Inderdaad, bij vrienden, familie, werkgever, lage-lonen landen die niet zo zorgvuldig met mens en milieu omgaan.

Ziedaar de loon-prijsspiraal. Ziedaar de obsessieve groeidwangstoornis en globale kanker. We moeten eigenlijk heel verdrietig zijn dat de economische groei zich weer aan het herstellen is.

Nee, geef mij maar stroomgeld. Dat is tenminste duurzaam en goed voor ruimteschip Aarde.

Way to go AEGON! Dat je je daarvoor leent Floris Heukelom.

Radicale overvloed

Douglas Rushkoff houdt een belangrijk pleidooi om ons achterhaalde besturingssysteem van geld snel te vervangen door een systeem van wederzijdse waardewisseling—wederzijds of onderling krediet.

NOTA BENE: Na klik op Play zijnNederlandse ondertitels beschikbaar via pop-up rechtsonder en dan CC » Dutch.

Ik ben hier om je te vertellen dat het besturingssysteem voor geld achterhaald is.

Het is geoptimaliseerd voor een ander tijdperk dan het tijdperk waarin we nu leven. Het is oud en het is onverenigbaar met, niet alleen Web 2.0, maar met een verinternette wereld.

Het geld dat we gebruiken, in software-termen, is een erfenis van een zeer bepaald moment in de geschiedenis Als we dat moment in de geschiedenis begrijpen, dan kunnen we begrijpen hoe we een betere soort geld kunnen maken, en, zo beweer ik, zeer rijk worden op deze manier.

Voordat we dat spul wat we geld noemen was uitgevonden, in de renaissance, voordat deze enkelvoudige monopolymunt werd ingesteld, waren er veel munteenheden tegelijkertijd in bedrijf.

Dus als je in een kleine stad woonde—in de late middeleeuwen in Europa—dan zou je je eigen munt hebben in die stad, en je zou de meer universele munt van het rijk of de vroege natie waar je in leefde hebben. Dus had je meer dan één financieel besturingssysteem dat je kon gebruiken.

Als je vandaag wakker wordt dan weten we wat geld is. Het is alsof je wakker wordt en elke computer in de wereld had Microsoft Windows 3.1 en dat is het. Als er nooit is anders zou zijn, zou je zelfs niet weten dat er iets anders was.

Maar deze mensen hadden verschillend geld voor verschillende dingen. Ze hadden lokale munten die op overvloed gebaseerd waren. Meestal waren ze op graan gebaseerd. Je groeit het graan op het veld, brengt het naar de graanschuur, hij zou het wegen om op te slaan en je een ontvangstbewijs geven voor de hoeveelheid graan die je hem had gebracht. Dit ontvangstbewijs kon je gebruiken om dingen te kopen en verkopen. Je scheurde stukjes af en je kocht kippen, geiten, schoenen, wat je ook nodig had.

In werkelijkheid was dit een munt die mettertijd niet groeide . Dit is een munt die mettertijd waarde verloor. Elk jaar verloor je een bepaalde hoeveelheid graan door bederf of ratten of iets anders. De graanopslag moest betaald worden. Dus elk jaar als hij diezelfde munt zou heruitgeven, werd het gedevalueerd.

Dus de voorkeur van deze munt was niet richting sparen. De voorkeur van deze munt, dit bijzondere medium, was richting uitgeven. Mensen spendeerden. Mensen werden daadwerkelijk zeer welvarend.

Ik weet dat we denken dat de middeleeuwen gewoon duizend algemeen slechte jaren zijn. Maar er gebeurden ook een paar goede zaken in de late middeleeuwen. Eén daarvan was de massale creatie van rijkdom die rond 1100 begon.

Dat was een groot probleem voor de mensen die al rijk waren. Als je tot de welgestelde aristocratie behoorde of als je tot een van de grote aristocratische families behoorde, of als je een vroege soort proto-monarch was, of een falende onzinnige heer, dan keek je naar de opkomende middenklasse, de burgerij, en daardoor raakte je van streek. Omdat als mensen rijker werden het betekende dat jij hetzelfde bleef of armer werd.

Dus veranderden ze het besturingsysteem van geld. Philip the Fair is een prachtig voorbeeld uit Frankrijk, een van de jongens die dat zeer snel deed. Wat ze deden, of zeiden was: “Alle lokale munten zijn onwettig.” “In plaats daarvan moet je de munt van het rijk gebruiken.”—hetgeen een door de schatkamer van de centrale bank uitgegeven gewaarmerkte munt is.

In plaats van een op overvloed gebaseerde munt is dit een op schaarste gebaseerde munt. Waarom zouden ze een op schaarste gebaseerde munt willen gebruiken? Omdat de vorst in staat wil zijn om geld in gebruik te lenen. Nu loopt het allemaal via hem. Nu strijd iedereen om de munt die hij uitgeeft onder elkaar en hij heeft zoveel als hij nodig heeft.

Op deze manier leerde de vorst, de aristrocatie, dat men geld kon maken door geld uit te lenen. Het geld dat we vandaag gebruiken werd gemaakt—en dat is geen complot, het is slechts een idee dat ze hadden—het geld dat we vandaag gebruiken werd gemaakt zodat de rijken eerder rijk bleven door rijk te zijn dan door iets te doen. Daar diende het voor.

Dus leven we nu in een economie waarin het levensonderhoud van de economie zelf afhankelijk is van enorme groei. Groei op basis van de rentevoet. Want als je geld gaat lenen en met rente terug wilt betalen, waar haal je dan dat extra geld vandaan? Dat moet je ook weer lenen. [geld lenen kost geld]

Dus worden de mensen die geld uitlenen rijker en de mensen die daadwerkelijk waarde creëren armer.

Vervolgens maken we bedrijven. Waartoe dienen die? Bedrijven zijn echt geoptimaliseerd ter ondersteuning van dit muntstelsel. Daar dienen ze voor. De enige waarden die bedrijven hebben is om waarde te onttrekken. Om dat snel en volledig te doen. Zolang je dat doet is alles goed. Dat was de waarde van onze samenleving gedurende het gehele industriële tijdperk.

We hadden een schaarse munt. We hadden schaarse markten. We hadden grote bedrijven die waarde uit mensen trok en uit plekken trok, zo efficiënt als mogelijk. Wat is het probleem daarmee?

Het probleem daarmee is dat—wat gebeurt er als er iets overvloedig is? Hoe ga je om met iets dat je niet schaars kunt maken? Wat gebeurt er als we een hernieuwbare energiebron zouden ontwikkelen? Als je een hernieuwbare energiebron zou ontwikkelen ben je de pineut. Omdat een hernieuwbare energiebron niet voor dat besturingssysteem geoptimaliseerd is. Een hernieuwbare energiebron betekent dat we het gewoon kunnen delen en gebruiken?

Wat gebeurt er met al dat geld dat in de olie-industrie is geïnvesteerd? Wat gebeurt er met die kunstmatige schaarste?

Dit is de vraag waar Norbert Wiener over nadach toen cybernetica, toen computers voor het eerst verschenen. Hij begon zich te verbeelden Wat gaat er gebeuren als we robots hebben die voor ons de landbouw doen? Gaan we dan gewoon zitten en relaxen? Hoe is onze economie in staat om om te gaan met een wereld waarin alles voor ons gedaan wordt?

Computers in het begin, netwerken in het begin, leken sommige van deze ontzettende problemen voor ons te creëren. Computers en netwerken verandert de centraliteit van waardecreatie. want nu, met een $100, $500, nu met een $200 laptop kunnen we daadwerkelijk iets maken dat waarde schept voor jouzelf en voor andere mensen.

Je bent ook in staat, via het net, in theorie, als een medium, om direct met een ander waarde uit te wisselen in plaats van via een gecentraliseerde munt, in plaats van via de bank. Nu kan je doen we wat zouden noemen wederkerige waardewisseling. Dat is zo ongeveer wat E-bay tot op een bepaalde hoogte uitgevogeld.

Waar we echter op uitkomen met het gebruik van het internet om het industriële bedrijfsmodel proberen uit te breiden om hoe dan ook meer waarde uit mensen te peuren, om tijd te krimpen en de mens te optimaliseren voor technologie omdat technologie werkelijk meer uitwisselbaar is met de waarden van efficiency dan met alle andere menselijke waarden.

Dus komen we in deze vroege status van internet, want daar zijn we nu, met een heleboel slimme slimme mensen die nieuwe wetten van nieuwe economie schrijven en nieuwe ideeën over hoe het bedrijf zich zal voltrekken. Deze worden altijd gepositioneerd als revolutionaire nieuwe ideeën voor bedrijfsvoering in het netwerktijdperk, terwijl ze in werklijkheid uiterst reactionaire standpunten zijn over hoe traditionele bedrijven
en traditionele organisaties hun wurggreep op de economie kunnen behouden, zelfs ondanks de aanwezigheid van enorm bevrijdende technologie?

Dan krijg je Chris Andersons ‘Free’ dit gaat over “Oh, alles is gratis, dus wat doe je?” Nou, je dient geld te slaan uit die paar zaken die niet gratis zijn. Nu wordt gratis een recht, je dient je artikelen gratis te schrijven, dat moet je allemaal doen, en dan spreek je voor geld. Als je dan hier komt en je spreekt niet voor geld, dan hefboom je je spreekbeurt om je andere dingen te verkopen. Maar wat doe je als je alles wat je doet hefboomt om al het andere te verkopen en alles is gewoon gehefboomd? Dan is alles gratis.

Dat is het soort gratis waarover ze in de vrije markt spreken. Het idee dat de wereldbank geld leent aan een land—maak je geen zorgen. Pak gewoon dat geld en open je markten voor ons. En dat betekent wát? Het lijkt op Google die naar je website komt. Nu ben je open en beschikbaar voor Google ads.

Zelfs Tim O’Reilly en John Batelle hier, slimmer dan mij—zelfs hun Web Cubed-idee, dat slimmer is dan wat ikzelf had kunnen verzinnen, wat is de conclusie van Web Cubed? Dat is dat de macht gewonnen wordt door de bedrijven die kunnen indexeren of de indexen kunnen beheersen waardoor wij alles doen.

Niets wat wij doen doet er meer toe. Het enige wat er nu toe doet is het vermogen om een paraplu over al deze zaken te houden die we nu gratis doen. Ik denk dat we ons vergissen over wat gratis is en wat iets kost.

Ons werk, onze inspanning, is niet gratis. Open source en crowd sourcing zijn niet dezelfde dingen. Open source is een stel mensen die samenkomt om iets te proberen te doen. Crowd sourcing is een bedrijf dat uit wil vogelen hoe een stel mensen iets kan doen voor haar. Als ik al mijn schrijven en dit en dat gewoon gratis weggeef aan iedereen die erover blogt, en iedereen heeft zijn Google Adsense dan werken we allemaal voor Google.

Het enige dat werkelijk gratis is, of tenminste ‘gratis-er’, zijn de middelen waardoor ik spullen kan leveren. Ik kan spullen leveren zonder een aantal tussenkomsten van bedrijven zoals hiervoor. Maar met deze onjuiste notie van gratis in onze hoofden leven we uiteindelijk met een waardesysteem dat erop aandringt dat alles wat we doen open source moet zijn en Kommentaar Aan. Hoe durf je een blogartikel te plaatsen met Kommentaar Uit?! Oh!

Alles wat je schrijft, alles wat je zegt, alles wat je denkt, alles wat je voelt wordt verondersteld daarbuiten te zijn. Wordt verondersteld gratis te zijn! Probeer eens een verwijzing naar iets DRM—Digital Rights Management—op Boing Boing te plaatsen en je hebt een probleem. Omdat het tegen de opvatting ingaat—je dient niet te beschermen.

Alles wat ik doe is van jou. Niet alleen van jou. Alles wat ik doe is van de zwermen. Uiteindelijk leidt dit tot kopiëren, een kopiërende samenleving. tot geen originaliteit, tot een soort DJ-ing van cultuur. Daarom hebben we al 20 jaar geen nieuwe muziek gehad en is de grootste TV-film ‘The Prisoner’, zelfs dat was een omwerking. –bah– Zelfs in de open source-beweging, wat heeft de open source-beweging ons tot nu toe gebracht?

Kopieën van dingen. Mogelijk betere kopieën, echter kopieën. We hebben een kopie van UNIX, een kopie van Encyclopedia Britannica, een kopie van Netscape. Kopieerbescherming betekent wat eigenlijk? Bescherming van mij tegen al die kopieën van dingen.

Waar is de Creative Commons-wet? Waar is de Creative Commons-vergunning zodat ik kan zeggen Oké, je mag het voor niets hebben, maar vraag me er tenminste toestemming voor. Gratis als je me een e-mail stuurt. Ik geef het liever aan jou dan aan ‘het’.

Als resultaat van al deze vrijheid is de overvloed aan creatief materiaal, de overvloed van échte creatieve uitvoer aan het afnemen. We krijgen daadwerkelijk de schaarse marktplaats die afgedwongen wordt door ons geërfde geldsysteem. Op dezelfde manier als de vroege renaissance schaarste had in werk door de helft van de mensen te laten sterven door de pest.

Het alternatief—en daar hebben we nog 2½ minuut voor—Het alternatief is twee dingen.

Eén, is de ontwikkeling van een digitale cultuur die het werk van individuen echt respecteert. Mijn schrijven is mijn schrijven. Het is geen medium voor Google ads.

Twee, de creatie van nieuwe vormen van munten gebaseerd op overvloed in plaats van schaarste. Ik heb het over echte alternatieve digitale munten. De oorspronkelijke PayPal droom. Vóórdat bankiers naar de overheid stapten en zeiden: “Je moet ze reguleren als een bank. Dit is onwettig. Laat niemand anders dit doen.”

Dit is geen gekheid. Twintig jaar geleden vertelden we iedereen—waarschijnlijk, als je toen leefde—vertelde je mensen dat ze op een gegeven moment e-mail zouden gaan gebruiken en ze lachten je in je gezicht uit.

Amazon was heel wat. Craigslist was heel wat. E-bay was heel wat. Dit is werkelijk makkelijker en minder moeite en echt nodig. Ik beweer dat de volgende grote slag, als er een volgende grote slag komt—eigenlijk zijn het veel kleine dingen.

De mensen die de volgende grote berg geld gaan verdienen zijn de mensen die echte alternatieve elektronische munten en de manieren om wederkerige waardewisseling te scheppen die geen contant geld nodig heeft.

Contant geld is kunstmatig schaars. Contant geld is weggenomen, het zit niet meer in het systeem. Contant geld heeft haar nut verloren doordat het door investeringskapitaal en de speculatieve markt weggezogen wordt.

De enige echt concurrentie voor een Google-universum, en er is niks mis met een Google-universum, maar laten we een paar alternatieven hebben. De enige echte mogelijke concurrentie voor Google en haar economie van vijandige openheid is wederzijdse waardewissel.

Er zijn al een aantal versies. Ze zijn primitief. Er is Time Dollars voor mensen in gemeenschappen die dat lokaal willen uitproberen. Itex is een interessante voor business-to-business, een soort barter. Er is een meer gavanceerde die ik heb bekenen, Superfluid geheten. Onderzoek die maar eens, Superfluid.biz. Dat is een soort volgende generatie voor zowel wederzijdse als business-to-business uitwisseling met een alternatieve munt, Quids genaamd.

Ik denk niet dat we lijden onder een overvloed van creatieviteit. Slechts een overvloed van productiviteit, efficiency en openheid. Als Web Cubed tot verzamelaars en indexen leidt, dan leidt wederkerigheid—echte wederkerigheid—tot waardecreatie van onderaf.

Ik denk niet dat het volgende tijdperk in internet gaat over opschalen. Ik denk dat het gaat over het uitzoeken hoe we waarde uit gaan wisselen in plaats van waarde te onttrekken.

We staan op een kruising. We hebben nu de mogelijkheid om te optimaliseren onze systemen, onze technologieën, en onze muntstelsels voor mensen, in plaats van mensen voor hen te optimaliseren.

Ik smeek u dat te doen. I verwacht dat het resultaat u gelukkig en rijk maakt.

Dank u.

Gewoon…doen!

Ad Broere, Carin Wormsbecher, Arko van Brakel, Henk Smit en Peter van der Vliet sloegen de handen ineen en bundelden in een flits van 99 praktische idealisten de verhalen (en met een geldtuimelaar €100) zodat met een budget van €10.000 een zinnig tijdschrift leven ingeblazen wordt dat door de verhalenvertellers zelf wordt gedistribueerd.

Uiteraard deelt Aardbron daarin ook haar visie in exact 500 woorden (zie einde artikel).

Naast de papieren versie staat het magazine ook in haar geheel online (PDF).

gewoon-doen-omslag

Persbericht: Presentatie nieuw magazine: GEWOON…DOEN!

WAT?

Op 13 oktober was de afronding van het project: “Ontwikkeling van het nieuwe Ambachtsbedrijf” bij Driekant in Zutphen. Een bakkerij waar naast brood ook leerwerktrajecten worden aangeboden. Na Aukje Smit van TNO, die vertelde over de impact van het driejarige project op andere ondernemers, gaf Arko van Brakel zijn visie aan de 40 aanwezigen op het nieuwe ondernemen in de communicatiemaatschappij. Hij maakte een doorkijkje van de in essentie community gedreven grondbeginselen van alle wereldgodsdiensten naar moderne succesvolle bedrijven als Google. Vervolgens beschreef hij hoe universele principes als delen in overvloed en vermeerderen zakelijk worden toegepast. Hierna voerden de 40 deelnemers een dialoog over de vraag hoe dit gedachtengoed verder verspreid zou kunnen worden. Aan één van de tafels kwam Carin Wormsbecher van drukkerij Wedding uit Harderwijk met het volgende idee:

“Zou het niet leuk zijn à la You Tube, een gedrukt tijdschrift uit te geven waarin 100 ondernemers, of betrokkenen bij het nieuwe integrale ondernemen hun ervaring, of hun visie delen. Iedereen legt 100 Euro in. Dan heb je 10.000 Euro, daar kunnen wij een tijdschrift voor maken. (Aardbron noemt dit een geldtuimelaar) We doen dat in een oplage van 10.000. Iedere schrijver van een artikel krijgt 100 exemplaren en zorgt zelf voor de verspreiding van deze exemplaren, dan is gelijk de distributie ook geregeld. 100 geïnspireerde verhalen over bezielend ondernemen. Ik zou het hartstikke leuk vinden om al die verhalen te lezen…”

Ad Broere, schrijver van “Een menselijke economie”, Carin Wormsbecher van drukkerij Wedding, Arko van Brakel, schrijver van “Iedereen ondernemer”, Henk Smit van Driekant en Peter van der Vliet, bruggenbouwer met passie hebben vervolgens de handen in een geslagen.

Het is een goed idee gebleken: er hebben 99 auteurs een verhaal geschreven. Stuk voor stuk inspirerende verhalen over het nieuwe ondernemen. Een unieke bundeling, van wat er allemaal aan nieuwe ideeën leeft bij ondernemende mensen. Via een nieuwe formule vormgegeven. Een idee waarbij internettoepassingen een inspiratiebron zijn voor een gedrukt magazine.

Op 9 december op de dag van de presentatie van het magazine zal ook de bijbehorende website in de lucht gaan: gewoondoenonline.nl.

Waar?

Dit bijzondere tijdschrift wordt aangeboden aan de 99 auteurs tijdens een bijzondere bijeenkomst op 9 december 2009. Alle auteurs krijgen 100 exemplaren mee en zorgen daarmee voor de distributie van 10.000 exemplaren. De bijeenkomst zal worden gehouden bij Drukkerij Wedding, Nobelstraat 16 te Harderwijk.

Om 15.00 uur is een speciale preview voor de vertegenwoordigers van de pers.

U bent van harte uitgenodigd om bij deze inspirerende gebeurtenis aanwezig te zijn.

Aanmelding vooraf gewenst bij: Drukkerij Wedding, info@drukkerijwedding.nl

Nadere informatie, mede namens de andere initiatiefnemers
Arko van Brakel, Ad Broere en Henk Smit, bij:

Carin Wedding, drukkerij Wedding, tel.0341412501, info@drukkerijwedding.nl
Peter van der Vliet, bruggenbouwer met passie, tel. 0653937767, info@vandervliet.nu

Uiteraard deelt Aardbron in “Gewoon…doen!” ook haar visie in exact 500 woorden:

Vrijgeld: voldoende | duurzaam | gratis

Hoe zit ons geldsysteem in elkaar? Welk effect heeft een geldsysteem op menselijk gedrag, organiseren en samenleven? Welke krachten maakt het rammelen aan ons huidige geldsysteem los? Hoe ziet een ontwerp voor een geldsysteem eruit dat zakelijke zin geeft én organisatie, gemeenschap en samenleving koestert en laat bloeien? Welk geldsysteem katalyseert uitbundige samenlevenskunst?

Wil je een gemeenschap of samenleving vernietigen? Introduceer dan een monopolistisch, gecentraliseerd, hiërarchisch, rente- en schuldgebaseerd monetair systeem waarin geld een schaars goed is en opgepot kan worden.

Ons huidig monetaire systeem—met haar obsessieve groeidwangstoornis—is hét wapen van massavernietiging en ongekende globale slavernij. Werk jij voor het geld of werkt het geld voor jou?

Hoe we kunnen we diezelfde kracht ook inzetten om een alleshelende laserstraal te creëren. Hét krachtinstrument voor massaheling dat oorlog, werkeloosheid, armoede, ziekte en de globale vernietiging van onze Aarde naar de vergetelheid schiet. Hoe geven we vorm aan het besturingssysteem van morgen dat autonomie, meesterschap en zingeving koestert?

Vrijgeld: voldoende

Vrijgeld maakt het hamsteren van geld net zo onzinnig als het hamsteren van centimeters. Vrijgeld zorgt voor altijd precies voldoende geld zoals in een systeem met wederzijds krediet waar de deelgevers dit onder elkaar scheppen als een debet- en creditpositie op het moment van de transactie.

Vrijgeld: duurzaam

Als je tegoed heel langzaam wegsijpelt in een algemeen fonds krijg je de neiging geld eerder nu dan later uit te geven. Daarmee creëer je werkgelegenheid. Extreem duurzaam omdat het de korte termijn winstgedreven blik verruilt voor visie en keuzes op lange termijn. Je kunt ineens weer helder zien en denken.

Vrijgeld: gratis

‘Gratis’, omdat vrijgeld voorgoed afrekent met dure systemen en organisaties.

De rijken rijker en de armen rijken

Geld als universele drager maakt menselijke passie en energie in tijd en afstand overdraagbaar. Naarmate geld meer stroomt bloeit de economie meer—het neveneffect van elke transactie is namelijk de creatie van iets van waarde: je haar is gekapt, je hebt genoten van een avond uit of je nieuwe kantoor is opgeleverd.

Vrijgeld maakt rijken rijker—je wereld holt zich namelijk niet uit maar bloeit op ongekende plekken en wijzen. Vrijgeld maakt armen rijken—je hebt altijd voldoende geld. Er is altijd werk voldoende om jouw belofte aan de gemeenschap in te lossen. Werk dat past bij jouw talent en jouw passie.

Serieus Gek Geld Spel

Hoe krijg je snel en doeltreffend meer gevoel voor verschillende geldsystemen en hun effect op samenleving, duurzaamheid, maatschappelijk verantwoord ondernemen, economie en zaak?
Eén van de leukste manieren is het spelen van het Serieus Gek Geld Spel.

Je leert vertrouwen en geldsystemen beter begrijpen. Je neemt verrassende nieuwe inzichten mee in je eigen zaak. De bliksemversie speel je met een groep in een uur, werkt geestverruimend en prikkelt de fantasie.

Over Aardbron

Lenig, behendig en geleid door ecosofische beginselen helpt Aardbron met wakkerschuddingen, lezingen, workshops, coaching, innovatie, strategie, serieus spel. Aardbron ontwerpt, kweekt, groeit en bloeit zakelijk zinnige ecosystemen en bedrijfsmodellen.

Lef? Neem contact op.

Samenlevenskunst

Levenskunst: het leven als een kunst—zo eenvoudig dat men het moeiteloos kan leven. Overvloedige persoonlijke levensvreugde en geluk. Waarheid en authenticiteit.

Samenlevenskunst: Levenskunst die we met ons allen verstaan—op een evenwichtige en zinnige (betekenisvolle, richtiggevende, nuttige en plezierige) manier het leven vorm geven zodat onze kunst zich openbaart.

De primaire instrumenten dat wij op dit moment gebruiken om samenlevenskunst te katalyseren zijn aanvullende geldsystemen die samenwerking en gemeenschapszin bevorderen en koesteren.

Wij commiteren ons aan de verkenning, organisatie, planning en realisatie van aanvullende geldstelsels en de hervorming van het huidige geldsysteem in cocreatie met alle belanghebbenden door het geven van voorlichting en het uitvoeren van de noodzakelijke workshops en projecten.

Gemeentelijk bestuur, winkeliersverenigingen, werkgroepen en organisaties en andere lokale initiatieven die hun woon- en leefomgeving wensen te verbeteren in ruime zin zien wij daarbij als cocreatoren. Zowel ‘business to consumer’ als ‘business to business’.

De primaire doelstellingen van onze insteek op basis van het aanvullende geldsystemen zijn:

  • het versterken van de gemeenschapszin en het vertrouwen tussen mensen;
  • het bevorderen van de integratie en participatie mensen in het algemeen, waaronder kwetsbare groepen zoals allochtone jongeren, ouderen en gehandicapten; en
  • het stimuleren van burgers en ondernemers om verantwoordelijkheid te nemen voor het realiseren van een prettiger leefomgeving.

Betaal met Arkel

Op 24 november 2009 organiseert de Kamer van Koophandel Midden-Nederland een samenscholing voor alle ZZP-ers van de Vijfheerenlanden.

Wow! Hoe kunnen we een vrijgeldsysteem voor samenlevenskunst van ZZP-ers opzetten voor deze enerverende regio en elkaar betalen met Arkels? Alle meer dan 60 deelnemers krijgen als hart onder de riem onderstaande flyer over Betaal met Arkel, Vrijgeld en het Serieus Gek Geld Spel.

De Vijfheerenlanden—en daarmee de munt—dankt zijn naam aan de heren van Arkel, van Ter Leede, van Hagestein, van Everdingen, en de Van Brederodes van Vianen, die in 1284 gezamenlijk maatregelen namen tegen de wateroverlast vanuit de Geldersche Betuwe.

Lees alle 10 pagina’s van Betaal met Arkel (PDF) of pak de flyer hieronder.

Verzin je eigen munt en muntstelsel en wij maken voor €30 (incl. BTW) jouw eigen versie van Betaal met Arkel. Bijvoorbeeld:

  • Betaal met Reigers in Vianen.
  • Betaal met Keien in Amersfoort.
  • Betaal met Slootjes in Slotervaart.

Betaal-met-Arkel

Samenscholing over alternatieve waardesystemen

thank-you-from-kids

foto ♥ ﾒ infinity (Virtual Hug)

UITVERKOCHT!—Tot onze vreugde is deze gratis samenscholing ‘uitverkocht’. Laat ons weten als je er persé toch bij wilt zijn of als je uitgenodigd wilt worden voor een volgende.

Op 7 december 2009 organiseren Ronald van den Hoff van MINDZ en Martien van Steenbergen van Aardbron bij Seats2Meet in Utrecht een bijeenkomst voor genodigden over Alternatieve Waardesystemen:

Binnen sociale netwerken vindt er veel waardeuitwisseling plaats. Vaak gebeurt dit met gesloten portomonnees. We noemen dat sociaal kapitaal. Op dit moment laat zich dat lastig meten. Daarnaast is er de ‘oude’ economie waar het geldsysteem steeds wankeler wordt. Tijd om na te denken over nieuwe oplossingen, ofwel over een nieuw waardeuitwisselingssysteem.
Tijdens deze middag gaan we niet alleen de discussie aan over nieuwe systemen, maar gaan we ook aan de slag om er daadwerkelijk een op te zetten, zodat deze geimplementeerd kan worden in bijvoorbeeld Mindz.com.
Dit evenement is alleen op uitnodiging. Dus als je uitgenodigd bent kan je je registreren bij Mindz.

Om 14:00 uur trapt Ronald van den Hoff af met zijn visie op Alternatieve Waardesystemen. Geestverruimende middelen worden toegediend door het met ons allen het Serieus Gek Geld Spel te spelen, gefaciliteerd door Martien van Steenbergen.

Na de verfrissende pauze duiken we om 16:00 uur het wereldcafé in met de brandende vragen zoals hieronder beschreven als tafelthema.

wereldcafé met brandende vragen

Hieronder staat een voorstel voor de tafelthema’s op volgorde van prioriteit—vragen die er toe doen en 2×2-vragen. Je wordt aangespoord om het geheel te corrigeren, bij te sturen en aan te vullen. Ventileer vooral ook gegronde bezwaren en nieuwe voorstellen zodat we uiteindelijk zoveel mogelijk instemming hebben over de thema’s.

wereldcafé-praatplaat

beeld Avril Orloff

  • 1 rentmeester per tafel:
    • ‘eigenaar’ van de inhoud;
    • maakt nieuwe gasten in ‘no time’ bekend met de inhoud van de tafel tot op dat moment;
    • doet aan het einde van het wereldcafé verslag van de SMART voorstellen die zijn ontstaan;
  • 3 deelgevers per tafel (dat is inclusief de rentmeester); dat betekent dat met 21 deelgevers er 7 tafelthema’s behandeld kunnen worden
  • 15 minuten per ronde
  • 4 rondes totaal (totaal dus 60 minuten voor het wereldcafé); dit betekent dat elke deelgever zich met maximaal 4 tafelthema’s bezig kan houden;
  • SMART voorstellen door elke rentmeester tussen 17:00 en 18:00 uur worden geplakt op een now how wow-poster
  • borrel en nazinderen

1.000 echte fans

Hoe werven, koesteren en groeien we 1.000 echte fans in 2010? 1.000 echte fans waar we rechtsreeks mee in verbinding staan, die een Google-alarm op de gemeenschap hebben staan, die 100 km rijden voor de volgende samenscholing, die elk bevlogen hun eigen netwerk aansteken. 1.000 echte fans die gemiddeld 1 euro per dag aan je besteden?

Ontwerp een viraal (communicatie)plan dat in 2010 1.000 echte fans verenigt.

Stroomkringen

Hoe voorkomen we dat waarde zich gaat concentreren op enkele plekken waardoor andere plekken droog komen te staan? Anders gezegd, hoe zorgen we ervoor dat het geld blijft stromen? Stroomkringen zijn van levensbelang voor alle levende systemen, ook voor waarde- en ecosystemen.

Ontwerp een aantal stroomkringen binnen de Nederlandse economie, regionaal of nationaal, waarin de kredieten blijven stromen.

Eén miljoen Nederlanders

Verzin manieren waarop we 1 miljoen Nederlanders in 2010 de vrijgeldervaring van hun leven kunnen geven?

Vrijgeld BV

Hoe krijgt Van der Valk het voor elkaar om met veel minder geld veel meer te doen? Hoe verlicht Van der Valk de rentedruk waar jij meer onder lijdt? Hou houdt Van der Valk geld in de knip dat jij in jouw toko nodig hebt voor belastingen en betalingen.

Eén van de 101 motieven van Van der Valk om alle bedrijvigheid tussen het boerenbedrijf en het restaurant binnen het eigen concern te brengen dat het een handige manier is om heel veel geld te besparen. Van der Valk is restaurateur, hotelier, importeur, transporteur, opkoper, boer, adminsitrateur en opleider. In dit eigen interne ecosysteem bespaart Van der Valk al het geld dat anders nodig is voor betalingen in de handelsketen beschikbaar voor andere doeleinden. Bovendien bespaart Van der Valk voortduren de rentekosten over geld dat anders onderweg is tussen de verschillende ondernemingen. Tussen al deze onderdelen circuleert eigen ‘geld’ middels afrekeningen binnen één boekhouding.

Verzin een vergelijkbare fusie of joint venture en bijpassende rechtsvorm tussen voorstanders die baanbrekende innovatieve waardesystemen willen omarmen en de voordelen van Van der Valks bedrijfsmodel voor zich laten werken.

Mindz munt

Hoe ziet de ideale Mindz Munt eruit? Welk waarderings- en reputatiesysteem koestert een duurzame emotionele verbintenis tussen alle ‘Mindzers’? Welke ontwerppatronen spelen daarbij een cruciale rol?

Ontwerp het geld-, waarde- en reputatiesysteem voor de Mindz-gemeenschap.

De Galliërs

Wat maakt dat kleine dorpje in Frankrijk zo sterk dat ze het tegen de Romeinen op durven en kunnen nemen? Welk vurig verlangen verenigt ze? Waardoor staan ze samen sterk en zijn zij ls geheel veel meer dan de som der individuen?

Hoe kunnen wij, als pioniers van nieuwe waardesystemen, onze verschillen overstijgen en onze krachten bundelen zodat we de gewenste impact hebben in de Nederlandse samenleving?

¥€$! Middelen!

Wat hebben we precies nodig als we een aanvullend waardesysteem willen ontwerpen, bouwen en invoeren? Hoe dienen we de wetgeving wijzigen zodat we vrijgeld kunnen implementeren? Hoe maken we het écht en gaan we van praten naar poetsen?

Waar halen de mensen, middelen en finaciering voor de realisatie van aanvullende waardesystemen vandaan en hoe borgen we de continuïteit van het initiatief?

Speculatiegaatje

Wist je dat 98% van alle financiële transacties zich afspelen in de ‘onechte’ economie en maar 2% gebruikt wordt voor het toevoegen van waarde in de echte economie? Waar vinden we de speculanten en investeerders met (beginnende) gewetensbezwaren, die hun kennis, kunde en ervaring op dit gebied in de geest van Robin Hood voor onze samenleving in willen zetten.

Hoe kunnen we in die enorme zak speculatief geld een piepklein gaatje boren dat onze initiatieven financiert?

WzGD?

Wat zou Google doen om aanvullende waardesystemen grootschalig te laten omarmen door de bevolking?

Leuker kunnen we het niet maken?

Hoe kunnen we én een aanvullend waardesysteem grootschalig invoeren én voldoen aan alle wettelijke verplichtingen?

JAM School over Visueel Denken

jamschool-0912-uitnodiging

beeld JAM Visual Thinking

…de wens is de vader van de gedachte. Een aantal nieuwe ideeën en innovaties dienen zich aan.

Hoe geef je jouw idee zo concreet mogelijk vorm zodat de recreatie en verspreiding ervan moeiteloos gaat, en daarmee het enthousiasme ervoor?

Daarom: Weef de kracht van beelden door je taal zodat je ideeën letterlijk tot de verbeelding spreken.

Beelden zijn een uitermate krachtige middelen die soms moeilijk getransformeerd kunnen worden. Tegelijkertijd kan je niets nieuws bereiken zonder daarbij een ondersteunend beeld te creëren (zelfs onbewust). Verbeelding heeft zowel betrekking op het maken van nieuwe beelden als het loslaten van bestaande beelden.

Spreken in beelden, metafoor en idioom is uitermate krachtig, helder, moeiteloos en effectief en blijft goed hangen. beeldspraak wakkert vaak de collectieve geest en het collectieve verlangen naar de zee aan.

Oefen je in het aandachtig en in detail bestuderen van dingen zodat je je bewust wordt van de goudmijn aan beelden die je vanaf je geboorte hebt verzameld zodat je ze makkelijk op kan roepen en ermee kan spelen om zo nieuwe beelden te vormen. begin met het eindresultaat en visualiseer het in een praatplaat.

Kortingscode ‘aardbron’ geeft €100 korting op de toegangsprijs van €495 voor JAM School in Amsterdam op 1 december 2009, georganiseerd door JAM Visual Thinking en met Wouter Boog (JAM Visueel Denken), Jeroen Meijer (JAM Visueel Denken) en Patrick van der Pijl (Business Models, Inc.).

jamschool-0912-programma

beeld JAM Visual Thinking

Innoveer je bedrijfsmodel

jam-brainstorm-post-its

beeld JAM Visual Thinking

Elke dag ontstaan er talloze nieuwe bedrijfsmodellen. Er ontstaan hele nieuwe industrieën en oude industrieën hebben het erg moeilijk. Dat is niet zo vreemd. Het consumentengedrag is 360 graden veranderd, de financiële crisis laat nog steeds zijn sporen na en het internet lijkt alles gratis aan te bieden.

Hoe zit het met jouw business model? Is de houdbaarheidsdatum nog niet overschreden? En hoe zit dat over 2 tot 5 jaar? Wat zijn de sterkten en zwakten? Waar liggen de kansen? Kan je nieuwe modellen bedenken? Wat kun je van anderen leren? Kun je de kansen verzilveren? Hoe past dit binnen je strategie?

Daarom: Vergroot je inzicht inzicht in wat bedrijfsmodellen nu eigenlijk zijn. Maak je bedrijfsmodel inzichtelijk aan de hand van het ”business model canvas”. Leer zo de dynamiek van jouw ecosysteem te begrijpen. Ontwerp bedrijfsmodellen met nauwkeurige instrumenten en technieken. Maak jouw bedrijfsmodel passend binnen het huidige competitieve landschap. Je canvas is je gereedschap je leert technieken om daarmee je huidige bedrijfsmodel te kunnen innoveren.

business-model-generation-front-cover

Registreer je voor ‘Innoveer je business model’ en Patrick van der Pijl en Jelle Bartels ontvangen je op 25 november met open armen in het Lloyd Hotel in Amsterdam.

Op zoek naar een nieuw idee van ‘geld’

lietaer-guitig-de-morgen-rob-van-mol

foto De Morgen » Rob van Mol

Bron: De Morgen, maandag 6 oktober 2009, pagina 10 en 11

EXCLUSIEVE VOORPUBLICATIE UIT HET INTERVIEWBOEK VAN KATHLEEN VAN BREMPT

In het boek ”Verder dan morgen” interviewt Vlaams minister Kathleen Van Brempt binnen- en buitenlandse politici en wetenschappers over duurzaamheid, migratie en diversiteit, gezinsbeleid en de toekomst van de sociaaldemocratie. Hieronder een exclusieve kathleen-van-brempt voorpublicatie van haar gesprek met professor Bernard Lietaer, verbonden aan het Center for Sustainable Resources van de University of California in Berkeley. Van 1978 tot 1983 werkte Lietaer bij de Nationale Bank van België, waar hij onder meer direct betrokken was bij de ontwikkeling van de euro.

In Brazilië heeft hij een ‘onderwijsmunt’ gelanceerd, de Saber. Je kunt als kind Sabers verdienen door iemand iets te ‘leren’. Later kun je er je studie mee betalen. In Japan wordt ouderenzorg bekostigd met een tegoed dat je door de jaren heen hebt opgebouwd door vrijwilligerswerk te doen. De Belgische professor Lietaer zoekt naar iets dergelijks van globaal formaat: een duurzaam geldsysteem dat niet van de bankwereld afhankelijk is.

Zoals de meeste mensen ging ik er vanuit dat geld gewoon een ding is waarmee je betalingen kunt verrichten. Tot professor Bernard Lietaer me vertelde hoe maar liefst 98 procent van het ‘gewone’ geld vandaag niet wordt gebruikt voor betalingen van goederen en diensten, maar om te speculeren. De gevolgen daarvan zijn instabiele financiële markten, financiële crisissen, armoede en milieuproblemen.

“Er bestaat een verborgen hypothese dat geld iets neutraals is, dat het alleen maar een praktisch ding is, een middel om betalingen mee te verrichten. Maar geld is helemaal geen ding. Als ze je naar een verlaten eiland sturen met een zakmes en 1.000 euro in bankbiljetten of kredietkaarten, dan blijft op dat eiland je mes een mes, maar je geld wordt papier of plastiek. Het blijft geen geld. Geld is een afspraak in een gemeenschap. Je kunt ook andere afspraken maken. Airmiles zijn bijvoorbeeld een andere afspraak om betalingen te verrichten.”

“Elke euro is in feite begonnen als een banklening. Zo’n systeem is helaas een kaartenhuis.”

—Bernard Lietaer

Airmiles zijn toch gewoon kortingbonnen, zoals de punten van Delhaize?

“Het zijn commerciële loyalty currencies. Men probeert er de klant mee te binden. Ze hebben geen diepere sociale betekenis. In Japan is er bijvoorbeeld een andere munt, de Fureai Kippu, waarvan er 475 systemen operationeel zijn. Dat heeft wél een sociale betekenis. Die munt wordt gebruikt in de bejaardenzorg. Alles wat niet betaald wordt door de sociale zekerheid wordt wel gedekt door de Fureai Kippu.

Als je aankopen doet voor een bejaarde, kookt voor hem of haar, met iemand gaat wandelen, of iemand helpt een bad te nemen, kan dat betaald worden in Fureai Kippu. De uren die ‘vrijwilligers’ besteden aan bejaardenzorg, komen terecht op een tijdrekening, die werkt als een spaarrekening. Wanneer ik later zelf zorg nodig heb, kan ik van die middelen gebruik maken om iemand te betalen. Ik kan het geld ook naar mijn moeder sturen, zodat zij iemand kan betalen om haar te helpen. Er zijn in Japan honderdduizenden mensen die dat doen.”

Dat klinkt heel sympathiek, maar wat is het voordeel ten opzichte van gewoon geld? Ik kan toch ook gewoon yens naar mijn moeder sturen?

“Er zijn 1,8 miljoen Japanners die dagelijks hulp nodig hebben. Japan is, samen met Italië, de snelst verouderende samenleving ter wereld. Je hebt dus de keuze: als je oneindig veel geld hebt als overheid, kun je de kosten van die veroudering betalen in de gewone munt. Maar er zal een moment komen waarop er zoveel zorgbehoevende bejaarden zijn, dat je dat niet meer kunt. Dan begint de harde keuze. Ofwel moet je de belastingen verhogen tot boven de 100 procent, ofwel gebruik je de methode van Margaret Thatcher: de taart blijft even groot maar je verdeelt ze in steeds kleinere stukjes. De derde oplossing is een speciale munt scheppen die niet uit hetzelfde budget betaald wordt.”

Hoe kan ik zeker zijn dat die munt een bepaalde waarde vertegenwoordigt? Als ik voor mijn buurvrouw zorg en ik stuur mijn tijdskredieten naar mijn oude moeder, dan wil ik dat het allemaal in orde komt.

“Als je hier in België op vrijdag vis gaat kopen voor de buurvrouw, vraag je daar niets voor. Soms doen mensen wel eens iets in ruil, maar er bestaan geen afspraken over. Het gebeurt allemaal informeel.

In het Fureai Kippu systeem formaliseer je iets wat dikwijls informeel geregeld wordt. De garantie dat je complementaire geld iets waard is, ontstaat uit de wederzijdse waardering. Dat is een heel andere houding dan bij gewoon geld.

“In de Verenigde Staten is er door het Maryland Institute for Ageing een studie gedaan naar het gebruik van Timedollars. Dat is een gelijkaardig systeem, waarbij de waarde van de munt ook in tijd wordt uitgedrukt. In omgevingen waar een Timedollarsysteem werkt, is er meer voluntariaat. Er zijn dus meer mensen die vrijwilligerswerk doen, zonder gebruik te maken van die Timedollars. In die omgevingen wordt vrijwilligerswerk immers meer gewaardeerd.”

Is een systeem dat gebaseerd is op tijd niet fraudegevoelig? Als ik nu een uurtje met u ga wandelen, maar ik vraag u als goede kameraad om in te vullen dat ik twee uur gewerkt heb…

(opgewonden) “Jij denkt nu zoals je zou denken in gewoon geld. Het zijn twee verschillende werelden. Als jij voor de verjaardag van je vriend een boek van 30 euro koopt, zeg je dan aan hem: ‘Dat heeft hier 30 euro gekost, hé vriend. Denk daar de volgende keer maar eens aan als je iets voor mijn verjaardag koopt.’ Nee, je zegt dat niet, omdat je weet dat dat niet hoort. Er is een andere manier van omgang met deze munteenheden. Complementair geld gaat om veel meer dan financiële waarde.

“Ik gebruik vaak een filosofische terminologie om dat uit te leggen. Ze is wat ongewoon om in economische systemen te gebruiken, maar ze maakt toch een en ander duidelijk. Het gaat om het yin-enyangprincipe uit het Chinese taoïsme. Ons normale geld is extreem yang. Het is competitief, concurrerend, hiërarchisch en concentrerend. Leg duizend euro op tafel en mensen beginnen erom te vechten. Yingeld werkt anders. Yin heeft te maken met begrippen als vertrouwen, gelijkheid, empathie, interpersoonlijke vaardigheden…

Het zuiverste yingeld is een cadeautje. Tussen die twee polariteiten heb je domeinen die meer yin zijn dan yang. Als ik een vriend help verhuizen en hij geeft me 20 euro, weiger ik die natuurlijk. Maar als hij me Timedollars of tijdseuro’s zou geven, is dat wel aanvaardbaar. Dat is een merkwaardig psychologisch mechanisme. Er bestaan empirische studies over deze gevallen in Duitsland. Tussen vrienden is complementair geld aanvaardbaar, gewoon geld niet.”

De theorie is misschien eenvoudiger dan de praktijk. In uw yangsysteem wordt waardering uitgedrukt in euro’s. Iemand die briljant is in wiskunde wordt meer gewaardeerd dan iemand die briljant met kinderen kan omgaan. Want hij verdient méér…

“Je legt de vinger op de wonde. Alles wat yang is, wordt in gewoon geld meer gewaardeerd dan wat yin is. Wij zeggen dat het allerbelangrijkste in ons leven onze kinderen zijn. Maar mensen die onze kinderen opvoeden of verzorgen, verdienen minder dan een informaticus of een investment banker. Alles wat van yin-aard is, wordt niet goed gewaardeerd in yanggeld. Dat is een algemeen verschijnsel.”

“Ideaal is een stelsel dat positief gedrag beloont, zoals recycleren, fietsen. Geld als incentive-systeem.”

—Bernard Lietaer

Ik wil nog even terugkomen op onze begindiscussie, met name dat geld niet neutraal is. Zoals veel mensen ga ik ervan uit dat geld bijna een natuurlijke orde is.

“Dat is—naast de hypothese dat geld neutraal is—inderdaad de tweede hypothese, namelijk dat geld altijd zal blijven bestaan zoals het is, omdat het natuurlijk is. Maar dat is niet zo. In de Verenigde Staten denkt een meerderheid van de bevolking dat de regering geld creëert omdat George Washington op de bankbiljetten staat. Maar het is de privésector die geld creëert. Als de regering geld nodig heeft, moet ze dat innen via de belastingen of lenen bij de banken.”

Hoe komt het dat een van de meest solide systemen zoals dat van de dollar vandaag in moeilijkheden komt?

“Het probleem zit in de manier waarop geld gecreëerd wordt. Geld wordt geschapen door het banksysteem. Om het misschien een beetje te eenvoudig uit te leggen: als je een deposit hebt van een miljoen, kan een bank daar tien miljoen mee creëren.”

Waardoor is dat geld gedekt?

“Door geloof. En door de kracht van de staat om belastingen te innen in dit soort geld. Dat is iets heel merkwaardigs. De staat heeft het creëren van het geld geprivatiseerd; het gebeurt immers door de privésector. Maar de staat zorgt er wel voor dat de privésector haar monopolie op dit soort geld kan behouden door de burgers te verplichten hun belastingen in dat geld te betalen. Enkel in dat geld. Als je dat niet doet, vlieg je de gevangenis in.”

Waar komt ons eerste miljoen vandaan?

“Het is wat ingewikkeld. Je hebt zogeheten fractional reserves nodig. Dat betekent dat je slechts een gedeelte van die reserves—5 à 10 procent—moet bezitten om nieuw geld te geven als lening. Geld wordt eigenlijk uit het niets geschapen. Als je leent om een huis te kopen, dan crediteert de bank je rekening voor bijvoorbeeld 300.000 euro. Ze creëert dat bedrag uit het niets. Het wordt gegarandeerd door een onderpand, namelijk je eigen huis waarvoor je een lening hebt aangegaan. Je betaalt dat geld aan de persoon die je het huis verkoopt. Die zet het op zijn beurt op zijn bank. Die andere bank kan nu weer 10 keer meer geld scheppen door een andere lening. Het komt er dus op neer dat elke euro begonnen is als een banklening. Zo’n systeem is helaas een kaartenhuisje. Als een van de kaarten los komt te zitten, dreigt de boel in elkaar te storten.”

We worden vandaag geconfronteerd met een financiële crisis in de VS. Leidt die tot een totale dollarcrash?

“Het financiële systeem is zeer fragiel geworden en kan zelfs leiden tot een dollarcrash. Paul Volcker, die vroeger hoofd was van de Federal Reserve, zei voor de zomer nog dat die kans 75 procent bedraagt in de volgende drie jaar. We zien nu dat het banksysteem zelf failliet dreigt te gaan. Het effect zal wereldwijd zijn. We zien nu geen crash die er in één klap komt, maar een systematische afbrokkeling van het systeem. We hebben de eerste brokken zien vallen. Maar het zal nog een hele tijd duren alvorens de banken hun balansen weer in evenwicht krijgen. Ik schat dat we nog een tiental jaar problemen zullen kennen. Als het hele banksysteem in de problemen komt, heeft dat een impact op de productie-economie, wat op zijn beurt gevolgen zal hebben voor de banken. De laatste keer dat we iets gelijkaardig hebben meegemaakt was in de jaren 30 van de vorige eeuw. Toen heeft dat geleid tot een wereldoorlog. Er is echter een andere oplossing, met name de introductie van geldsystemen die niet van de banken afhankelijk zijn.”

Wat is volgens u het ideale systeem?

“Het ideale systeem is een yinyangsysteem. Je hebt beide nodig. We moeten een systeem hebben dat competitief werkt. Ik wens dat computers gemaakt worden in een competitief spel. Dat zal betere computers opleveren. In het communistische Rusland is het geprobeerd om het met een niet-competitief systeem te doen, via planning. We weten waar dat is geëindigd. Ik geloof dus in competitie. Maar ik geloof ook dat competitie niet in alle domeinen moet bestaan. Het is dom om competitie en schaarste te hebben in de opleiding van kinderen, of voor zorgverstrekking, of voor het milieu. We proberen steeds om niet-competitieve spellen toch competitief te spelen.”

Politiek is nog steeds het middel om de samenleving vorm te geven. Dus moet ze ook discussiëren over die verschillende manieren van aanpak?

“Inderdaad, we moeten nadenken over wat coöperatief en wat competitief is. Maar zolang we het monopolie van het gewone geld behouden, zullen we een systematisch probleem hebben. Ik beweer niet dat complementaire munten de mirakeloplossing zijn. Ze zijn noodzakelijk, maar ze niet voldoende. Ik ben ervan overtuigd dat we het monopolie van het huidige geldsysteem moeten opgeven. En een van de redenen om dat te doen, zal een crisis van het geldsysteem zijn. In de jaren 30 hebben de regeringen geleerd dat ze het zich niet kunnen permitteren om het banksysteem te laten crashen. Daarom treden regeringen op als er een crisis is.”

De belastingbetaler redt dus de banken.

“Inderdaad. Ik voorspel dat we in de volgende crisis zullen ontdekken dat regeringen het zich niet meer kunnen permitteren om het banksysteem te redden. De hoeveelheden zullen te groot zijn. Wat er nu al gebeurd is met de subprime-hypotheken in de VS, gaat over 1,2 triljoen dollar verlies op een totaal van 6 triljoen aan derivaten. Het volgende probleem zal zich waarschijnlijk afspelen in de bond insurance industry (de effectenverzekering) en daar gaat het over 40 triljoen dollar, zes keer meer dan de subprime… Op een zeker moment zullen er discussies moeten ontstaan tussen de regeringen en het banksysteem.”

Als u in mijn schoenen zou staan en u zou complementaire systemen willen ontwikkelen, hoe zou u dat dan doen?

“Ik zou specifieke problemen aanduiden, zoals de vergrijzing of de milieuproblematiek en systemen ontwikkelen die positief gedrag belonen, zoals recycleren, fietsen, het openbaar vervoer gebruiken. Geld is een incentive-systeem. Je kunt bijvoorbeeld een complementaire munt ontwikkelen om het ‘leren’ te bevorderen. Ik werk nu aan zo een project in Brazilië. In de jaren 80 zijn er onderzoeken gebeurd naar de zogenaamde pyramids of learning. Als ik jou iets vertel, zal er slechts 5 procent van die gegevens blijven hangen. Als ik je een tekst geef om te lezen, zal er 10 procent blijven hangen. Als we samen een project ontwikkelen en erover discussiëren, onthouden we 50 procent van wat we gedaan hebben. Maar als jij iets aan mij uitlegt, onthou je daar 90 procent van! Met dat inzicht hebben we een munteenheid ontwikkeld die het leren moet stimuleren.

“In Brazilië zijn er bijvoorbeeld plaatsen aan de universiteit die onbezet blijven. We hebben daar de Saber gecreëerd, wat letterlijk ‘kennis’ betekent. Het is een onderwijsmunt die dezelfde waarde heeft als de nationale munt en die je kunt gebruiken om je universitaire studie te betalen. Het systeem werkt als volgt: je geeft de Saber aan kinderen van zeven jaar oud. De voorwaarde is dat ze een mentor kiezen van bijvoorbeeld tien jaar oud om hen iets te leren. De tienjarige doet hetzelfde met een twaalfjarige en zo verder tot het een achttienjarige bereikt die naar de universiteit wenst te gaan. De laatste kan de Sabers meenemen naar de universiteit om daar zijn studie mee te betalen, om studiereizen te maken… Iedereen doceert dus, met uitzondering van de allerjongsten. Bij iedereen blijft 90 procent van de kennis hangen. De Saber stimuleert dus het leerproces. Om iedereen in het proces te betrekken, kun je ervoor zorgen dat diensten die je met de Saber kunt kopen, niet betaalbaar zijn in de gewone munt. Je kunt zoiets bedenken op elk domein.”

Conventionele munten zijn niet duurzaam, zegt u, omdat ze het kortetermijndenken stimuleren.

“De belangen van aandeelhouders spelen vooral op korte termijn. Dat heeft te maken met de rente en de intresten op geld. Het zou interessant zijn om een munt te ontwikkelen die het langetermijndenken, duurzaamheid dus, stimuleert. Het gaat om een wereldmunt die niemands nationale munt is. Zo vermijd je dat je munt onderhevig is aan internationale conflicten.

“Vandaag heeft zo’n internationale munt nog geen kans, althans niet zolang de dollar de rol speelt die hij vandaag speelt. Maar indien de dollar crasht, ontstaat er een opening voor nieuwe wereldmunten. Ik noem dat de Terra. De Terra wordt gebacked door een korf van de belangrijkste grondstoffen zoals olie, graan, koper, tin, enzovoort. Zo wordt de Terra ook inflatiebestendig, want ook de inflatie wordt berekend aan de hand van een korf van goederen en diensten.

Een tweede belangrijke kenmerk is dat er een duurzaamheidsvergoeding wordt geheven op de Terra, de zogenaamde circulatierente. Wie de Terra houdt, wie dus zijn geld parkeert, betaalt een parkeerticket van 3,5 tot 4 procent per jaar. Omwille van die negatieve rente heb je er belang bij om de Terra te laten circuleren. Zo stimuleer je de handel en de investeringen. Vergeet niet dat vandaag al 10 tot 15 procent van de wereldhandel gebeurt zonder nationale munten, via ruilhandel. Die groeit vandaag drie keer sneller dan handel die met conventioneel geld wordt betaald. Wat de Terra doet, is dat bestaande systeem standaardiseren. Ik ben ervan overtuigd dat in de toekomst een munt zoals de Terra een noodzakelijke voorwaarde is om duurzaamheid op wereldvlak te ontwikkelen.”

Kathleen Van Brempt, Verder dan morgen, gesprekken met zicht op de toekomst, is uitgegeven bij Houtekiet. Interviews met Michael Braungart, Job Cohen, Bernard Lietaer, Kjell Erik Øie, Sunder Katwala, Rik Pinxten, Marion van San en Katja van Putten. 19,95 euro

Bron: De Morgen, maandag 6 oktober 2009, pagina 10 en 11
Bron: De Morgen, maandag 6 oktober 2009, pagina 10 en 11

De hoer, de boer, de slager, de waard en de toerist

Het verhaal speelt zich af in een heel klein dorpje dat van toerisme leeft. Door de economische crisis zijn er echter geen toeristen meer. Iedereen leent bij iedereen om te overleven.

Maanden gaan voorbij, ellende troef…

…eindelijk komt er een toerist aan die een kamer boekt. Hij betaalt met een briefje van 100 euro.

De toerist is nauwelijks in de lift en de waard brengt het briefje van 100 euro naar de slager aan wie hij 100 euro verschuldigd is. De slager brengt het briefje meteen naar de boer die hem het vlees levert. De boer brengt op zijn beurt het briefje naar de hoer aan wie hij enkele ‘beurten’ verschuldigd is en de hoer brengt onmiddellijk het briefje naar de waard aan wie ze nog enkele kamers per uur verschuldigd was.

Als ze het briefje op de toog van de receptie legt komt de toerist naar beneden met de melding dat de kamer hem niet aanstaat, neemt zijn briefje van 100 euro terug en vertrekt.

Niets werd uitgegeven, niets verdiend, maar niemand in het dorp heeft nog schulden…

Wordt de huidige economische crisis niet best zo opgelost?

Met dank aan Igor Byttebier voor het doorsturen van deze o zo ware grap.

Vrijbankieren

vrijbankieren

foto FreeDigitalPhotos.net

Barack Obama’s toespraak van maandag op Wall Street schetst een herziening van de regelgeving. Op de verjaardag van het faillissement van Lehman Brothers, zijn politici van beide zijden van de Atlantische Oceaan op zoek naar het verbouwen van het kapitalisme. De dorst naar meer regelgeving is sterk, verenigd rond de uitspraak van Gordon Brown dat “de dagen van ‘laissez-faire’ zijn geteld… het oude idee dat de markten efficiënt waren en zichzelf kunnen regelen is verdwenen.”

Het idee dat het huidige financiële systeem ‘laissez-faire’ is is natuurlijk belachelijk. Op dit moment hebben we een genationaliseerde organisatie die een door de staat verleend monopolie op de uitgifte van valuta aanhoudt. De Nederlandsche Bank is als een Sovjet-stijl planbureau als dit een willekeurige andere industrie dan de financiële zou zijn. DNB is dit inderdaad.

Laissez-faire verdedigen is dus geen verdediging van het status-quo; het is een positief recept voor een geheel nieuwe regeling. Hier zijn drie praktijkgerichte cursussen voor de liberalisering van het bankwezen:

  1. Legaliseer handel met voorkennis. De toezichthouders hebben spectaculair gefaald. Ze voorzagen de systemische risico’s door teveel kredietcreatie en overwaardering niet en het is naïef om te verwachten dat een enkele organisatie een hele bedrijfstak kan hoeden. Het demoniseren van hedgefondsen en het verbod op short-selling missen het punt aangezien juist deze de ultieme proteststemmen voor de marktdeelnemers zijn. De ineenstorting van een jaar geleden zou niet zijn gebeurd als demonstranten echt in staat waren geweest om te handelen op basis van hun kennis; het legaliseren van handel met voorkennis stelt ons in staat om in de prijzen van activa zo veel mogelijk informatie te integreren.
  2. Trek de wetten voor wettig betaalmiddel in. Als vorsten valuta beheersen ontwaarden ze gouden munten om hun eigen schatkist te vergroten. Wanneer politici valuta beheersen drukken ze geld bij om hun schulden te vergelden, letterlijk. Zelfs door het geven van de controle aan ‘onafhankelijke’ centrale banken hebben we geen manier gevonden om de waarde van geld te beschermen aangezien dat nog steeds een monopolie is met een ingebouwde stimulans om de zaak op te blazen (te inflateren). De beste vorm van bescherming van de consument is concurrentie in de vorm van een sportieve wedstrijd. Daarom: geef commerciële instellingen toestemming om een munt aan te bieden waarmee de markten het meest effectieve ruilmiddel kunnen bepalen.
  3. Roei vriendjeskapitalisme uit. Het officiële verhaal is dat toen Lehman Brothers omviel dit tot een crisis van zo’n omvang leidde dat ingrijpen van de staat de enige manier was om nóg een Grote Depressie te voorkomen. Maar als we meer willen leren over wat er zich achter gesloten deuren afspeelde worden zaken duisterder. De lukrake wijze waarop sommige banken failliet gingen en anderen werden gered heeft waarschijnlijk meer te maken met persoonlijke netwerken dan met economische noodzaak. Zelfs als je erop vertrouwt dat de regering haar bevoegdheden uitoefent in het algemeen belang, dan nog ontbreekt het haar simpelweg aan de kennis om juist te handelen. Het is begrijpelijk dat Hank Paulson de nadruk meer op Wall Street dan op conservatieve banken die minder tijd aan lobbyen besteden heeft gelegd, want dat is de wereld waarin hij leeft. Voor de rest van ons maken deze deals het regime onzeker en verzwakken ze de zelfhelende kracht van markten.

Deze radicale voorstellen dagen de conventionele wijsheid uit en tonen daarmee kennelijk aan dat het huidige systeem niet laissez-faire is. Deze eerste verkenning op weg naar een écht volkomen vrije markt. Critici hebben een intellectuele plicht om zich door deze gedachten te laten prikkelen.

Laten we het de dialoog en het debat openen naar een écht vrije markt in geld.

Naar het Nederlands gehaald van Don’t regulate banking – liberalise it door Anthony Evans.

PICNIC 2009 Money Lab

picnic-2009-vista

Op woensdag 23 september organiseren De Waag Society en Imagine IC tijdens PICNIC 2009 een Money Lab in samenwerking met Aardbron. In het ochtendprogramma presenteren experts de actuele genetwerkte en globale monetaire orde en haar alternatieven. Het ochtendprogramma is open voor alle PICNIC-bezoekers.

Het ochtend- en middagprogramma worden aan elkaar gelijmd door het Serieus Gek Geld Spel.

Tijdens het middagprogramma gaan de handen uit de mouwen om de Bijlmer Euro praktisch in elkaar te knutselen. De Bijlmer Euro onderzoekt en inspireert multi-etnische vertrouwensgemeenschappen door nieuwe en aanvullende monetaire stelsels te introduceren in de superdiverse Amsterdam Bijlmer

We zoeken effectieve en strategische antwoorden op:

  1. Hoe kan RFID-technologie de Bijlmer Euro werkend krijgen?
  2. Hoe dienen eurobiljetten gemerkt te worden om ze te kunnen volgen in gemeenschapswinkels.
  3. Hoe kan de (technologie) van de Bijlmer Euro op een sociaal duurzame manier geïmplementeerd worden?
  4. Hoe krijgen we gemeenschappen en lokale winkels mee in dit project?

Neem deel aan het Money Lab en geef vorm aan nieuwe duurzame vertrouwensgemeenschappen.

sggs-alleen-top-vista

Sprekers

  • Christian Nold—Artiest, ontwerper en onderwijzer, werkend aan nieuwe participatieve modellen voor gemeenschapsrepresentatie.
  • Anthony Citrano—Cultureel Analist, Activist, Entrepreneur, The Cosmic Tap.
  • Oliver Dudok van Heel—Directeur, The Lewes Pound CIC (Community Interest Company)
  • Martien van Steenbergen—Ecosoof en wijze dwaas, Aardbron.
  • Bas Withagen—Back-end Developer, Waag Society.

Wouter Boog from JAM Visual Thinking will create a visual recording of the afternoon workshop that will function as a group memory and ‘praatplaat’.

Case Studies

Money Lab

Het Money Lab is een samenwerkingsverband tussen ImagineIC, Waag Society en PICNIC met bijdragen van Aardbron.

Ben je geïnteresseerd? Stuur dan een bericht aan evelyn [at] imagineic.nl.

PICNIC Labs

PICNIC labs zijn een deel van het wildzoemende PICNIC Festival. Ze brengen internationale denkes en makers in een intens cocreatieproces samen en stuwen het veld voort door op een speelse manier diverse expertises en ervaringen te combineren.

Er zijn labs op het gebied van duurzaamheid, ‘augmented cities’, alternatieve geldsystemen en meer. De labs trappen af met een plenair panel (THINK) en vervolgen met een praktisch gerichte sessie (MAKE; alleen voor genodigden) en presenteren de uitkomsten in de hoofdzaal (PITCH).

Daniel Goleman over compassie

Met Nederlandse ondertiteling.

Weet je, ik ben getroffen door hoe een van de impliciete thema’s van TED compassie is. Deze zeer ontroerende voordrachten die we net zagen: HIV in Afrika, President Clinton gisteravond.

Ik wil graag wat met u ‘aanverwant denken’, zo je wilt, over compassie en het van het globale niveau naar het persoonlijke brengen.

Ik ben een psycholoog, maar wees gerust, ik zal het netjes houden.

Enige tijd geleden is belangrijk onderzoek gedaan aan het Princeton Theologisch Seminarie over waarom het zo is dat wanneer we allemaal zoveel kansen hebben om te helpen we dat soms wel en soms niet doen.

Een groep theologiestudenten van de Princeton Theological Seminary werd gezegd dat ze een oefenpreek moesten geven en ieder kreeg een onderwerp voor de preek. De helft van die studenten kreeg als onderwerp de parabel van de Barmhartige Samaritaan: de man die stil hield om de vreemdeling in nood langs de kant van de weg te helpen. De andere helft kreeg willekeurige Bijbelthema’s Toen werden ze om beurten naar een ander gebouw gestuurd om hun preek te geven.

Onderweg naar het andere gebouw kwam iedere student langs een man die voorovergebogen stond te kreunen, duidelijk in nood verkerend. De vraag is: stopten ze om te helpen?

Nog interessanter is: Maakte het wat uit of ze liepen na te denken over het verhaal van de Barmhartige Samaritaan? Nee, helemaal niet.

Of ze stopten om een vreemdeling in nood te helpen werd bepaald door hoeveel haast ze dachten te hebben—dachten ze dat ze te laat waren, of waren ze opgeslokt
door waar ze over gingen vertellen.

En dat is, denk ik, de hachelijke situatie van ons leven: we grijpen niet iedere gelegenheid aan om te helpen, omdat onze focus verkeerd gericht is.

Er is een nieuw vak in de hersenwetenschappen: sociale neurowetenschap. Deze bestudeert de circuits van de breinen van twee mensen die activeert terwijl ze interacteren.

En het nieuwe denken in sociale neurowetenschap over compassie is dat we standaard bedraad zijn om te helpen. Dat wil zeggen: als we aandacht geven aan anderen leven we ons automatisch in, voelen we automatisch mee met ze.

Recent ontdekte spiegelneuronen activeren in ons brein precies die gebieden, die in het brein van de ander actief zijn. We voelen automatisch mee. Als die persoon in nood verkeert, als die persoon lijdt, dan zijn we automatisch bereid om te helpen. Althans, dat is de stelling.

Maar dan is de vraag: Waarom doen we het niet? Volgens mij gaat het om een spectrum dat loopt van volledige zelf-absorbtie naar inlevingsvermogen, naar meevoelen en naar mededogen.

Het is een simpel feit dat als we in onszelf gekeerd zijn, als we in beslag genomen worden door de dagelijkse zorgen, dan merken we de ander niet volkomen op. En dit verschil tussen aandacht voor onszelf en de ander is soms heel subtiel.

Laatst zat ik mijn belastingformulieren in te vullen en op het punt waar ik al mijn schenkingen opnoemde kreeg ik een openbaring. Toen ik bij mijn donatie aan de Seva-stichting kwam viel het me op dat ik dacht, tjonge, wat zou mijn vriend Larry Brilliant blij zijn dat ik geld gaf aan Seva.

En toen besefte ik dat ik van geven een narcistische kick kreeg — dat ik trots op mezelf was. Toen begon ik te denken aan de mensen in de Himalaya wier oogziekten konden worden genezen, en ik besefte dat ik van van deze narcistische zelfgerichtheid naar altruistisch plezier bewoog, naar mezelf goed voelen voor de mensen die werden geholpen. Volgens mij is dat een motivator.

Maar dit onderscheid tussen de aandacht richten op onszelf en de aandacht richten op anderen is iets waar we echt op moeten letten.

Op een bepaalde manier zie je het ook bij het daten: Ik zat laatst in een sushi-restaurant en daar hoorde ik twee vrouwen praten over de broer van één van hen die nog alleen was. En die vrouw zegt: “Mijn broer krijgt maar geen verkering, dus nu probeert hij speed dating.”

Weten jullie wat speed dating is? Vrouwen zitten aan tafels en mannen gaan van tafel naar tafel en er is een klok en een bel en na vijf minuten, bingo, einde gesprek en dan kan de vrouw beslissen of ze haar visitekaartje of email-adres aan die man geeft voor een vervolg.

En die vrouw zegt: “Mijn broer heeft nog nooit een kaartje gehad. En ik weet precies waarom. Vanaf het moment dat hij gaat zitten, begint non-stop hij over zichzelf te kletsen hij vraagt nooit naar over de vrouw.”

En ik deed wat onderzoek in de Sunday Styles-sectie van de New York Times, en bekeek de achtergrondverhalen over huwelijken— omdat ze zeer interessant zijn—en daar kwam ik bij het huwelijk van Alice Charney-Epstein. En zij zei dat toen zij aan het daten was ze de mensen aan een simpele test onderwierp. De test was: vanaf het moment dat ze samen zijn, hoe lang duurt het todat de man haar een vraag stelt met het woord ‘jij’ erin. En Epstein had het blijkbaar goed gedaan, vandaar het artikel.

Nou dit is—het is een testje dat je kunt uitproberen op een feest. Hier bij TED zijn een goeie gelegenheden.

In de Harvard Buisiness Review stond onlangs een artikel genaamd “Het Menselijke Moment,” over hoe je écht contact kunt maken met iemand op je werk. En ze zeiden, nou ja, het belangrijkste is dat je je BlackBerry uitzet, je laptop dichtdoet, stopt met dagdromen en iemand je volledige aandacht geeft.

Er is een nieuw woord in de Engelse taal voor het moment dat iemand opeens zijn BlackBerry open klapt of zijn gsm beantwoordt en wij niet meer lijken te bestaan. Het woord is ‘pizzled’: het is een combinatie van ‘puzzled’ en ‘pissed off’.

Het klopt wel goed, vind ik. Het is onze empathie, onze ontvankelijkheid dat ons onderscheidt van Machiavellisten of sociopaten.

Ik heb een zwager die expert is in horror en terreur— hij schreef de geannoteerde Dracula, de Essential Frankenstein— hij had een opleiding als Chaucer-scholier, maar was is geboren in Transylvanië waardoor hij een beetje anders is vermoed ik.

Dus mijn zwager, Leonard, besloot een boek te schrijven over een seriemoordenaar. Dit is een man die deze hele buurt terroriseerde, vele jaren geleden. Hij stond bekend als de wurger van Santa Cruz. En voordat hij was gearresteerd had hij zijn grootouders, zijn moeder en vijf medestudenten aan de universiteit van Santa Cruz vermoord.

Dus mijn zwager gaat die moordenaar interviewen en tijdens de ontmoeting beseft hij dat deze man echt heel eng is. Maar dat is niet het meest angstaanjagende van hem. Maar er bestaat geen enkel verband tussen IQ en inlevingsvermogen, invoelen van de andere persoon. Die worden bestuurd door verschillende delen van het brein.

Uiteindelijk vindt mijn zwager de moed om de vraag te stellen waarop hij echt het antwoord wil weten. En die is: “Hoe heeft u het kunnen doen? Voelde u geen medelijden met uw slachtoffers?”

Dit waren hele intieme moorden—hij wurgde zijn slachtoffers. En de wurger antwoordt zakelijk: “Oh nee, als ik hun angst had gevoeld had ik het niet gekund.
Dat deel van mij moest ik uitzetten. Dat deel van mij moest ik uitzetten.” En ik denk dat dit echt zorgwekkend is.

En op een bepaalde manier, ik heb eens nagedacht over dat deel van ons uitzetten. Wanneer we op onszelf gericht met iets bezig zijn dan zetten we dat deel van ons uit als er een ander persoon is.

Denk eens aan boodschappen doen en aan de mogelijkheden van consumeren met mededogen. Zoals Bill MDonough heeft uitgewezen hebben de dingen die we kopen en gebruiken verborgen gevolgen. We zijn allemaal onwetende slachtoffers van een collectieve blinde vlek.

We hebben het niet door en we hebben niet door dat we niet doorhebben welke giftige moleculen door het vloerkleed of de stoelbekleding uitgegeven worden. En we weten niet of die stof een technologische of productievoedingsstof is; het kan opnieuw gebruikt worden of het belandt gewoon op de vuilnisbelt. Met andere woorden: we zijn ons onbewust van de gevolgen voor de ecologie en de volksgezondheid en de sociale en economische rechtvaardigheid van de dingen die we kopen en gebruiken.

Op een bepaalde manier is de kamer zelf is de olifant in de kamer maar zijn wij het niet. En we worden slachtoffers van een systeem dat ons in een andere richting wijst. Denk eens na over het volgende.

Er is een prachtig boek met de titel “Spullen—Het Verborgen Leven van Alledaagse Dingen”. En het verhaalt over de achtergrond van zoiets als een T-shirt. En het vertelt waar de katoen werd verbouwd en de kunstmest die werd gebruikt en de gevolgen daarvan voor de grond. En het vertelt, bijvoorbeeld, dat katoen zich moeilijk laat kleuren met textielverf.

En het is algemeen bekend onder epidemiologen dat kinderen die in de buurt van textielfabrieken wonen een grotere kans op leukemie hebben. Het bedrijf Bennett and Company levert aan Polo.com en aan Victoria’s Secret—ze, omdat daar een directeur zit die zich hiervan bewust is, hebben in China een joint venture met hun verfindustrie gevormd om er zeker van te zijn dat hun afvalwater deugt voordat het weer terugkeert bij het grondwater.

Op dit moment kunnen wij niet kiezen voor het eerlijke T-shirt in plaats van het niet-eerlijke. Wat is er nodig om dat wel te kunnen? Daar heb ik over nagedacht. Om te beginnen is er een nieuwe elektronische labeltechnologie waarmee elke winkel de volledige geschiedenis van ieder product op de schappen in die winkel kan achterhalen. Je kan het terugvolgen tot aan de fabriek. Zodra je het kunt terugvolgen naar de fabriek kan je dus ook kijken naar de fabricageprocessen die gebruikt zijn om het product te maken en als die eerlijk zijn kun je dat op het label zetten. Of als het niet zo eerlijk is kun je vandaag de dag in elke winkel een barcode scannen die je naar een website doorstuurt.

Dat is er al voor mensen met pinda-allergie. Die website kan je dan meer vertellen over dat voorwerp. In andere woorden: bij de aankoop kunnen we een keuze maken vanuit medeleven. In communicatiewetenschappen wordt wel eens gezegd: uiteindelijk zal iedereen alles weten. En de vraag is: Zal het wat uitmaken?

Enige tijd geleden toen ik voor de New York Times werkte, over wat destijds een nieuw probleem was in New York: dak- en thuislozen op straat. En ik liep een paar weken mee met medewerkers van de sociale dienst, die zich met de daklozen bezig hielden. En ik ontdekte dat de thuislozen door hun ogen gezien eigenlijk allemaal psychiatrische patiënten waren die nergens anders naartoe konden. De meesten hadden een diagnose.

Het maakte me—het schudde me wakker uit de trance van de stad waar, wanneer we een dakloze passeren en vanuit onze ooghoeken zien, aan de rand van ons zicht, aan de rand blijft.

We zien het niet en daarom handelen we niet.

Niet lang daarna—het was een vrijdag—aan het eind van de dag, liep ik naar beneden de metro in. Het was spitsuur en duizenden mensen stroomden de trappen af. En opeens, terwijl ik de trappen afliep, merkte ik dat er een man langs de kant lag, zonder hemd, bewegingsloos, en de mensen stapten gewoon over hem heen— honderden en honderden mensen. En omdat mijn stadstrance een beetje was afgezwakt, stopte ik om uit te zoeken wat er mis was.

Zodra ik stopte kwamen er meteen nog een half dozijn mensen om dezelfde man staan. En we ontdekten dat hij Spaans sprak, hij sprak geen Engels, hij had geen geld, had dagen over straat gezworven, uitgehongerd, en hij is flauw gevallen van honger. Meteen ging er iemand sinaasappelsap halen, iemand bracht een hotdog, iemand haalde er een metro-beveiliger erbij. Die man stond zo weer op zijn benen.

En alles wat er nodig was, was de simpele daad van opmerken. Daarom ben ik optimistisch.

Dank u wel

De centimeters zijn op

centimeters-zijn-op

foto TheTruthAbout…

Er is een baanbrekende, verstorende en innovatieve manier om de gevolgen van de kredietcrisis het hoofd te bieden en ook nog op een duurzame manier.

De crisis is niet zozeer tragisch maar vooral absurd, want dezelfde materialen, dezelfde fabrieken, dezelfde vakmensen en dezelfde capaciteiten zijn beschikbaar als hiervoor. Er zijn stapels voedsel, goederen en grondstoffen aanwezig. En de werkkracht is er. Maar de economie is verlamd—neigt zelfs naar bewustzijnsstoornis—omdat er geen geld is. Dat is net zo absurd als stoppen met bouwen omdat de centimeters op zijn!

Voer vrijgeld in—een aanvullend legaal monetair systeem—en realiseer de vele bevroren ideeën en trek de gestagneerde projecten los. Vrijgeld laat bevroren energie en creativiteit weer vrij stromen, ook al willen de banken niet. Vrijgeld werkt zonder de luchthandel van de speculatieve markt in aandelen en opties. Waar de economie verlamd raakt omdat er geen centimeters, sorry, geen geld meer is, biedt vrijgeld de vruchtbare grond voor het bloeien van vertrouwen en samenlevenskunst.

Het WIR-systeem, een variant van zo’n vrijgeldsysteem, levert het bewijs van succes. Maar pas op: uitsluitend geschikt voor ondernemers met daadkracht—liefde en lef.

Sprookje

Er waren eens, gedurende een vergelijkbare crisis die we nu doormaken, 16 zakenlieden die samenschoolden om te onderzoeken hoe zij zelf actie konden ondernemen om de crisis te beteugelen. Zijzelf en hun klanten hadden een schrijven van hun bank ontvangen waarin stond dat hun kredietlimiet verlaagd of geëlimineerd zou worden. Faillissement was slechts een kwestie van tijd.

Ze realiseerden zich dat bedrijf A de lening nodig had om goederen te kopen van bedrijf B, dat op haar beurt spullen moest kopen van haar eigen toeleveranciers. Daarop besloten ze een onderling wederzijds kredietsysteem te creëren en nodigden hun klanten en toeleveranciers uit mee te doen. Wanneer bedrijf A iets koopt van bedrijf B ontvangt A het debet en B het credit. Ze creëerden zo hun eigen muntstelsel waarvan de waarde identiek was aan de nationale munt, maar met de interessante eigenschap dat het niet rentedragend was.

De landelijke banken startten een massale perscampagne om dit revolutionaire idee de kop in te drukken. De campagne faalde wonderbaarlijk en dit kleine systeem redde de bedrijven die destijds betrokken waren. Onder de gebruikers van het systeem werd een coöperatie opgezet zodat de rekeninghouders konden blijven handelen met de munt.

Sommige deelnemers konden ook in de munteenheid van de coöperatie lenen tegen een merkwaardig lage rente van 1% tot 1,5%. Al deze leningen dienden voorraden en andere goederen en activa als onderpand te hebben. Dit systeem groeide in de tijd uit tot een kwart van alle handel in het land.

Zesenvijftig jaar later bewees een Amerikaanse professor in een economische studie dat hét geheim voor de legendarische economische stabiliteit van dat land lag in dat vreemde onofficiële geld dat parallel aan het nationale geld onder de bedrijven circuleerde.

Die welbekende economische veerkracht werd meestal toegekend aan een mysterieus en onbekend nationaal kenmerk. Telkens wanneer een recessie de kop op stak nam het handelsvolume in deze onofficiële munteenheid drastisch toe, waarbij tegelijkertijd de effecten van de recessie op verkoop en werkgelegenheid afnam. Zodra er een hoogconjunctuur ontstond expandeerde de handel in de nationale munt terwijl de activiteit in de onofficiële munt weer terugviel.

De verrassende implicaties van deze studie zijn dat het spontane anticyclische gedrag van dit kleine onorthodoxe systeem de centrale bank van het land juist hielp in haar inspanningen om de economie te stabiliseren.

WIRklichkeit

WIR-bankgebouw-met-logo

foto WIR Bank

Dit is geen sprookje maar het waar gebeurd verhaal van het WIR-systeem. Het WIR-systeem in Zwitserland, een geldsysteem parallel aan de Zwitserse franc dat sinds 1934 operationeel is, is een lichtend voorbeeld van de oplossingsrichting. Het WIR-systeem is vandaag de dag nog steeds operationeel.

Het WIR-systeem is destijds als B2B-systeem (‘business to business’-systeem) opgericht door een handvol ondernemers en verhandelt nu met 60.000 leden ongeveer 1,4 miljard euro per jaar. Het WIR-systeem is grondig onderzocht en het blijkt dat dit systeem opleeft in economisch barre tijden, terwijl tijdens perioden van hoogconjunctuur het systeem weer meer naar de achtergrond schuift. Het WIR-systeem blijkt het geheim achter de spreekwoordelijke robuustheid van de Zwitserse economie te zijn.

Trek jouw zaak los

Trek je eigen zaak op een vergelijkbare manier los en laat je inspireren door de vele innovatieve geldsystemen die er zijn. Organiseer een brainstorm of workshop en speel het Serieus Gek Geld Spel en schudt je denkpap eens door elkaar. Denk en doe anders. Laat je niet op de kop zitten door de huidige crisis maar steek de handen uit de mouwen.

De centimeters zijn op, maar niet met Vrijgeld

Voordelen:

  • Voorkomt en bestrijdt recessie en depressie.
  • Vergroot werkgelegenheid (en vermindert of elimineert zelfs werkloosheid) tegen een fractie van de kosten.
  • Biedt een buffer tegen externe verstoringen zoals een plotselinge verhoging van de rentevoet voor de nationale munteenheid of andere economisch rampen.
  • Innoveert de economie en gemeenschap om een leidende rol te spelen.
  • Stimuleert de coördinatie van bedrijfsleven, overheid, onderwijs, en gemeenschappen om als één organisatie samen te werken.
  • Bevordert het vertrouwen onder de mensen.
  • Verhoogt de welvaart, rijkdom—niet alleen de financiële—en stabiliteit van de gemeenschap als geheel.
  • Rentevrij Krediet is veel goedkoper is dan in de nationale munteenheid.
  • Geeft kleine ondernemingen toegang tot voordelen die anders alleen voor grote ondernemingen beschikbaar zijn.
  • Verlaagt de operationele en transactionele kosten van het financiële systeem.
  • Werkt viraal—alle deelgevers worden enthousiaste ambassadeurs van het systeem.

Tactiek

  • Zien is geloven en Zakelijke Zingeving—Een klup van bevlogen ondernemers die het water aan de lippen staat en er uit willen breken door een eigen aanvullend geldsysteem op te zetten voor duurzame samenlevenskunst.
  • Tam Tam—Voorlichting en educatie.
  • Alleshelende Laserstraal—Klein gefocust team dat wijs, voltijd en veerkrachtig 1 en 2 kan doen.

Het sprookje is een vrije samenvatting, vertaling en uitsnede van The Banking Crisis: What Can Businisses Do Now? van Bernard Lietaer.

Serious Funny Money Game

serieus-gek-geld-spel-vista

The twin brothers Sinbad and Aladdin have lived in good harmony for many years, but now king Midas, their father, is dying. Having anticipated his death for quite some time, they agreed to divide the country in halves and either rule one part individually once their father had passed away.

The three of them have designed a profound new monetary system, which Aladdin will put to the test in his country, while Sinbad will continue using the current system, the one we use too.

Starting from scratch, they will create a brand new capital city in just ten years, and the monetary systems that leads to the most beautiful, flourishing, and exalting society will be adopted into both countries. Which one would you like to live in?

serieus-gek-geld-spel-speelkaart-500

The Serious Funny Money Game is not about winning or losing, nor about speculation. It is about the art of living together, catalyzed by a cool and healthy monetary system that fosters collaboration and cohesion rather than competition and efficiency. This serious game guides you through the fundamental ideas of community currencies and is a rudimentary simulation of the near future.

While your money comes and goes, the game shows you:

  • how conventional and community currencies differ in fundamental and structural ways;
  • the emotional and behavioral effects of both monetary systems on us and our planet; and
  • the value of smart and sensible monetary systems for the art of living together.

Fun and networking are the pleasant side-effects of this serious game. Meaningful, directional, useful and joyful. Warning: playing this game may change your life indefinitely.

Also available in Dutch.

Start je eigen munt met Twollars en WikiWikiMoney

Hoe kunnen we met Twollars een aardverschuiving in de huidige economie en financiële wereld creëeren?

Kunnen we de daad bij het woord voegen en ons eigen hondevoer gaan eten (of ons eigen medicijn nemen) door binnen onze netwerken, daar waar zinnig, elkaar voor verleende diensten en toegevoegde waarde te betalen (te belonen) met Twollars?

Of maken we met WikiWikiMoney een eigen munt, een eigen valuta?

Twollars

Twollars is een valuta voor het in populariteit stijgende Twitter. Twollars zijn ontworpen om positieve acties te belonen. Je kunt iemand Twollars geven waneer ze je helpt met tweeten van zinnige informatie, een tip met je deelt of een inspirerend stuk schrijft.

Naast dat je ze aan mensen geeft kun je ze ook gebruiken om je steun voor goede doelen te tonen. Bijvoorbeeld: deze tweet doneert 10 Twollars aan de VitaminAngels: @vitaminangels 10 Twollars voor al hun goed werk in Afrika.

VitaminAngels kan op deze manier Twollars verzamelen en ze later ruillen voor klinkende munt van bedrijven en mensen die hun doel ondersteunen.

Iedereen op Twitter heeft een startsaldo van 50 Twollars. Het enige wat je hoeft te doen is ze naar mensen te tweeten en ze te doneren naar de doelen die jij steunt en waarin je gelooft.

Twitter wordt langzaam en zeker alomtegenwoordig en belooft een goed voertuig te zijn om op grote schaal nieuwe valuta te introduceren terwijl de verbinding met conventioneel geld zoals yens, euros en dollars blijft bestaan—¥€$!

WikiWikiMoney

Naast de Twollar is er ondertussen ook WikiWikiMoney. WikiWikiMoney is een dochter van Twollars. Het startte als een klein experiment maar het besef drong door dat het een eigen plek op het web nodig heeft. WikiWikiMoney is de eerste beweging van het systeem. Zet je schrap voor meer en geniet van het experimenteren met je eigen munt op Twitter.

Heb jij een groep vrienden of buren die voordeel hebben van het bijhouden van gunsten? Ben jij een bedrijf dat klanten wil trekken dit twitter vatten? Dan is WikiWikiMoney mogelijk zinnig voor jou. Hoe werkt het?

Dankjewelgeld

Stel dat jij en wat vrienden je eigen unieke dankjewelgeld wille gebruiken. Definieer eenvoudig een ‘WikiWikiMoney tag’, kies ‘regulier’ als valutasoort, bepaal een startsaldo en je bent klaar om te tweeten. Jouw eigen WikiWikiMoney-saldo is uniek voor elke ‘WikiWikiMoney tag’.

Onderling krediet

Stel dat jij en een groep collega-ouders geld willen besparen op babysitters door uren kinderzorg tegen elkaar uit te wisselen. Maak gewoon een ‘WikiWikiMoney tag’ en kies ‘onderling krediet’ als de valutasoort. Door ‘onderling krediet’ te kiezen kan je zien wie er meer heeft bijgedragen dan ontvangen (positief saldo) en wie meer heeft ontvangen dan bijgedragen (negatief saldo) en dus nog heeft bij te dragen. Omdat je weet wie wat heeft bijgedragen voelt iedereen zich prettiger en meer gewaardeerd.

Coupons

Stel dat je een bedrijf hebt en op zoek bent naar een leuke goedkope manier om nieuwe klanten te werven. Door een ‘WikiWikiMoney tag’ te maken kan je aan elk twitteraar die je wilt een tegoedbon uitgeven. Kies gewoon ‘regulier’ als valutasoort en stel het bedrag dat je wilt accepteren in als het startsaldo. Je kunt elk acceptatiebeleid instellen die je wilt; vertel het je klanten gewoon in je beschrijving. Zodra ze in je winkel komen kunnen ze je de coupons direct vanaf hun mobiele telefoon of de PC die je hebt opgesteld tweeten.

Start je eigen munt

Aardbron heeft meteen maar de Florijn (ƒ) in ere hersteld—als onderling krediet—waarmee je, daar waar zinnig, onze producten en diensten mee kunt betalen:

WikiWikiMoney » Florijn

Start je eigen munt op:

WikiWikiMoney

Betaal met belminuten: boem!

Sjaak Adriaanse tipt Mobiele operators mogen elektronische bank worden. Henk van Arkel van STRO schrijft er ook al over in zijn aanstaande Engelstalige boek.

Telefoonbedrijven die vooruitbetaalde belminuten als een vorm van geld voor onderlinge betalingen tussen klanten mogelijk maken zijn in staat om een ongekende revolutie in ons huidige geldsysteem te ontketenen.
Zolang belminuten als betalingen tussen klanten blijven stromen hoeft de telefoondienst haar spraakdiensten niet te verlenen terwijl ze van een batig saldo tegen nul procent rente geniet waarmee ze investeringen kunnen financieren of aantrekkelijke, en volledige met euro gedekte, (micro)kredieten kunnen verlenen.

De rijke landen genieten al jaren van eenvoudige betaalmiddelen en een (dure) infrastructuur hiervoor. Voor arme landen wordt dit nu ook mogelijk dankzij de bijna alomtegenwoordige infrastructuur voor mobiele telefonie. In arme landen is de impact van deze nieuwe middelen voor transacties en de bijkomende toegang tot liquiditeit enorm.

In Afrika en de Filipijnen maken de dienstverleners van mobiele telefonie het mogelijk om beltegoed via SMS naar andere gebruikers over te maken. Ondertussen gebruiken velen deze dienst om elkaar met deze prepaid belminuten te betalen en functioneert het systeem als ‘gek geld’ binnen de gemeenschap.

Zodra iedereen de belminuten als betaalmiddel accepteert is het niet meer belangrijk of je iemand met baar geld of belminuten betaalt. Belminuten genieten zelfs de voorkeur omdat ze minder makkelijk te stelen zijn en onafhankelijk van tijd en plek overgemaakt kunnen worden. Gewoon een digitaal giraal systeem dus.

Deze manier van betalen wordt snel een meer algemene manier van uitwisselen van waarde. Het aantal betalingen neemt hand over hand toe en de grootte van de bedragen worden steeds kleiner. Volumineuze digitale girale microbetalingen.

Bijna iedereen heeft en mobiele telefoon, zelfs in arme landen. In de Filipijnen zijn Globe Telecom en Smart Telecom het meest succesvol met ongeveer 3,5 miljoen klanten die meedoen met deze nieuwe vorm van betalen.

Gratis geld

De meesten houden de belminuten op deze manier in circulatie en worden nooit gebruikt om te bellen. De belminuten worden een betaalmiddel, een vorm van geld. SMS-overdrachten zijn veel flexibeler in markten die lijden onder een tekort aan liquiditeit en te weinig middelen voor uitwisseling of waar die uitwisseling heel duur is.

Opmerkelijk is dat de telefoondienst haar, met de vóóraf betaalde belminuten, mobiele spraakdiensten gedurende lange tijd nooit hoeft te leveren. Er is al betaald voor een dienst die voorlopig niet gebruikt gaat worden omdat ze slechts gebruikt worden om betalingen te voldoen. Gedurende al die tijd heeft de telfoondienst wél de beschikking over het aldus verzamelde geld. Al dat geld staat netjes op de bankrekening bij de telefoondienst. Daarmee kan ze investeringen financieren die daarvoor niet gefinancierd konden worden door de hoge rentelasten. Ze kan er zelfs rente over vangen (als ze nog daar nog steeds in gelooft). Klanten gedragen zich als consumenten die hun best doen altijd een positief saldo te hebben om betalingen te kunnen doen.

Voor klanten tellen er twee zaken mee: de munteenheid is helder en heeft een waarde die vertrouwd kan worden, mits het telefoonbedrijf lang genoeg in bedrijf is. Via SMS betalen is makkelijk en goedkoop. Een ideale manier om waarde met elkaar uit te wisselen. In de context van mobiele telefoons is dit niet nieuw en volledig geaccepteerd.

Innovatieve telefoonbedrijven kunnen nu zelfs op gaan treden als financier van microkrediet—ze worden bank. Als de telefoondienst een van haar klanten voorziet in een lening en het geld overmaakt verlaat het geld zelf de telefoondienst niet. Dat blijft gewoon op haar bankrekening staan. Kortom, microkredieten en grotere leningen zijn volledig gedekt door de bankrekening van de telefoondienst. En het kan even duren voordat het geld werkelijk nodig is om de belminuten te vervangen. Het verstrekken van leningen kan ze tegen concrurrende rentepercentages doen, zelfs, en misschien heeft dat de voorkeur, tegen nul procent rente.

Zolang de belminuten als betalingen blijven stromen hoeft de telefoondienst haar spraakdiensten niet te verlenen terwijl ze van een batig saldo tegen nul procent rente geniet!

Zodra iedereen hun eigen valuta begonnen is zal niemand meer het conventionele geld gebruiken waardoor ook de rentepercentages zakken.

Zie hier de opdoemende volgende grote revolutie in de ontwikkelingswereld en mogelijk ook de westerse wereld die de impact van microkrediet aanzienlijk zal uitbreiden.

Waar zijn we eigenlijk mee bezig?

Er zijn dus absoluut geen technische obstakels om dit op grote schaal mogelijk te maken. De grootste obstakels zijn de gevestigde orde. De politiek, de grote banken en financiële instellingen leggen het gebruik van deze manier weer eens aan banden. Je mag maximaal 250 euro storten op je prepaid rekening en maximaal 2.500 euro per kalenderjaar afrekenen op deze manier.

Waar zijn ze eigenlijk mee bezig? Wie bepaalt dit soort belachelijke grenzen en waarom? Laten we een beweging starten die duidelijk maakt dat wij, het volk, wil bepalen wat er wel en niet mag en waar de grenzen liggen. De overheid en de politiek zijn wij! Wij hebben ze gekozen en ze staan ons ten dienst. Letterlijk. Het woord minister is overgenomen uit het Latijn, waar het woord ‘minister’ dienaar betekent. In de loop van de eeuwen verwierven de ministers langzamerhand meer uitvoerende macht en zo verkreeg het begrip zijn huidige betekenis.

Terug naar de toekomst dus: laten we onze gekozen ministers weer dienaren van het volk maken om onze hartewensen en -eisen te vervullen. Laten we ze vriendelijk doch dringend en streng en rechtvaardig vertellen hoe de vork eigenlijk in de steel zit. Dat zijn we met ons allen blijkbaar vergeten. Tijd voor een opfrisser.

Zie ook Micro-payment systems and their application to mobile networks.

Howard Rheingold over samenwerken

Nederlandse ondertiteling bij TED in behandeling—nog even geduld a.u.b.

Ik ben hier om uw hulp in te roepen om het verhaal over hoe de mens en andere schepsels dingen voor elkaar krijgen te hervormen.

Hier is het oude verhaal. We hebben al een beetje over gehoord. Biologie is oorlog waarin alleen de sterksten overleven. Bedrijven en naties slagen alléén door het verslaan, vernietigen en domineren van de concurrentie.

Politiek gaat over het winnen van jouw kant ten koste van alles. Maar ik denk dat we het prille begin van een nieuw verhaal kunnen zien ontstaan. Het is een vertelling verspreid over een aantal verschillende disciplines waarin samenwerking, collectieve actie en complexe afhankelijkheden een belangrijkere rol spelen.

En de centrale, maar niet allerbelangrijkste rol van concurrentie en het overleven van de sterkste krimpt een beetje om ruimte te maken.

Ik begon na te denken over de relatie tussen communicatie, media en collectieve actie toen ik Smart Mobs schreef en ontdekte dat ik erover na bleef denken nadat klaar was met het boek.

Als je terugkijkt hebben menselijke communicatiemedia en de manieren waarop we ons sociaal organiseren al lange tijd gecoëvolueerd. Mensen hebben zeer veel langer geleefd dan de ongeveer 10.000 jaren van gevestigde agrarische beschaving.

In kleine familiegroepen vangen nomadische jagers konijnen en verzamelen ze voedsel. De vorm van rijkdom in die dagen was voldoende voedsel om in leven te blijven. Maar op een gegeven moment kwamen ze samen om in een groter verband te jagen. En we weten niet precies hoe ze dit deden.

Toch hebben ze enkele collectieve actieproblemen moeten oplossen. Het heeft geen zin om op mastodonten te jagen terwijl je met andere groepen vecht.

Nogmaals, we hebben geen idee maar het is duidelijk dat een nieuwe vorm van rijkdom moest ontstaan. Meer eiwit dan een jagersfamilie kan eten voordat het verrot.

Dat riep de sociale vraag op waarvan ik geloof dat het nieuwe sociale vormen heeft opgeleverd. Hebben de mensen die dat mastodontenvlees aten iets te danken aan de jagers en hun families? En zo ja, hoe regelden ze dat dan?

Nogmaals, we kunnen het niet weten, maar we zijn er behoorlijk zeker van dat hierin een bepaalde vorm van symbolische communicatie betrokken moest zijn. Natuurlijk leidde de landbouw tot de eerste grote beschavingen de eerste steden van modder en steen, de eerste rijken.

En het waren de beheerders van deze rijken die mensen begonnen in te huren om het graan en de schapen en de wijn die verschuldigd was bij te houden En de belastingen die daarvoor verschuldigd waren door markeringen te zetten, destijds markeringen op klei.

Niet lang daarna werd het alfabet uitgevonden. En dit krachtige gereedschap was voor duizenden jaren gereserveerd voor de elite van beheerders die de rekeningen voor de rijken bijhielden. En toen maakte en andere communicatietechnologie nieuwe media mogelijk.

De drukpers was een feit en in decennia werden miljoenen mensen geletterd. En vanuit geletterde bevolking onstonden nieuwe vormen van gezamelijke actie in de gebieden van kennis, religie en politiek. We zagen wetenschappelijke revoluties, de protestantse reformatie, constintutionele democratieën die daarvoor niet mogelijk waren.

Niet gecreëerd door de drukpers maar mogelijk gemaakt door de collectieve actie die ontstaat uit alfabetisme. En wederom onstonden nieuwe vormen van rijkdom. Nu is handel oud. Markten zijn zo oud als kruispunten.

Maar kapitalisme zoals we het kennen is maar een paar honderd jaar oud, mogelijk gemaakt door coöperatieve regelingen en technologieën, zoals bedrijven met gemeenschappelijke aandeelhouders, gedeelde aansprakelijkheidsverzekering en dubbel boekhouden.

Nu zijn deze technologieën natuurlijk gebaseerd op het Internet. En in het veel-op-veeltijdperk is elke PC een drukpers, een zendstation, een gemeenschap of een marktplaats. Evolutie neemt in snelheid toe.

Sinds kort maakt deze kracht zich los van de PCs en springt van de desktops. En zeer zeer snel zullen we een belangrijk deel, zo niet de meerderheid van het menselijk ras rond zien lopen met supercomputers verbonden met snelheden groter dan wat wij vandaag beschouwen als breedband.

Toen ik op op onderzoek ging naar gezamelijke actie spreekt de voornaamste literatuur over wat sociologen “sociale dilemma’s” noemen. Er zijn een aantal mythische verhalen van sociale dilemma’s.

Ik zal er twee bespreken: het dilemma van de gevangene en de tragedie van de meent. Toen ik er met Kevin Kelly over sprak verzekerde hij mij dat iedereen in dit publiek de details wel kent van het dilemma van de gevangene. Dus zal ik dat zeer zeer kort bespreken. Als je daar meer vragen over hebt, vraag Kevin Kelly. (gelach)

Het dilemma van de gevangene is eigenlijk een verhaal dat bovenop een wiskundige matrix uit de speltheorie ligt uit de vroege jaren van het denken over kernoorlog: twee spelers die elkaar niet kunnen vertrouwen. Laat me zeggen dat elke ongedekte transactie een goed voorbeeld van het dilemma van de gevangene is. Persoon met de goederen, persoon met het geld, omdat ze elkaar niet kunnen vertrouwen wisselen ze niets uit. Geen van beiden wil de eerste zijn of ze krijgen het lid op de neus. Maar beiden verliezen ze, want ze krijgen niet wat ze willen. Als ze het maar eens kunnen worden, als ze het dillemma van de gevangene kunnen omzetten in een andere beloningsmatrix, een verzekeringsspel genoemd, dan konden ze door.

20 jaar geleden gebruikte Robert Axelrod het dilemma van de gevangene als de toets voor de biologische vraag: Als wij hier zijn omdat onze voorouders zulke felle concurrenten waren, hoe bestaat samenwerking dan ooit? Hij begon een computertoernooi voor mensen om strategieën voor het dillema van de gevangene in te dienen en ontdekte, tot zijn grote verbazing, dat een zeer zeer eenvoudige strategie won. Het won het eerste toernooi en, zelfs nadat iederen wist dat het won, won het het tweede toernooi. Dit staat bekend als oog-om-oog.

Een ander economisch spel dat mogelijk minder bekend is dan het dillemma van de gevangene is het ultimatumspel. Dat is ook een zeer interessante toets van onze aannames over de manier waarop mensen economische transacties doen. Zo wordt het spel gespeeld.

Er zijn twee spelers. Ze hebben het spel hiervoor nog nooit gespeeld. Ze zullen het spel niet nog een keer spelen. Ze kennen elkaar niet. En ze zijn, in feite, in gescheiden ruimtes. De eerste speler krijgt honderd dollar aangeboden en wordt gevraagd een verdeling voor te stellen: 50/50, 90/10. Wat die speler ook wil voorstellen.

Of de tweede speler accepteerd de verdeling, en beide spelers worden uitbetaald en het spel is voorbij, of verwerpt de verdeling en geen van de twee spelers wordt uitbetaald en het spel is voorbij. Nu vertelt de fundamentele basis van neoklassieke economie dat het irrationeel is om een dollar te verwerpen omdat iemand in een andere ruimte die je niet kent 99 dollar krijgt.

Echter in duizenden experimenten met Amerikaanse, Europese en Japanse studenten wijst een belangrijk percentage elk bod af dat niet dicht bij 50/50 ligt. En ondanks dat ze waren doorgelicht en het spel niet kenden en daarvoor nooit gespeeld hadden leken ze dit van nature te weten. omdat het gemiddelde voorstel verrassend dicht bij 50/50 lag.

Het interessantse stuk toont zich recentelijker toen antropologen dit spel meenamen naar andere culturen en ontdekten, tot hun verrassing, dat de kap-en-brand landbouwers in de Amazone, of nomadische grasboeren in Centraal-Azië, of een dozijn andere culturen — elk radikale verschillende ideeën over billijkheid hadden. Dit suggereert dat, in plaats van een natuurlijk gevoel voor billijkheid, ergens de basis van ons economische transacties beïnvloed wordt door onze sociale instellingen— of we dat nou weten of niet.

Het andere voorname verhaal van sociale dilemma’s is de tragedie van de meent. Garret Hardin gebruikte dit om over overbevolking te praten in de late zestiger jaren. Hij gebruikte het voorbeeld van een gemeenschappelijk grasland waar elke persoon, eenvoudigweg om hun eigen veestapel te maximaliseren, leidde tot overbegrazing en de uitputting van de bron.

Hij trok de nogal mistroostige conclusie dat mensen onvermijdelijk elke gemeenschappelijke bronnen zullen plunderen wanneer mensen in het gebruik ervan niet beperkt kunnen worden.

Eleanor Ostrom, een politieke wetenschapper stelde in 1990 de interessante vraag die elke goede wetenschapper dient te vragen: is het echt waar dat de mens altijd haar meent zal plunderen? Ze ging op onderzoek naar welke gegevens ze kon vinden. Ze bekeek duizenden gevallen waarin mensen deelden in stroomgebieden, bosbouw en visserijen en ontdekte dat, ja, geval voor geval vernietigde de mens de meent waarvan ze afhankelijk waren. Maar ze vond ook veel gevallen waarin mensen het dilemma van de gevangene wisten te ontvluchten. De tragedie van de meent is in feite het dilemma van de gevangene met meerdere spelers. Ze zei dat mensen alleen gevangenen zijn als ze zichzelf zo beschouwen.

Ze ontsnapten door instellingen voor collectieve actie te creëren. En ze ontdekte, volgens mij heel interessant, dat er bij die instellingen die werkten een aantal gemeenschappelijke ontwerpprincipes hadden en die principes leken te ontbreken bij de instellingen die niet werkten.

Ik ga snel over een aantaal disciplines. In biologie worden de begrippen van symbiose, groepselectie en evolutionaire psychologie omstreden, dat is zeker. Maar er is zeker geen belangrijk debat meer over het feit dat coöperatieve regelingen zich van een perifere rol naar een centrale rol hebben verplaatst in biologie. Van het niveau van de cel naar het niveau van de ecologie.

Nogmaals, ons begrippen van individuen als economische wezens hebben zich omgedraaid. Rationele zelfinteresse is niet altijd de dominante factor. In feite zullen mensen handelen om bedriegers te bestraffen, zelfs als dat henzelf wat kost.

Onlangs toonden neurofysiologische maatregelen dat mensen die bedriegers in economische spelen bestraffen activiteiten vertonen in de beloningcentra van het brein. Dit liet een wetenschapper verklaren dat altruïstische bestraffing wel eens de lijm kan zijn die samenlevingen samenhoudt.

Nu, ik heb het gehad over hoe nieuwe vormen van communicatie en nieuwe media in het verleden hielpen om nieuwe economische vormen te creëren. Handel is oud. Markten zijn zeer oud. Kapitalisme is redelijk recent. Socialisme onstond als een reactie hierop. En toch wordt er heel weinig gesproken over hoe de volgende vorm kan ontstaan.

Jim Surowiecki vermelde kort Yochai Benkler’s rapport over open source, verwijzend naar een nieuwe productievorm: peer-to-peer productie.

Ik wil dat je onthoudt dat, als in het verleden, nieuwe vormen van samenwerking, mogelijk gemaakt door nieuwe technologieën, nieuwe vormen van rijkdom creëerden, we wel eens naar weer een andere economische vorm kunnen bewegen. die belangrijk verschilt van de vorige.

Laten we eens kort naar wat bedrijven kijken. IBM, weet je, HP, Sun— sommigen als meest felle concurrenten in de IT-wereld maken hun software open source en maken hun portfolio aan patenten beschikbaar voor de meent.

Eli Lilly—in wederom een fel concurrerende farmaceutische wereld— heeft een markt gecreëerd voor oplossingen voor farmaceutische problemen.

Toyota, in plaats van haar leveranciers als marktplaats te behandelen, behandelt ze als een netwerk en traint ze om beter te produceren, zelfs ondanks dat ze hiermee ook betere voor haar concurrenten produceren.

Nu doet geen van deze bedrijven dit uit altruïsme. Ze doen dit omdat ze leren dat een bepaalde manier van delen in hun zelfinteresse is.

Open source-productie heeft ons laten zien dat wereldklasse software, zoals Linux en Mozilla, gemaakt kan worden zonder de bureaucratische structuur van de firma en zonder de prikkels van de marktplaats zoals we die kennen.

Google verrijkt zichzelf door duizenden bloggers te verrijken door AdSense.

Amazon heeft haar applikatie programmeerinterface opengesteld voor 60,000 ontwikkelaars, ontelbare Amazon winkels.

Ze verrijken anderen, niet vanwege altruïsme, maar als een manier om zichzelf te verrijken.

Ebay heeft het dilemma van de gevangene opgelost en een markt gecreëerd die niet zou hebben bestaan door het creëeren van een terugkoppelmechanisme dat het dilemma van de gevangene omzet in een verzekeringsspel.

In plaats van “geen van ons kan de ander vertrouwen dus dienen we suboptimale keuzes te maken” is het “jij bewijst mij dat je betrouwbaar bent en ik werk mee.”

Wikipedia heeft duizenden vrijwilligers om een gratis encyclopedie te maken met anderhalf miljoen artikelen in 200 talen in slechts enkele jaren.

We hebben gezien dat ThinkCycle het NGO’s in ontwikkelingslanden mogelijk heeft gemaakt om problemen op te laten lossen door design studenten over de hele wereld, inclusief iets dat nu voor noodhulp voor tsunami wordt gebruikt.

Het is een mechanisme voor rehydratatie van choleraslachtoffers dat zo eenvoudig is om te gebruiken dat analfabeten getraind kunnen worden om het te gebruiken.

BitTorrent verandert elke ‘aflader’ in een ‘oplader’ waarmee het systeem efficiënter wordt naarmate het meer wordt gebruikt.

Miljoenen mensen hebben hun desktop computers beschikbaar maken wanneer ze ze niet gebruiken en ze via het internet samen te binden tot een supercomputer collectief die het probleem van eiwitvouwen voor medisch onderzoekers oplost. Dat heet Folding at Home bij Stanford.

Om codes te kraken.

Om leven te zoeken in de ruimte.

Ik denk dat we nog niet genoeg weten. Ik denk dat we nog maar net begonnen zijn met te ontdekken van de grondbeginselen zijn. Maar ik denk dat we daarmee kunnen beginnen. En ik heb niet genoeg tijd om ze allemaal te bespreken. Maar denk eens na over zelfinteresse. Dit gaat allemaal over zelfinteresse en leidt tot meer.

In El Salvador namen beide zijden die zich terugrokken uit de burgeroorlog beslissingen die zich bewezen als een spiegeling van het dilemma van de gevangene.

In de US, in de Filipijnen, in Kenia, over de hele wereld hebben burgers politieke protesten en haal-de-stemmen-op-campagnes met mobiele apparaten en SMS zelfgeorganiseerd.

Is een Apolloproject van samenwerking mogelijk?

Een transdisciplinair onderzoek van samenwerking?

Ik geloof dat de beloning heel groot zal zijn. Ik denk dat we moeten beginnen om dit terrein in kaart te brengen zodat we over de disciplines heen hierover kunnen praten. En ik zeg niet dat het begrijpen van samenwerking ervoor gaat zorgen dat we betere mensen worden. En soms werken mensen samen om slechte dingen te doen. Maar ik help je eraan herinneren dat een paar honderd jaar geleden mensen hun geliefden zagen sterven van ziekten waarvan ze dachten dat ze veroorzaakt waren door zonde of vreemdelingen of boze geesten.

Decartes zei dat we een volledige nieuwe manier van denken nodig hebben. Toen de wetenschappelijke methode voorzag in een nieuwe manier van denken en biologie aantoonde dat micro-organismen ziekte veroorzaakten werd het leed vezacht. Welke vormen van leed kunnen verzacht worden, welke vormen van rijkdom kunnen gecreëerd worden als we een beetje meer van samenwerken zouden weten?

Ik denk dat deze transdisciplinaire verhandeling niet automatisch gaat gebeuren. Het gaat inspanning vereisen.

Daarom roep ik jou op om mij te helpen dit samenwerkingsproject te starten.

Dankjewel.

(Applaus)

Zoals de lokale munt thuis tikt

foto Tax Foundation

Sommigen voeren aan dat de voorgestelde Californische ‘waarborgen’ vergelijkbaar zijn met de lokale valuta. Als Californië haar eigen ‘waarborgen’ weet te aanvaarden als betalingen aan haarzelf, kan het deze omzetten naar een goed functionerende munt, vrij van de gebreken waardoor lokale valuta vaak geplaagd worden.

Belang in de lokale valuta’s is in de afgelopen jaren enorm gestegen: bijna 100 Amerikaanse gemeenschappen experimenteren ermee. De veelheid van argumenten in het voordeel van de lokale valuta’s aangevoerd door voorstanders hebben—langs de dimensies sociaal, ecnomie, politiek en milieu—drie gemeenschappelijke thema’s:

  1. een nationale monopolistische munt geeft aanleiding tot een veelheid van economische, sociale en milieuproblemen;
  2. lokale valuta leiden tot verbetering van regionale gemeenschappen;
  3. decentraal geld verschuift de macht terug naar de gemeenschap en verlaagt de bevoegdheid van de nationale overheid door het (h)erkennen van een relatie tussen het monopolie van de uitgifte van de munt en centralisatie.

Tegelijkertijd claimen critici dat de meeste experimenten met lokale valuta snel mislukken. Zelfs de meest succesvolste zullen lokaal gebruik van de nationale munt nooit in belangrijke mate vervangen. Lokale valuta zijn onhandig en lijken in te gaan tegen de heersende stroom van het gebruik van krediet- en debetkaarten in plaats van in contanten. Detailhandelaren hebben een extra boekhouding nodig en kunnen de acceptatie van de lokale valuta voor sommige soorten of hoeveelheden aankopen beperken. Omzetbelastingen moet betaald worden in de nationale munt zodat winkeliers ofwel belastingen moeten innen in de nationale munt of de belasting voor hun klanten moeten betalen.

In sommige gevallen worden lokale valuta’s geaccepteerd op een korting waarbij of de winkelier of de reguliere klant de kosten draagt. Als de detailhandelaar de korting draagt zijn bedrijven met lage marges terughoudend in het accepteren lokale valuta. Tot slot betreft de meeste productie en verkoop in een nationale en mondiale economie economische activiteiten die geografisch verspreid zijn. Hierdoor is het onwaarschijnlijk dat de lokale valuta ooit een grote rol kan spelen.

Aldus critici.

BerkShares

BerkShares-Inc

image BerkShares, Inc.

Het BerkSharesprogramma kwam voort uit de voorgaande lokale valutasystemen die in de regio worden gebruikt. Lokale banken onderhouden een primaire (valutawissel-) markt voor BerkShares en verkopen en kopen ze voor $0.90. Lokale handelaren accepteren BerkShares één-op-één tegen de dollar, wat feitelijk neerkomt op 10 procent korting of 10 procent extra koopkracht—het is maar van welke kant je het bekijkt. Anders gezegd, de lokaalkracht is 10%. Een klant kan dus met een BerkShare van 90 cent een artikel geprijsd voor 1 dollar kopen.

Handelaren wisselen eventuele overmaat aan BerkShares bij deelnemende banken in voor dollars tegen het vaste tarief van een BerkShare van 90 cent. Banken houden 100% dollarreserves aan voor de uitgegeven BerkShares en dragen de kosten voor de exploitatie van het systeem. Lokale consumenten en toeristen hebben zo een sterke prikkel voor het gebruik van BerkShares doordat ze kunnen profiteren van de 10 procent korting.

BerkShare-1

foto Jason Houston

Handelaren hebben een prikkel de BerkShares alleen te accepteren als hun omzet voldoende stijgt ter compensatie van de inkomstendaling als gevolg van de korting. Deze korting wordt geboekt als zakelijke kosten, net als een coupon of verkoopprijs met korting. Er zijn nu meer dan 300 deelnemende detailhandelaars en er zijn ondertussenmeer dan 1,5 miljoen BerkShares in omloop gebracht.

Buckaroo

BerkShares-paying-for-coffee

foto Jason Houston

Een decennium geleden maakte de Universiteit van Missouri-Kansas City (UMKC) een lokale valuta, de Buckaroo—afgeleid van de straattaal van de dollar, ‘buck’ en van de kangoeroe mascotte van de Universiteit)—met twee doelen voor ogen: studenten leren hoe nationale valuta ‘werken’, en voorzien in dienstverlening aan de gemeenschap in het gebied van Kansas City.

De meeste studenten zijn vandaag de dag gewend om diensten aan de gemeenschap te verlenen zodat de tweede doelstelling zou zijn bereikt door te eisen dat elke student vijf uur dienstverlening per cursus dient te voldoen. Met 10.000 ingeschreven studenten in drie vakken elk levert dat 150.000 uren dienstverlening per semester op voor de gemeenschap. Hierdoor wordt aan veel van de gemeenschapsdoelstellingen voldaan. Toch is besloten om in meer flexibiliteit te voorzien en tegelijkertijd de educatieve ervaring te verbeteren. Daarom is de Buckaroo gecreëerd. Om de studenten te kunnen betalen kan elke dienstverlener net zoveel Buckaroos krijgen als ze wensen, onder de voorwaarde dat de ze slechts 1 Buckaroo per uur arbeid betalen.

Als de studenten op de eerste schooldag horen dat zij Buckaroos kunnen verdienen door voor lokale liefdadigheidsinstellingen te werken vragen ze altijd “Maar waarom wil ik Buckaroos?”. Het antwoord is dat iedere student 5 Buckaroos belasting dient te betalen voordat de student kan slagen. Die 5 Buckaroos gelden als studiepunten. Studenten zijn vrij om te bedelen, lenen, sparen of te wisselen tegen dollars of enige andere kostbaarheden om de vereiste Buckaroos te verkrijgen. De overgrote meerderheid van hen kiest ervoor om samen te werken met lokale dienstverleners uit de gemeenschap en daarmee hun Buckaroos te verdienen. Veel studenten werken extra uren en verdienen meer Buckaroos dan ze moeten betalen voor de vereiste belastingen. Ze sparen Buckaroos die ze kunnen wisselen voor dollars of gebruiken ze voor de aankoop van goederen en diensten van collega-studenten.

Een ‘penningmeester’ houdt de ‘uitgaven’ (Buckaroos uitgegeven in het gemeenschapsverkeer) en ‘fiscale inkomsten’ (verzameld door hoogleraren) bij. Het is leerzaam om te weten dat sinds het begin van het programma de ‘schatkist’ elk semester een begrotingstekort heeft omdat de studenten meer Buckaroos verdienen dan nodig zijn voor de betaling van belastingen, sparen voor toekomstig gebruik (of souvenirs) of Buckaroos verliezen.

Regelmatige informele enquêtes peilen de wisselkoers tussen Buckaroo en dollars. Die koers variëert in de loop van het semester: de Buckaroo wordt sterker tegen het einde van het semester als wanhopige uitstellers beseffen dat ze hun belasting moeten betalen.

Gedurende dit decennium is de Buckaroo aanzienlijk in waarde gestegen ten opzichte van de dolla: van een stijging van 5 tot 10 dollar per Buckaroo naar de huidige 10 tot 20 dollar—vermoedelijk als gevolg van het gestegen nominale loon van studenten. Echter, de koopkracht van de Buckaroo is met één studentenuur arbeidskosten per Buckaroo absoluut constant gebleven.

Als dienstverleners in de gemeenschap 2 Buckaroos per uur gaan betalen halveert meteen de waarde van de munt in termen van arbeid. Bovendien vermindert dit waarschijnlijk ook de waarde ten opzichte van de dollar. Echter, zoals elke monopolistische leverancier van valuta, de universiteit haar koopkracht in termen van het enige wat we kopen—studentenuurloon—verzekeren.

Hoe garandeer je het gebruik van valuta?

De Buckaroo is een ‘fiscaalgedreven’ valuta: studenten vragen naar Buckaroos om hun belasting te kunnen betalen zodat ze voor hun cursussen kunnen slagen. De Amerikaanse dollar is ook fiscaalgedreven: de Amerikaanse overheid legt belastingen op in dollars en hecht daar inkomsten of goederen aanvast voor de handhaving van de verplichting. Het brengt dollars in omloop via de aankopen en sociale uitgaven en leningen. Het doel van de Buckaroobelasting is om ‘privemiddelen’ (studentenarbeid) te verplaatsen naar de ‘publieke’ sector van sociale dienstverleners—net zoals dit het geval is met alle belastingstelsels. UMKC schiep de Buckaroo om dat doel van het openbaar belang te dienen.

In het geval van fiscaalgedreven munt is er een gegarandeerde vraag naar de valuta ten minste even groot is als het totale belastingbedrag zo lang als de belasting afdwingbaar is. Zoals het Buckarooprogramma aantoont zal de werkelijke vraag groter zijn dan de verschuldigde belasting omdat er een wens om extra geld te verdienen en op te potten.

Voorziene uitbreidingen van het programma betreffen lokale studentencafé’s die Buckaroos accepteren voor een cappuccino terwijl de uitbater student baristas een loonpremie uitbetaald in Buckaroo (uiteraard passend binnen de fiscale wetgeving!). In dat geval breidt de vraag naar Buckaroos uit, aangewakkerd door gebruik anders dan de belastingen en de betaling voor dienstverlening aan de gemeenschap—net zoals de dollar wordt gebruikt buiten transacties met de overheid.

De dollar en de Buckaroo zijn niet uniek; inderdaad kan worden gesteld dat in de hele geschiedenis belastinggedreven valuta de regel zijn, niet de uitzondering. Maar een debat over deze claim is zinloos—het enige wat we dienen te begrijpen is dat het afdwingen van een belasting voldoende is om de vraag naar een valuta te verzerken.

Zoals besproken hebben de meeste lokale valuta gefaald (slechts 17 van de 82 valuta geschapen tussen 1991 en 2004 waren blijvend). Degenen die slaagden deelden een combinatie van de volgende kenmerken:

  • een wisselkoers gekoppeld aan een sterke nationale munt door een vertrouwde instelling;
  • substantiële leveringen van werklozen of werknemers met overcapaciteit;
  • bedrijven met overtollige capaciteit; en
  • een sterke gemeenschapszin onder leiding van de liberale burgerij.

Deze kenmerken zijn niet altijd makkelijk te repliceren, noch zijn zij noodzakelijkerwijs wenselijk. Als het doel is om de monopolie van de nationale munt van haar plaats te stoten dan lijkt de koppeling daarvan met de lokale munt inconsequent, vooral wanneer je vreest dat het beleid van de nationale regering het op- en wegblazen van de waarde van de nationale munt is. Als werkloze werknemers en de overtollige capaciteit nodig zijn om de lokale valuta sterk te houden kan het slagen van de opbouw van een duurzame regio de munt bedreigen.

Kan de belastinggedreven lokale valuta werken? In Argentinië, toen de financiële crisis verdiepte na 2000, begonnen lokale overheden ‘Patacones’ (obligaties met rente) als de lokale valuta uit te geven en betaalden werknemers en leveranciers hiermee, en accepteerden ze als betaling van belasting. Nutsbedrijven begonnen ze te accepteren, wetende dat zij een deel van hun belastingen daarmee konden betalen. UIteindelijk verspreidde de acceptatie ervan zich zelfs naar internationale bedrijven zoals McDonald’s.

Een lokale overheid kan bijdragen aan het stimuleren van de verspreiding van BerkShares door het accepteren ervan voor belastingbetaling. Bedrijven en huishoudens met lokale belastingen worden zo aangemoedigd BerkShares te accepteren. Tegelijkertijd kan de lokale overheid een deel van haar rekeningen betalen in lokale valuta waardoor ze weer dollars overhouden voor andere doelen. Tenslotte genereert een toename in de vraag naar de lokale munteenheid steeds meer werkgelegenheid zo lang als er atlijd werk beschikbaar is voor iedereen die zich wenst te inzetten voor BerkShares,.

Californië kan haar waarborgen omzetten in een soevereine munt door haar te accepteren als de betalingen aan de staat. Merk op dat ze ze niet moeten verheffen tot wettig betaalmiddel waarmee zowel publieke als private schulden betaald kunnen worden—dit is iets wat het niet kan doen.

Als lapmiddel zorgt dit voor een vraag naar de schuldbewijzen van de staat. Iedere individuele leverancier, aannemer of zelfs ambtenaar zal de nieuwe schuldbewijzen van de staat accepteren tot aan ieders individuele verwachte belastingverplichting. Uiteindelijk zullen de schuldbewijzen ook worden aanvaard door de detailhandel en anderen die ook verplichtingen aan de staat hebben. Dit betekent dat de staat uiteindelijk een aantal schuldbewijzen kan uitgeven dat gelijk is aan de som van al deze verplichtingen verschuldigd aan de staat op jaarbasis.

De volgende stap is de uitgifte van rentevrije schuldbewijzen. De belastingen, vergoedingen en pandrechten volstaan om vraag te genereren zonder rente te beloven. Valuta is gewoon rentevrije schuldverklaring. De staat kan ook haar eigen valuta accepteren voor de betaling van honoraria en collegegeld voor overheidsinstellingen voor hoger onderwijs en daarmee de vraag ernaar laten toenemen.

In tegenstelling tot andere lokale valuta in het land, zoals de BerkShare in Massachusetts, is de nieuwe Californische munt dan ‘belastinggedreven’, dus duurzaam. Met andere woorden, het is een soevereine valuta ondersteund door de mogelijkheid van de staat tot het opleggen van belastingen.

Naar het Nederlands gehaald vanuit BerkShares, Buckaroos en Bear Dollar: What Makes a Local Currency Tick? door L. Randall Wray

Fortis failliet

foto SPreston

Laten omvallen van banken goed voor échte mensen

Terwijl de financiële instellingen waar we op vertrouwen lijken te kantelen onder hun eigen gewicht haast ons natuurlijke instinct zich hen te steunen. Dit zijn de banken, investeringsgroepen, bedrijven en verzekeringen waaraan wij onze spaargelden, financieringen en beleggingen hebben uitbesteed. Zij financieren onze bedrijven en lenen het meeste van onze munt in bestaan.

Als we ons maar net een beetje meer bewust worden van hoe deze afhankelijkheid zich ontwikkelde en wat het ons op de lange termijn kost, dan kunnen we ervoor kiezen om hun tijdelijk verhoogde kwetsbaarheid naar compleet andere bestemmingen te leiden. Als we ze allemaal op een rijtje zouden hebben dan kunnen we inderdaad ons best doen om onze grootste banken uit onze ellende te verlossen. Voorgoed.

De huidige economische crisis is minder een resultaat van slechte besluitvorming door een paar bonuszoekende directieleden dan dat het de ingebedde logica is van een bank- en valutasysteem ontwikkeld tijdens de Renaissance en om redenen die weinig te maken met de bevordering van rijkdom en kansen.

Destijds werd de aristocratie steeds meer bedreigd door zowel een groeiende handelaarsklasse als in toenemende mate welvarende lokale economieën. De zakelijke activiteiten van de permanente aristocratie werden minder en minder. Dus kwamen ze met twee zakelijke innovaties om het tij te keren.


sail-3005-008-voc-schip

foto cc Amsterdamize » Sail 2005 008

De eerste was de verenigigde compagnie zoals de VOC. In ruil voor aandelen in de vennootschap verleent een koning haar een monopolie om zaken te doen in een bepaalde regio of sector. Vrij van concurrentie kon de onderneming innovatie vergeten en zich richten op uitbuiting. De vorst kon intussen wetten schrijven ten gusten van de handelspraktijken van de onderneming.

Dit is bijvoorbeeld de reden waarom de Amerikaanse kolonisten werd verboden kleding te fabriceren van de katoen ze verbouwden. Ze moesten het katoen tegen vaste prijzen verkopen aan de Britse East India Trading Company, die het vervolgens weer terug naar Engeland verscheepte waar er kleding van werd gemaakt die op hun beurt terug naar Amerika werden verzonden voor de verkoop. De kolonisten was het niet toegestaan om waarde toe te voegen aan de middelen die zij wonnen uit hun eigen grondgebied door er iets van te fabriceren. Ze mochten de middelen uitsluitend aan de onderneming leveren.

De verenigde compagnie werkte om te voorkomen dat iedereen behalve de verenigde compagnie waarde kon creëren of uitwisselen op een manier die niet onmiddellijk kon worden gewonnen door de compagnie. Elke waarde kon alleen worden gemaakt en gewonnen door de monopolie van de verenigde compagnie. Om mee te doen moest men óf voor de onderneming werken óf van de onderneming kopen óf in de onderneming te investeren.

graanschuur

foto cc Stuck in Customs » The Old Silo Against the Elements

De andere belangrijkste vernieuwing, gecentraliseerde munt, was ook bedoeld om te voorkomen dat mensen waarde rechtstreeks met elkaar uit konden wisselen. Gedurende de late middeleeuwen werden steden steeds rijker door gebruik van hun eigen valuta gebaseerd op graan. Een boer zou zijn oogst aan graan naar de graanschuur brengen en kreeg daarvoor een bon die kon worden opgedeeld in kleinere stukken en gebruikt als geld. In plaats van te groeien door rente—slapend rijk worden—verloor het geld waarde over de tijd. De graanschuur diende graan te verkopen om geld terug te verdienen en een deel van het graan ging verloren aan ratten of bederf.

Dit betekende dat mensen het geld zo snel mogelijk besteedden en herinvesteerden in preventief onderhoud, hoge lonen en plaatselijke activiteiten. Mensen aten goed en werkten minder dan wij vandaag. Ze hadden zo veel extra geld te investeren dat ze de grote kathedralen van Europa bouwden die, in tegenstelling tot algemeen geloof, niet zijn gefinancierd door het Vaticaan maar door kleine steden die daarmee zeer winstgevende pelgrimsoorden en toeristische trekpleisters voor het belang van de toekomstige generaties creërden.

De koninklijke noodmaatregel op al deze gedecentraliseerde rijkdom was om de lokale munteenheid illegaal te verklaren en te mandateren dat iedereen de munt van het koninkrijk moest gebruiken. Deze gecentraliseerde valuta’s onstonden niet langer door de de verdiensten van landbouwers maar ontstonden door leningen van de centrale bank—meestal ook slechts een monopolie in opdracht.

In tegenstelling tot de overvloedige lokale munt verschoof de munt op basis van schaarse edele metalen de aandacht niet in de richting van de uitgaven maar in de richting van verzamelen en oppotten. Ontwerp ten gunste van de rijken.

Noch zakelijke statuten, noch gecentraliseerde valuta zijn ontwikkeld ter bevordering van de vrije markt maar juist om een zuivere verdeling van de rijkdom te voorkomen. Daarom walgt Adam Smith evenveel van overheden als ondernemingen—handlangers in misdaad.

Vandaag ontstaat geld nog steeds door bruikleen—niet door de overheid die, net zoals wij, geld moet lenen—van de centrale bank. De centrale bank leent het geld aan haar gelieerde ondernemingen, met rente, die dit vervolgens doorlenen aan kleinere banken, tegen een hogere rente, die dit vervolgens weer lenen aan bedrijven, tegen een nog hogere rente. Voor elke 100.000 euro geleend aan een bedrijf dient een hoger bedrag te worden terugbetaald. Waar komt dat extra geld vandaan? Van een ander bedrijf die van een bank geleend heeft. voor degene die wil slagen dient de ander failliet te gaan of te groeien.

Ziehier de ingbouwde groeidwang van bankgedreven investeringskapitaal. De mate van uitbreiding van een bedrijf of een markt is niet ingegeven door de vraag van de consumenten maar door haar schuldstructuur. Ondernemingen zijn niets meer dan de namen voor schuld. De enigen die blijvend verdienen in deze regeling zijn de kredietverstrekkers.

kluwen-touw

foto cc Joëlle Kole » Tangled up

Daarom is het bijzonder ironisch dat, wanneer deze instellingen zich vertillen aan hun voordeel ten opzichte van ons en verstrikt raken in de rentevalkuil van hun eigenbelang onze eerste reactie is om hun manier van onvermogen om te betalen te betalen.

Wij besteden liever het geld van onze kleinkinderen aan de redding van de banken dan dat we in de eerste plaats tot het inzicht komen in hoe ze tegen onze belangen werken. Banken zijn een last voor de economie, niet de bron van haar brandstof.

Zelfs weinig of geen van de bankiers- of de investeringensstrategen zijn zich bewust van de geschiedenis van het geldsysteem waarmee ze werken of van de effecten van haar functioneren. “Zijn er andere soorten geld?” vragen ze dan?

Ja, die zijn er. En andere vormen van kredietverstrekkers. Restaurant Comfort in Westchester geeft, na afgewezen te zijn door de bank, haar eigen dollars uit als een manier van financiering voor een uitbreiding. Stedelingen besteden slechts $100 voor voedsel met een waarde van $120. Een rendement van 20% voor ons en goedkoper geld voor de restaurateur. Bovendien krijgen we zo een beter restaurant in onze stad. Nu groeien en bloeien er onder de radar van het speculatieve kapitaal tientallen van deze lokale valuta door heel Amerika, gebruikt voor van alles: van autoreparatie tot babysitten. Dit is de reële economie die opkomt door noodzaak.

Het falen van reusachtig bankieren is minder een crisis dan een kans om de verloren kunst van de lokale handel te hervinden. Vergis je niet, een meerderheid van de bancaire rente is levend en wel en bloeit op basis van het traditionele zakelijke spaar-en kredietmodel van het nemen van stortingen van mensen of bedrijven en het verstrekken van leningen aan anderen. Zij nemen geen deel aan het gesprek, laat staan uitgenodigd voor de hoorzittingen.

President Obama en minister Bos zijn en worden misleid te geloven dat de economische kwalen te wijten zijn aan de weigering van grote banken om aan elkaar lenen. De banken hebben meer geld om uit te lenen dan wij nodig hebben om te lenen; dat creëerde de zeepbel van de huizenmarkt in de eerste plaats.

Zoals gijzelaars die lijden aan het Stockholmsyndroom zijn we de instellingen die beslag leggen op onze economie eerder gaan zien als onze weldoeners.

makke-schapen-slachtbank

foto cc Red SB1 » Schapen slacht

Als een makke schapen worden we naar de slachtbank geleid. We moeten stoppen om het huidige besturingssysteem van geld te aanvaarden als een gegeven omstandigheid van de economische realiteit. We moeten stoppen om de speculatieve economie waarin zij opereren als maatregel te accepteren voor de economische gezondheid van de echte wereld. Ze zijn het niet. Ze werden uitgevonden door mensen met belangen tegengesteld aan de onze en zij hebben reeds lang geleden het gebouw verlaten.

Vrij naar ChangeThis » Too Big Too Live: Why Letting Banks Fail Is Actually Good For Real People door Douglas Rushkoff.

restaurant-blauw

foto Restaurant Blauw

Aandeelhouder schuift aan tafel

Stel je hebt een lekker lopend restaurant. Je wilt uitbreiden. De keuken, nieuwe apparatuur, andere tafels, verlichting, whatever. Daar heb je NU 50,000 euro voor nodig en die heb je niet. De bank wil ze je ook niet lenen om wat voor reden dan ook. Je hebt ze nu nodig, en niet pas over een jaar. Sparen heeft dus geen zin.

Gemiddeld eet een stel voor ongeveer 50 euro (2 of 3 gangen en een flesje wijn) en eten je vaste klanten tenminste 10 keer per jaar bij je (elke vijf weken wel een keer). Da’s 500 euro per stel per jaar. Bied elk stel een dinerpas te koop aan ter waarde van 600 euro waar ze die ze nu voor 500 euro kunnen kopen.

Met 100 stellen heb je op deze manier nu 50,000 in kas voor je uitbreiding. En je deelgevende klanten hebben 20% meer koopkracht (of 20% korting, ‘t is maar hoe je’t bekijkt). Bovendien raken je klanten meer betrokken bij de tent. Ze zijn geïnteresseerd in je plannen en het reilen en zeilen van je toko. Kortom, ze worden echte deelgevers (‘aandeelhouders’). Grote kans dat ze vrienden en familie ook meenemen (meer omzet). En omdat ze meer krijgen voor het zelfde geld komen ze mogelijk ook vaker en/of meer eten (meer omzet).

Als extra stimulans kan je ze ook nog een gratis etentje aanbieden voor elke twee nieuwe deelgevers (die ook zo’n dinerbon van 500 euro kopen) die ze aanbrengen.

Natuurlijk blijf je je kwaliteit en dienstverlening op tenminste hetzelfde niveau houden als wat je restaurant in de eerste plaats zo lekker liet lopen. Sterker nog, je kwaliteit gaat er waarschijnlijk op vooruit.

Restaurant Blauw in Utrecht/Amsterdam heeft iets vergelijkbaars:

Schwarzenegger aan Obama: Kijk en leer

schwarzenegger-obama

Volgens de San Diego Union-Tribune hebben zowel de Republikeinen als Democraten vrijdag 11 juli 2009 wetgeving omarmd die Californische ‘IOUs’ (‘wisselgeld’ of schuldbewijzen) wettig betaalmiddel maakt voor alle belastingen, toeslagen en andere betalingen die verschuldigd zijn aan de staat.

Hiermee gebruikt Californië de schuldbewijzen effectief als eigen munt. Als deze wet wordt aangenomen dan kan Californië, net zoals de Federale Overheid, dit direct aan haar tekorten besteden. Zodra schuldbewijzen geaccepteerd worden als betaling voor overheidsbelastingen krijgen ze direct waarde.

Wat je in feite hebt is een staat die onder de neus van de schatkist een eigen soevereine munt maakt. Al struikelend banen ze zich zo een weg en ontdekken ze de ware natuur van hedendaags geld. Wat men in eerste instantie ziet als een noodmaatregel om een gat te stoppen kan goed verankerd raken zodra overheden zich realiseren dat ze hiermee een manier hebben om te ontsnappen aan de eisen van een evenwichtige begroting.

In tegenstelling tot de meest traditionele economische denkwijze, waarbij we denken dat we belasting betalen om inkomsten te creëren, werkt dit onder een fiat muntsysteem in feite de andere kant op. De overheid hoeft geen geld uit te geven en verhoogt geen fondsen om de overheid te ‘betalen’ maar manipuleert de totale vraag in feite door belasting.

De belasting geeft de munt zijn waarde voor zover de belastingen functioneren om de vraag naar overheidsuitgaven van fiatgeld te creëren, niet om per se de inkomsten te verhogen. Het geld krijgt haar waarde doordat vereist wordt om daarmee belastingverplichtingen te voldoen. Dit geld bestaat al en wordt niet ‘gecreëerd’ door de inkomsten.

Het belangrijkst is dat de federale regering haar monopolie behoudt op grond van de huidige monetaire regelingen. Dit heeft ingrijpende wettelijke gevolgen als Californië hiermee succesvol belasting kan betalen. In de eerste plaats zijn zeker aanzienlijk minder staatsobligatie-emissies nodig als dit wetsvoorstel wordt aangenomen.

De wisselkoers tussen Californische schuldbewijzen en de Amerikaanse munt is interessant om te zien. De schuldbewijzen dienen tenminste hetzelfde, maar liever meer dan de Amerkiaanse munt op te brengen om goed te werken. Volgt New York in het kielzog van Californië?

Het lijkt op een terugkeer naar de 13 kolonieën met allerlei zwevende surrogaatvaluta. Gezien de dreiging die het vertegenwoordigt voor de heersende economische belangen op Wall Street is het moeilijk te geloven dat de ‘Rubinieten’ onder de Democraten dit zomaar laten gebeuren. Het is een begrijpelijke reactie op een federale overheid die nog steeds de belangen van de rentenierklasse verkiest boven die van de overgrote meerderheid van de Amerikanen door de nadruk te leggen op ‘fiscale duurzaamheid’ terwijl totale vraag in het proces teniet wordt gedaan.

Er zijn politieke voordelen voor Obama door zich te ontdoen van de ketenen van het conventionele (en verkeerdgerichte) economische denken: Als de federale regering zonder twist instemt met dit voorstel van de staat Californië voorkomt het een groot politiek dilemma voor Obama: helpt hij Californië en stelt hij zich daarmee open voor de roep om hulp van andere staten—wat zijn adviseur David Axelrod niet wil—of laat hij Californië haar gang gaan en verliest daarmee 56 electorale stemmen in de volgende verkiezingen?

Door Californië toe te staan hun eigen probleem met de voorgestelde wetswijziging ‘op te lossen’ vermijdt Obama dit dilemma. En gezien het feit dat, tenminste vanuit het perspectief geld, hij en zijn team waarschijnlijk niet doorgronden hoe destabiliserend dit voor het huidige systeem is, is het mogelijk dat ze Californië gewoon haar gang laten gaan totdat de consequenties van de invoering volledig doordringen.

Dit wetsvoorstel vertegenwoordigt een diepe breuk met alle federale wetten. Het is bijna onvermijdelijk dat hierdoor een soort wettelijke uitdaging ontstaat omdat het een grote bedreiging vormt voor de monopolitsiche bevoegdheden van de federale regering op de valuta.

Dit is weer een geval waarbij Obama’s onoplettendheid over de gevolgen van de fiscale crises voor de staat hem achtervolgd. Deze situatie zou niet zijn ontstaan als Obama een eenvoudig plan voor inkomstenverdeling met de staten had omarmd zodat het fiscaal beleid van de staten in harmonie met zijn voorstellen zouden werken. Dit in plaats van de impact van de federale fiscale stimulans te verzachten, zoals aanbevolen door een aantal prominente economen zoals James K. Galbraith van de Universiteit van Texas.

Het zal interessant zijn om te zien hoe dit zich afspeelt. Als Californië ervoor gaat, zal de natie dan volgen? Zullen we uiteindelijk worden geconfronteerd met het spektakel van ‘President Schwarzenegger’ die de drugsproductie van de ‘Emerald Triangle’ (de drie Californische provincies die de meeste marihuana produceren) probeert te legaliseren om belasteninkomsten te genereren en waardoor we de grenzen sluiten voor de rest van deze puinhoop? Schwarzenegger wilde altijd al president zijn, maar dan zou de Grondwet moeten worden veranderd. Misschien is dit zijn weg naar de president van de achtste grootste natie?

Vrij naar Schwarzenegger to Obama: Watch and Learn door Marshall Auerback.

Elke wijk in de stad is op zichzelf een stad

Heleen Mees, auteur van Tussen hebzucht en verlangen zei tijdens het VPRO-programma op 26 april 2009:

”Elke wijk in de stad is op zichzelf een stad.”

Hele mooie recursieve uitspraak. Net zoals die ven Engbert Breuker, die zei:

“Elk stukje broccoli is op zich weer een broccoli.”

Ze was onlangs ook te gast bij Pauw & Witteman.

Gandhi Nederland Tour

gandhi-aardbron-vista

Arun Gandhi is van donderdagmiddag 21 mei tot en met zondagmiddag 24 mei op tournee in Nederland.

Arun Manilal Gandhi (14 april 1934), kleinzoon van Mahatma Gandhi (1896–1984), sluit eind mei zijn bezoek aan Europa af met een vierdaagse toer door Nederland om zijn 75e verjaardag te vieren.

Gandhi beschouwt zichzelf als hindoe, maar integreert concepten en zienswijzen uit het boeddhisme, hindoeïsme, christendom en de islam. Net zoals zijn grootvader gelooft hij in het concept van geweldloosheid (‘ahimsa’ of ‘non-violence’).

Arun Gandhi wakkert het licht in mensenharten aan met zijn vurig verlangen naar wereldvrede. “Kennis vergaar je op school, wijsheid door het leven”, zei zijn grootvader, een reden voor president Clinton om ‘drop-out’ Arun Gandhi tot drie keer uit te nodigen voor de samenscholingen van de Renaissance Weekends.

Al zijn handelingen voeren onvermijdelijk terug naar wat hij van Mahatma en Kasturba—opa en oma—geleerd heeft. Liefde, respect, begrip, acceptatie en waardering.

Je wordt alijd diep geraakt als je in zijn nabijheid bent en enige tijd met hem doorbrengt.

Cadeau

Het mooiste cadeau wat we Arun Gandhi mee kunnen geven is een grote zak geld voor zijn goede projecten zoals gandhiforchildren.org.

Dus geven we hem al het geld wat we overhouden mee naar huis. Natuurlijk wordt iedereen die zich ingezet heeft voor de orkestratie van zijn bezoek aan Nederland netjes betaald voor zijn of haar inspanningen, met name vrijwilligers.

De boekhouding gooien we helemaal open en is voor iedereen ter inzage, zodat je weet waar jouw geld naartoe is gegaan. Als je jouw donatie liever niet publiek wilt maken dan tellen we het anoniem bij de giften op.

Meemaken?!

Stel dat jij een paar uren de volledige beschikking over Arun Gandhi’s tijd en aandacht krijgt. Wat zou jij dan orkestreren?

Je bent bij deze van harte uitgenodigd om zijn bezoek aan Nederland mee te maken, letterlijk te cocreëren. Kom maar op met je wensen en ideeën zodat we hem met ons allen onvergetelijk gastvrij kunnen onthalen.

We willen Gandhi voor zoveel mogelijk mensen beschikbaar maken én met zo’n groot mogelijke gift naar huis laten gaan.

ArunGandhi.nl

Het programma ontvouwt zich op http://ArunGandhi.nl/. Blijf op de hoogte en abonneer je aldaar op de postlijst of RSS-feed.

Op ArunGandhi.nl kan je je ideeën kwijt en kan je je inschrijven voor specifieke programmaonderdelen.

Het geld van de toekomst

‘Het geld van de toekomst’ is een Nederlandse vertaling van Bernard Lietaer’s ‘The Future of Money’. (‘De toekomst van geld’ is mijns inziens een betere vertaling van de titel, maar dat terzijde).

Eén van de mooie verhalen over rente op schuld is het verhaal van Het elfde schijfje.

Van: Bernard Lietaer
Onderwerp: Re: Fwd: Digitale versie van "Het geld van de toekomst"
Datum: 17 February 2009 11:23:43 GMT+01:00
Aan: Martien van Steenbergen
Bericht: Beste Martien,

Ik heb je gisteren een "maagdelijke boek" afgezonden naar je huisadres.

Het boek is volledig uitgeput bij de Boekerij al meer dan vijf jaren terug, en zij hebben geen intentie om het terug uit te geven.

De rechten gaan dus naar mij terug.

En ik geef u hiermee mijn akkoord dat u het zou uitgeven voor gratis download op het Net, onder een creative commons license.

Ik had begrepen dat u dat wenste te doen om meer debat op het Net te scheppen.

Beste groeten,

Bernard

www.lietaer.com

Het hele boek, inclusief figuren en noten is beschikbaar op:

Aardnoot » Het geld van de toekomst.

Veel plezier ermee!

Toeval bestaat

Toeval bestaat niet. Toeval bestaat wel. De meningen zijn verdeeld. Een leuk onderwerp is het in ieder geval wel…

Herman Finkers heeft er voor zijn show Galadiner – Dat heeft zo’n jongen toch niet nodig (1992) grondig onderzoek naar gedaan:

Aan tafel met de koninklijke familie is Herman Finkers (ik) in gesprek met Claus (hij):
Hij zei: Toeval bestaat niet.
Ik zei: Toeval bestaat wel degelijk.
Hij zei: Toeval bestaat niet.
Ik zei: Toeval bestaat wel degelijk.
Hij zei: Toeval bestaat niet.
Ik zei: Toeval bestaat wel degelijk.
Nou, om van deze zinloze discussie af te zijn, zette ik mijn transistorradio aan. Op dat moment hoorde ik iemand zeggen: Toeval bestaat niet.
Ik zei: Nou, als dat geen toeval is weet ik het ook niet meer.
Toch?
Waar praten we eigenlijk over? Luciano Pavarotti staat op de dam. Van het dak van Kraskapolsky waait een dakpan. Net dat éne kleine plekje waar Pavarotti niet staat, komt de dakpan terecht. Is dat toeval? Of is dat geen toeval?
Ja maar Bernard daar gelijk weer tegenin. Hij zei: Wanneer een epilepticus elke dag om drie uur een toeval krijgt, dan noem ík dat geen toeval meer.
Dat vond ik ook niet gek, hoor. Nee, eerlijk is eerlijk, dat vond ik ook helemaal niet gek. Dat ging nog zo nog een kwartiertje over en weer.

Max Frisch zei ooit:

Een toeval is dat wat je toevalt als je er voor open staat—Max Frisch

Juist ja. Toe-val dus. Het komt je toevallen. Kunst is dus om je te trainen ervoor open te staan. Da’s interessant.

Toeval is familie van synchroniciteit en serendipiteit. Ontwikkel je zintuigen en zet het voor je in.

Een magere beschrijving vind je op Nederlandse Wikipedia over toeval.